Τρίτη 9 Απριλίου 2013

το-greeklish-babylon-του-παύλου-συνοδινού

PAVLOS SYNODINOS
GREEKLISH BABYLON 
ANTART PRODUCTIONS
Δώδεκα καινούργια κομμάτια απαρτίζουν το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του τραγουδοποιού και ηλεκτρικού κιθαρίστα Παύλου Συνοδινού. Αυτό που αποκομίζει ο ακροατής από το πρώτο κιόλας track είναι η στενή σχέση του δημιουργού με τον λεγόμενο σύγχρονο ήχο, τον οποίο συναντάμε σε καλλιτέχνες και συγκροτήματα του εξωτερικού. Από κει και πέρα, μια και ο ήχος είναι συνήθως το περίβλημα του τραγουδιού και όχι ο πυρήνας του, έχουμε καθαρόαιμες ρυθμικές rock συνθέσεις με στίχους από αξιοπρεπείς έως πολύ καλοί (Ένας μικρός λαός, Νησιά, Φως και ζέστη). Μοναδική υφολογική απόκλιση από το concept παρουσιάζεται με το δημοτικοφανές τραγούδι Άιντε και ξέχασα σε στίχους και ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη, σταθερού συνεργάτη του Συνοδινού τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, υπάρχει ένα κομμάτι που αναδεικνύει τον songwriter δημιουργό σε composer με ικανότητες - χρησιμοποιώ κι εγώ αγγλική ορολογία, εφόσον ο τίτλος του cd είναι Greeklish Babylon: Πρόκειται για το χαμηλότονο, πιανιστικό ως επί το πλείστον, Τα αόρατα δεν φταίνε, με περίτεχνες αρμονίες, λιτή ενορχήστρωση, ιδιαίτερους στίχους και ερμηνεία από τον Συνοδινό. Προσωπικά, μόνο αυτό το κομμάτι μού φτάνει για να μείνω ευχαριστημένος από το όλο ακρόαμα, πόσω μάλλον όταν υπάρχουν και άλλες καλές συνθέσεις σαν το ομότιτλο του δίσκου κομμάτι, κατ' εξοχήν πειραματική απόπειρα με την τρομπέτα του Βαγγέλη Κατσαρέλη, το τσέλο του Μιχάλη Πορφύρη και τα απροσδιόριστα φωνητικά, η μπαλάντα Φως και ζέστη, το οργανικό Zeppelin και το εξόδιο δωδέκατο hidden (από το ένθετο της έκδοσης τουλάχιστον) track, επίσης μπαλάντα και αρκετά ραδιοφωνική μάλιστα. Μέρος της επιτυχίας του άλμπουμ στον ηχητικό - ενορχηστρωτικό τομέα χρεώνεται και ο Γιάννης Παξεβάνης, που επιμελήθηκε την παραγωγή του από κοινού με τον Παύλο Συνοδινό. Πάντως, μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως τα περισσότερα ραδιόφωνα θα προτιμήσουν το τραγούδι με τον Γιάννη Χαρούλη και θα αγνοήσουν τις δύο προαναφερθείσες καλύτερες - κατ' εμέ - στιγμές του cd, Τα αόρατα δε φταίνε και το Greeklish Babylon. Το πρώτο άλλωστε διαρκεί σχεδόν έξι λεπτά και το δεύτερο εννέα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: