Την λένε Εύα και περιόδευσε σε Μυτιλήνη και Κω!

Το πιστεύω πλέον απόλυτα: Η Εύα Κουμαριανού είναι το αντικαταθλιπτικό μου και τώρα με την ευκαιρία της περιοδείας μας ανά την Ελλάδα, τα περνάμε φανταστικά! Καταρχάς, με την Εύα δε φοβάμαι και τόσο τα αεροπλάνα, παρ'ότι τά'χω ''ξεσκίσει'' τα τελευταία χρόνια λόγω δουλειάς. Είναι που τα φοβάται κι εκείνη, μα για να το ξεπεράσει κάνει διάφορες καραγκιοζιές και αναστατώνει όλη την παρέα. Τις προάλλες, γυρνώντας από Κύπρο, ένας γέρος μεσ' στο αεροπλάνο την κοιτούσε περίεργα σαν αξιοθέατο. Μόλις γύριζε το κεφάλι του απ' την άλλη, η Εύα έβγαζε έξω τα βυζιά και τη γλώσσα της, εμείς ξεκαρδιζόμασταν μέχρι βέβαια ο γέρος να την ξανακοιτάξει και να τη βρει αμίλητη και σοβαρή. Αυτή τη φορά, στον πηγαιμό για την Κω, την ώρα της απογείωσης, της έσφιγγα τόσο δυνατά το χέρι, που της το πλήγιασα. ''Αι στο διάολο, τρελάρα'' μου είπε μετά, ''θα με κάνεις να με διώξει ο άντρας μου''...

Πριν από την Κω, όμως, ήμασταν στη Μυτιλήνη για τη μία και μοναδική παράσταση του έργου ''Την λένε Εύα'' μέσα στο Δημοτικό Θέατρο του νησιού. Περίπου εκατό άτομα προσήλθαν στο πεντακοσάρι θέατρο - ένας αριθμός ανθρώπων διόλου ευκαταφρόνητος, δεδομένης της παγωνιάς που επικρατούσε, αλλά και αρκετών άλλων ταυτόχρονων εκδηλώσεων. Λόγου χάριν, τη μέρα της παράστασης μας είχε κανονιστεί η κοπή της πίτας του Δήμου Μυτιλήνης κι έτσι πολλοί δε μπόρεσαν να βρεθούν κοντά μας. Παραδόξως, όμως, και προς τιμήν του, το έργο παρακολούθησε ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Μυτιλήνης, Κώστας Αστυρακάκης, ο οποίος έσπευσε αμέσως μετά να μας συγχαρεί. 

Η Εύα Κουμαριανού, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Μυτιλήνης Κώστας Αστυρακάκης και ο γράφων

Τα απρόβλεπτα σοκάκια της Μυτιλήνης!

Επίσης παραδόξως, δεν προσήλθαν τελικά στην παράσταση τα μέλη των δεκατριών θεατρικών ομάδων του νησιού, που απ' ότι μάθαμε είχαν προκλείσει τα εισιτήρια τους. Όσο για την προβολή του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου, την επόμενη, σκέτη αποτυχία! Το event δεν είχε επικοινωνηθεί καθόλου σχεδόν, βάλε και το ψοφόκρυο, κι έτσι στην αίθουσα μέσα ήμασταν δέκα άτομα όλοι κι όλοι. Ανάμεσα μας, όμως, ήταν και ο Φώτης Μακρής, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός της καλής παράστασης ''Το Κιβώτιο'', από το ομότιτλο σημαντικό πεζογράφημα του Άρη Αλεξάνδρου. Χάρηκα που τον γνώρισα και που ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες. Την Τρίτη επιστρέψαμε στην Αθήνα με τον Θρασύβουλο, αφού τα χαράματα θα πετούσαμε για την Κω.

Στην Κω, πάλι, το ενδιαφέρον από τα τοπικά ΜΜΕ ήταν μεγάλο. Δώσαμε συνέντευξη με την Εύα στο κανάλι του νησιού (το ρεπορτάζ προβλήθηκε μεσημέρι, κάτι που συνέβαλε σίγουρα στο να έρθει και πολύς άλλος κόσμος, πέραν των θεατρικών ομάδων της Κω), σε μία δημοσιογράφο, που δυστυχώς δεν κράτησα το όνομα της, μα που μου άφησε την καλύτερη εντύπωση. Έτσι γίνεται συνήθως στην επαρχία: Ή θα πέσεις πάνω σε άσχετους, οι οποίοι απλά στελεχώνουν τα τοπικά ΜΜΕ χωρίς ιδιαίτερη παιδεία και κατάρτιση, ή θα συναντήσεις πραγματικά ενδιαφέροντες ανθρώπους, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να τους παρακολουθούμε στην κρατική τηλεόραση και στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια.

Προηγουμένως, πριν την τηλεοπτική μας συνέντευξη, βρεθήκαμε με την Κουμαριανού και στο δημοτικό ραδιόφωνο της Κω, μιλώντας φυσικά για τη βραδινή παράσταση μέσα στο θέατρο - πολυχώρο ''Σφαγείο'' του νησιού. 

Στο θεατράκι της Κω, χωρητικότητας 110 περίπου ατόμων, είχαμε απαρτία. Κυρίως νεολαία, ηθοποιοί από τις τοπικές θεατρικές ομάδες, αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας που ήρθαν να δουν μία σαφώς διαφορετική παράσταση. Όλοι κρέμονταν κυριολεκτικά από τα χείλη της Εύας, συμμετέχοντας ενεργά με τις αντιδράσεις τους. Σε ένα σημείο μάλιστα που η Εύα κάθισε δίπλα στον δημοσιογράφο, εμένα δηλαδή, και γούρλωσα επίτηδες τα μάτια, πέταξε τη φοβερή ατάκα: ''Τι φοβάσαι; Μην είναι κολλητικό; Ακούς κι εσύ τις μαλακίες του Γιακουμάτου;'' - εννοείται πως σείστηκε η αίθουσα από το γέλιο και το χειροκρότημα. Εκεί πάνω αναλογίστηκα πάλι πως αυτό που κάνουμε και με το να περιοδεύουμε στην επαρχία, δίνουμε την ευκαιρία να ''ανοίξουν'' έστω δυο - τρία μυαλά παραπάνω ενάντια στην περιρρέουσα ομοφοβία και τρανσφοβία.

Όλοι ήθελαν αμέσως μετά να αγκαλιάσουν και να συγχαρούν την Κουμαριανού γι' αυτή την κατάθεση ψυχής της. Εδώ η Εύα συνομιλεί με μια κοπέλα από το κοινό. Άκουσον, άκουσον, στην παράσταση της Κω ήρθε μέχρι και ο Εισαγγελέας του νησιού, ο οποίος επίσης συνεχάρη την Εύα για το κουράγιο και την ανθεκτικότητα της απέναντι στη ζωή αυτή, όπως της σχολίασε. 

Στο απέραντο γαλάζιο της Κω/ φώτο: Θρασύβουλος Καλαϊτζίδης

Ήταν όμορφη η περασμένη εβδομάδα σε Μυτιλήνη και Κω, παρόλο που δεν τα καταφέραμε να δούμε σχεδόν τίποτα απ' αυτά τα δύο υπέροχα ελληνικά νησιά. Εγώ μάλιστα στη Μυτιλήνη έπεσα στο κρεβάτι με γαστρεντερίτιδα. Χώθηκα στις κουβέρτες του ξενοδοχείου με το που φτάσαμε από το αεροδρόμιο και σηκώθηκα μόλις μισή ώρα πριν την παράσταση. Την επόμενη το ίδιο έπαθε και ο Θρασύβουλος, ο βοηθός μου. Εν ολίγοις, δεν είναι και ότι καλύτερο να ξερνοβολάς και να πονάει όλο σου το σώμα, μα δε μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο...Άσε που και στην Κω ακόμα δεν είχαμε συνέλθει και νιώθαμε βαρίδι το στομάχι μας...Η περιοδεία μας θα συνεχιστεί μέσα στον Φεβρουάριο σε Πάτρα και Καλαμάτα, αυτές οι πόλεις έχουν ''κλειστεί'' για την ώρα μετά την Κύπρο, τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη. Τι καλά που πήραμε την παραγωγή στα χέρια μας και πλέον κερδίζουμε και κάποια αξιοπρεπέστατα χρήματα από τις παραστάσεις. Τι καλά που δεν έχουμε να δίνουμε λόγο σε κανέναν φραγκοφονιά (θα γράψω πολλά μια μέρα επ' αυτού, αλλά ακόμα δεν είναι η σωστή στιγμή). Τι καλά που μετά το τέλος κάθε παράστασης, παραλαμβάνω τον φάκελλο με τα ευρώ και τον ανοίγω μπροστά στους συνεργάτες μου για να μοιράσουμε το ποσό συμφωνημένα. Τι καλά, τέλος, που μας τρέχουν οι Όψεις Πολιτισμού με το σωστό promo, τις ιδανικότερες συνθήκες περιοδείας (καλυμμένα τα έξοδα μεταφοράς, διαμονής και ημιδιατροφής) και, κυρίως, τις πιο γλυκιές φάτσες: Η Βέτα, η Άσπα, ο Βασίλης, ο Θανάσης και όποιος άλλος μού διαφεύγει αυτή τη στιγμή!