Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Η Βίκυ Κουλιανού είναι η εξαιρετική Ψευτοϋπηρέτρια του Πιέρ Ντε Μαριβώ σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Ρόχα

Όπως έχω ξαναγράψει, παίρνω καθημερινά πολλές προσκλήσεις για να πάω να δω κάτι που κάνει κάποιος φίλος. Έτσι, δε θα μπορούσα να αρνηθώ την πρόσκληση του ηθοποιού Βαλεντίνου Τσίλογλου, ο οποίος επίσης είχε στηρίξει τη δική μας παράσταση με τη ζωή της Κουμαριανού. Χώρια που το συγκεκριμένο έργο, στο οποίο συμπρωταγωνιστεί ο Τσίλογλου δίπλα στη Βίκυ Κουλιανού, τον Θανάση Πατριαρχέα, τον Πάνο Τσαλιγόπουλο και τη Λούλα Τριανταφύλλου, έχει σκηνοθετήσει ο Ζαχαρίας Ρόχας - εδώ να πω ότι με τον Ρόχα, πέραν της συμμετοχής του στο ντοκιμαντέρ Οδύσσειες σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο, είμαστε και μακρινοί συγγενείς, αφού η πρώτη εξαδέλφη του, η Τζένη, είναι γυναίκα του μικρού αδερφού του πατέρα μου. Πάμε όμως στα του έργου, την Ψευτοϋπηρέτρια του Μαριβώ, που παρακολούθησα χθες βράδυ στο θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής στο Μεταξουργείο:
Ο Γάλλος συγγραφέας Μαριβώ, ζώντας στη Γαλλία την εποχή του Ροκοκό, όπου μεσουρανούσαν οι πρωταγωνιστές της Comedia dell' Arte, συνέλαβε την ''Ψευτοϋπηρέτρια'', θέλοντας να κατακεραυνώσει με τρόπο έξυπνο, αλλά και αντικομφορμιστικό, την υποκρισία της αριστοκρατικής τάξης μαζί με το προσκύνημα των υπηκόων της στον ένα και μοναδικό Θεό: Το χρήμα! Κι αν υποτεθεί πως από το αρχαιοελληνικό ήδη θέατρο, οι γυναικείοι ρόλοι αποδίδονταν αποκλειστικά από άντρες, ο Μαριβώ το προχώρησε ακόμη παραπέρα, δίνοντας στην πρωταγωνίστρια ηρωίδα του τον αντρικό ρόλο του Ιππότη, προκειμένου να ξεσκεπάσει στο τέλος ένα ολόκληρο ενδο-αριστοκρατικό, θα λέγαμε, κύκλωμα διαφθοράς και κομπίνας. Διόλου τυχαίο που ενώ όλοι οι χαρακτήρες είτε έχουν βαρύ μακιγιάζ, είτε φοράνε κανονικές μάσκες, ο μόνος που παρουσιάζεται κυριολεκτικά φάτσα - κάρτα είναι αυτός του Ιππότη, της Κουλιανού δηλαδή, ο πλέον ''ενάρετος'' και ακέραιος χαρακτήρας, ο οποίος δεν έχει καμία ανάγκη να υποδυθεί κάτι άλλο απ' αυτό που είναι, παρόλο που έχει ''αλλάξει'' φύλο για να πετύχει τον καλό και αγαθό σκοπό του. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι του επίδοξου κυνικού προικοθήρα (ρόλος που αποδίδεται στην εντέλεια από τον εξαιρετικό ηθοποιό Θανάση Πατριαρχέα), του εξίσου κυνικού εκβιαστή ψευτοϋπηρέτη (πολύ καλός και ο Πάνος Τσαλιγόπουλος), της αστείας κόμισσας που δε βλέπει μπροστά της (εντυπωσιάστηκα σαν έμαθα πως η Λούλα Τριανταφύλλου είναι στην ουσία ερασιτέχνις ηθοποιός - μπράβο της!) και του επίσης αστείου διασκεδαστή της αυλής (μία γκέι αλομοδοβαρική περσόνα που έχει μανία με τα έργα του Σαίξπηρ και που αποδίδεται ξεκαρδιστικά από τον ταλαντούχο Βαλεντίνο Τσίλογλου).
Άφησα για το τέλος τη Βίκυ Κουλιανού, την οποία δεν είχα δει ποτέ στο θέατρο και που, όπως μου είπε η ίδια μετά, είχε πολύ καιρό να κάνει κάτι καλλιτεχνικό. Η επιλογή της τη δικαίωσε: Υπήρξαν στιγμές που κάλυπτε μιαν αμηχανία - πιθανώς να έγινε κάτι που δε μπορούμε οι αγνοί θεατές να γνωρίζουμε, απ' αυτά που συνήθως συμβαίνουν σε κάθε live παράσταση - με επαναλαμβανόμενες φράσεις και σωματικές κινήσεις. Ενδεχομένως αυτή να ήταν και η σκηνοθετική γραμμή - δεν το γνωρίζω. Πάντως, σύντομα σε κέρδιζε, αντανακλώντας τη συμπάθεια όλη που αποπνέει ο χαρακτήρας του/της και αξιοποιώντας τα ερμηνευτικά της μέσα και την καθαρή εκφορά του λόγου της. Η επιλογή μιας νέας εντυπωσιακής ψηλής γυναίκας, όπως είναι η Βίκυ Κουλιανού, αποτελεί σωστή κρίση του σκηνοθέτη Ζαχαρία Ρόχα για έναν άφυλο, σχεδόν καθ'όλη τη διάρκεια του έργου, ρόλο που προκαλεί τα ερωτικά θέλγητρα αντρών και γυναικών, παρουσιάζοντας τους κι αυτούς πιο γήινους, δέσμιους των παθών τους και μάλλον όχι τόσο ανερμάτιστους όσο θά'θελε ο Μαριβώ.
Λειτουργικό και το μίνιμαλ ντεκόρ της παράστασης με την εντυπωσιακή κατασκευή ενός δέντρου και της σκιάς του, όσο περνάει ο θεατρικός χρόνος, από τον Kreuz - Σταύρο Ζώτο, καθώς και τα κοστούμια που επιμελήθηκε ο Gregory Englezos. Να περάσετε από το θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής να τη δείτε αυτή την παράσταση! Η μιάμιση ώρα με ένα μικρό διάλειμμα περνάει σα νερό και τα ερωτήματα που απασχολούν εν συνεχεία τον θεατή έχουν να κάνουν με έννοιες σαν τον αγώνα για επιβίωση, τη μωροφιλοδοξία, τον ερωτικό πόθο και την απληστία για εξουσία και χρήμα. 
 * Κι εδώ είμαστε με τον Ζαχαρία Ρόχα, τον σκηνοθέτη της παράστασης Η Ψευτοϋπηρέτρια του Πιέρ Ντε Μαριβώ έξω από το θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής

Δεν υπάρχουν σχόλια: