Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

η-σόφη-είναι-γάτα-είναι-ηλικιωμένη-και-είναι-καλά

Σήμερα πέρασα από το πατρικό μου στο Κερατσίνι για να επισκεφτώ τη γάτα, με την οποία ενηλικιωθήκαμε μαζί. Ήμουν 22 χρονών όταν ένα βράδυ την τράβηξα από τον υπόνομο, όπου την είχε πετάξει μαζί με τ' αδερφάκια της, μία κωλόγρια γειτόνισσα που εύχομαι να μη ζει πλέον. Την κρατήσαμε, λοιπόν, της δώσαμε το όνομα Σόφη και μέχρι πρόσφατα δεν μας είχε απασχολήσει με γιατρούς, πέραν των επιβεβλημένων επισκέψεων. 
Με τις γάτες νιώθω ότι επικοινωνώ καλύτερα από την παιδική μου ηλικία, τότε που τα καλοκαίρια στο Βόλο και στο Πήλιο μαζεύαμε με τον αδερφό μου πεταλούδες, ακρίδες και σαύρες και ταΐζαμε στο στόμα τα αδέσποτα συμπαθή αιλουροειδή. Και τα σκυλιά τα γουστάρω, αλλά η δουλικότητα τους απέναντι στον άνθρωπο είναι κάτι που δεν το κατανοώ. Έχω δει άνθρωπο να ξυλοκοπεί άγρια το σκύλο του κι αυτός αντί να τον κομματιάσει να υπομένει το μαρτύριο του...Οι γάτες είναι άλλα πλάσματα, σε μαγνητίζουν, ηλεκτρίζονται ολόκληρες, διεκδικώντας κάθε δικαίωμα σε βασικά βιωτικά θέματα, από την υπερσεξουαλικότητα που τις χαρακτηρίζει, μέχρι την αδιαπραγμάτευτη ανεξαρτησία τους. 
Πριν κάνα μήνα την πήγαμε τη Σόφη στον κτηνίατρο. Το πυκνό της φουντωτό τρίχωμα έπεφτε σε απελπιστικό βαθμό, δεν έτρωγε καλά και κρυβόταν σε κάποια γωνιά του σπιτιού. Πιστέψαμε πως θα μας άφηνε από γηρατειά. Ωστόσο η γνώμη του γιατρού ήταν άλλη: Η γάτα, παρ' όλη την προχωρημένη ηλικία της, είναι καλά οργανικά, έχει ακόμη γρήγορα αντανακλαστικά, οξεία όραση και ακοή. Μήπως την εγκατέλειψες; με ρώτησε. Κι όταν τού'πα πως μετακόμισα εδώ και τέσσερα χρόνια απ' το σπίτι, άρχισε να μου εξηγεί πως το ζώο πολύ απλά έπεσε σε μελαγχολία...Βούρκωσα, ομολογώ! Λογικό, αν υπολογίσει κανείς πως η Σόφη επί 11 χρόνια κοιμόταν στο κρεβάτι μου και σε γενικές γραμμές ήθελε όλη την ώρα νά'ναι πάνω μου κολλημένη. Μας έδωσε ο γιατρός βιταμίνες, της άλλαξε την τροφή και μου σύστησε να κατεβαίνω όποτε μπορώ συχνότερα στον Πειραιά για να κάθομαι λίγες ώρες μαζί της. Σήμερα που την είδα, μου φάνηκε πιο λαμπερή, το τρίχωμα της φτιάχνει σιγά - σιγά και ήταν ορεξάτη όπως παλιά. Η Σόφη είναι πια 16 ετών και αν δεν ασθενήσει σοβαρά το επόμενο διάστημα, έχει τουλάχιστον δυο-τρία χρόνια ζωής. Αυτό είπε ο κτηνίατρος της, βασισμένος στο τελευταίο τσεκ-απ της. Κι εγώ χαρούμενος που πήρε τα πάνω της, την αγκάλιασα, την κανάκεψα και τη χαιρέτισα μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε!  

4 σχόλια:

llll είπε...

Τι ρατσισμός κατά των σκυλιών είναι αυτός;Πέσανε οι μάσκες κ.Μποσκοίτη μου,να το θυμάστε αυτό!

BOSKO είπε...

Δημήτρης Τζαβέλας...
η εικόνα που λέω, κύριε Τζαβέλα μου, αφορά έναν συχωρεμένο θείο μου που εκτός του ότι βασάνιζε τα σκυλιά του (τα άφηνε νηστικά κάθε 15αύγουστο, λόγω της ημέρας...), ευνούχισε μπροστά στα παιδικά μου μάτια τον τράγο του και σούβλιζε κουνελάκια σα να έβαζε καλαμάκι στο φραπέ του. Φρίκη, τι να σας λέω...

llll είπε...

Τςτςτς..έχετε στοιχεία γι'αυτά που λέτε κύριε μου;Προσέξτε γιατί θα σας κάνω DELETE από το μπλογκρόλλ μου!

BOSKO είπε...

Δημήτρης Τζαβέλας...
http://bosko-hippydippy.blogspot.gr/2010/04/post.html