Πέρσι η τελευταία συνέντευξη μου για το 2015 στη LIFO ήταν αυτή με την ερμηνεύτρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Για το 2016, όπως όλα δείχνουν, η τελευταία μου συνέντευξη θα είναι με την ηθοποιό Χλόη Λιάσκου. Τη Λιάσκου την πρωτοσυνάντησα πριν μερικά χρόνια όταν ήμασταν μαζί στο πάνελ στην παρουσίαση του βιβλίου της συχωρεμένης Ευγενίας Χατζίκου. Με είχαν εντυπωσιάσει δύο πράγματα: Η φυσική ομορφιά της μέσα στα χρόνια και μια μελαγχολία που απέπνεε ως φιγούρα. Δίπλα μου τότε δεν ήταν το χαρούμενο κορίτσι που έπαιζε και χόρευε στις ταινίες του Φίνου, αλλά μία ώριμη γυναίκα, ευγενής και σοβαρή, σωστή διανοούμενη.
Όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, η περίοδος του Φίνου έπιασε ένα μεγάλο μέρος στην εκ βαθέων συζήτηση που κάναμε χθες βράδυ. Μιλήσαμε ακόμη για τις απώλειες στη ζωή της που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ως άνθρωπος, για κάποιες θρησκειολογικές αναζητήσεις της - πάλι μέσα από αυτές τις απώλειες -, για το φόβο του να χάνονται ένας - ένας οι άνθρωποι της γενιάς της, για τον Νίκο Κούνδουρο που την είχε ανακαλύψει προ Φίνου, για την πρόταση του Πατσιφά να γινόταν τραγουδίστρια του Νέου Κύματος και που είχε απορρίψει, για το χαμηλό επίπεδο της σημερινής δημοσιογραφίας του life style, για τον κινηματογράφο του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Πιστεύω πως καταγράφηκε μία συζήτηση υψηλού επιπέδου, απ' αυτό το υψηλό επίπεδο που χαρακτηρίζει την καλλιτέχνιδα και γυναίκα Χλόη Λιάσκου, και που θα διαβάσετε οσονούπω αποκλειστικά στο LIFO.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου