Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

time-of-the-season-post

Οι μέρες κυλούν νωχελικά σαν τις σονάτες του Chopin που ''τρέχουν'' αυτή τη στιγμή στο cd-player (όχι ότι σκάλισα και τη δισκοθήκη μου, μέχρι το περίπτερο βγήκα για τσιγάρα και πήρα την Ημερησία που δίνει σήμερα τέσσερα cd με έργα του Chopin). Το email μου κατακλύζεται από ανόητα spam μηνύματα του τύπου Ρομαντική απόδραση για δύο στο Ναύπλιο μόνο με 39 ευρώ ή Καθαρίστε τα ακάρεα από το διαμέρισμα σας μόνο με 17 ευρώ αντί 120, που ήταν η αρχική τιμή, προ κρίσης δηλαδή - κοίτα τι γίνεται στον κόσμο! Η δεύτερη προσφορά, πάντως, είναι πιο ενδιαφέρουσα: κηπάκι έχω, γάτες έχω, όλο και κάνα σμάρι ψύλλων θα κοιμάται μαζί μου τα βράδυα και θα μου ρουφάει το αίμα αργά-αργά, θωπευτικά, όπως συνέβαινε το ίδιο με την Ιζαμπέλ Ατζανί και τον Κλάους Κίνσκι στο Νοσφεράτου του Βέρνερ Χέρτζογκ. Τι ταινία κι αυτή! Θυμάμαι που μας την είχε κάνει μάθημα ο Δήμος Θέος στη σχολή κιν/φου. Τη θεωρούσε πολιτική ταινία, καθώς ο Δράκουλας - έλεγε - που στο τέλος κυρίευε τον Μπρούνο Γκανζ και επέστρεφε νικητής στα Καρπάθια ήταν η επιβολή της καταπονημένης Ανατολικής Ευρώπης στην ιμπεριαλιστική Δύση! Ωραίος ο δάσκαλος! Μόνο που όποτε ο Νοσφεράτου - Κλάους Κίνσκι απέφευγε τρομαγμένος το έμβλημα του σταυρού, ο άθεος Θέος γελούσε δυνατά και σχολίαζε ''Αυτές τις αηδίες να μην έδειχνε ο Χέρτζογκ''...Παρεμπιπτόντως, πλησιάζει Μεγάλη Παρασκευή κι ετοιμάζω από τώρα την καθιερωμένη θρηνητική εκπομπή μου αυτή τη φορά στον ιντερνετικό clipartradio. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αρχικώς στο Κόκκινο 105,5 κι έπειτα στο Κανάλι 1 του Πειραιά, μάζευα στο στούντιο φίλους ποιητές και διαβάζαμε ποιήματα του θανάτου και της απώλειας με ανάλογες μουσικές επιλογές, εννοείται. Το ίδιο θα γίνει και σε δύο εβδομάδες στο πολύ πιο χαλαρό, όμως, μια και η εκπομπή θα είναι κυριολεκτικά home made! Στις 21 Απριλίου, επίσης, στην επέτειο του πραξικοπήματος, δρομολογήθηκε και το μεγάλο αφιέρωμα στη μνήμη του Αντρέα Παγουλάτου στο εξαρχειώτικο Nosotros. Ακόμη ένας μαραθώνιος ποίησης και τραγουδιού με την επιμέλεια τη δική μου, του ποιητή Κώστα Κρεμμύδα των εκδόσεων Μανδραγόρας και του σκηνοθέτη - ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλου. Στις απαγγελίες των ποιητών θα παρεμβάλλονται τραγούδια από τον Λόλεκ, τον Ηλία Βαμβακούση, τον Πάνο Μπούσαλη, τη Γεωργία Βεληβασάκη, τον Δημήτρη Αρναούτη, τον Δημήτρη Λάμπο και τα άλλα ταλαντούχα παιδιά που από το 2008 συμμετείχαν στις Ποιητικές Ανιχνεύσεις του Παγουλάτου στο Nosotros. Θα παραστούν ακόμη η Λένα Πλάτωνος και η Μαρίζα Κωχ, όπως υποσχέθηκαν, εφόσον και η δική τους παρουσία υπήρξε τιμητική όλα αυτά τα χρόνια στις εν λόγω εκδηλώσεις. Απουσία θα μπει στον Γιώργη Χριστοδούλου, ο οποίος την ερχόμενη Τετάρτη εγκαταλείπει οριστικά την Ελλάδα και εγκαθίσταται μόνιμα στη Βαρκελόνη. Στενοχωρήθηκα με την είδηση, αλλά ταυτόχρονα χάρηκα για τον φίλο τραγουδιστή και τραγουδοποιό που θα γλιτώσει απ' αυτό το χάλι εδώ χάμω. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να το κάνω, να μην είχα καμία υποχρέωση πίσω μου, να τα μάζευα και να τράβαγα για όπου μ' έβγαζε. Ξέροντας τον εαυτό μου, πιστεύω πως θα επιβίωνα μια χαρά, ενδεχομένως πολύ καλύτερα απ' ότι στην Ελλάδα. Πάλι, όμως, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα μου συνέβαινε το ίδιο: εκεί που θα συνήθιζα έξω θα άρχισε να μου λείπει η μόνιμη ελληνική ακαταστασία. Μια φορά πού'χα μείνει στο Λουξεμβούργο, έναν μικρό παράδεισο της Ευρώπης, κόντευα να πάθω κατάθλιψη απ' το συνεχές περπάτημα στην Avenue de la Liberte! Ωραίο όνομα για λεωφόρο, αλλά εγώ προτιμώ την Πειραιώς πηγαίνοντας προς την Πέτρου Ράλλη συνήθως. Όπως προτιμώ και κάτι καφέ στους πεζόδρομους στο Κουκάκι. Τις νύχτες σερβίρουν κοκτέιλ με φρούτα και τις μέρες φέρνουν τη γονιμότητα της άνοιξης συσκευασμένη σε περίπτερα του Παγκρατίου. Ρεαλιστικό, όσο υπερ-ρεαλιστικό κι αν ακούγεται!

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

R.I.P. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΝΙΑΣ (1939 - 2012)


Τι οδυνηρό να μένουν πίσω τα πολιτικά λαμόγια που απομυζούν το αίμα του λαού αυτού και να φεύγουν άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους ολόκληρη στους κοινωνικούς αγώνες...

Μεγάλη απώλεια για την εγχώρια Ανανεωτική Αριστερά ο θάνατος του Γιάννη Μπανιά χθες στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου νοσηλευόταν με βαριά ασθένεια του αίματος. Ο Μπανιάς εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του από το 1982 έως το ΄89. Μετά την, ιστορικής σημασίας, διαφωνία του με τον Λεωνίδα Κύρκο ίδρυσε το ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, το οποίο μετονομάστηκε σε ΑΚΟΑ και μέχρι σήμερα αποτελεί παρακλάδι του ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ο Μπανιάς εξελέγη βουλευτής, θέση την οποία διατήρησε από το 2007 έως το 2009. Πάνω απ' όλα έφυγε ένας γλυκύτατος άνθρωπος που αν μη τι άλλο τίμησε με την παρουσία του το Ελληνικό Κοινοβούλιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ένα υπέροχο ποίημα του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη στη μνήμη του, έτσι, για το καλό ταξίδι: Οι στίχοι αυτοί σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Ερμηνεύει η Αλίκη Καγιαλόγλου με τη συνοδεία του Κώστα Γρηγορέα στην κιθάρα. 

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

οι-λευκές-νύχτες-του-ντοστογιέφσκι-εν-μέσω-της-μαύρης-ελληνικής-άνοιξης

Συζητούσα με φίλη ποιήτρια έξω από το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, η οποία μου εξηγούσε πως ενώ λατρεύει τους Αδερφούς Καραμαζώφ του Ντοστογιέφσκι, βρήκε τις Λευκές Νύχτες πολύ παλιομοδίτικο ως κείμενο με όλα αυτά τα α λα...Γρηγόριος Ξενόπουλος Σ' αγαπώ - Μ' αγαπάς και τον άκρατο ρομαντισμό αλλοτινών καιρών. Σαν βαλθήκαμε όμως να κουβεντιάζουμε για το ότι μόλις παρακολουθήσαμε τη θεατροποίηση ενός διηγήματος του μέγιστου Ρώσου συγγραφέα και όχι κάποιο αυτούσιο θεατρικό έργο, η ποιήτρια τα μάζεψε και παραδέχτηκε με μια περίεργη συστολή για γυναίκα της ηλικίας της πως κι εκείνη έτσι είναι κατά βάθος, αθεράπευτα ρομαντική και παραδομένη ολοκληρωτικά στα εκάστοτε συναισθήματα της! Η αλήθεια είναι πως ότι είχαμε την τύχη να δούμε χθες βράδυ, εορτάζοντας ταυτόχρονα την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου στον πλέον φυσικό της χώρο, συνοψίζεται άψογα σε μια-δυο προτάσεις του σκηνοθέτη Δημήτρη Καταλειφού από το καλόγουστο πρόγραμμα της παράστασης: Μια καλοκαιριάτικη λευκή νύχτα ο Ονειροπόλος συναντάει τη Νάστενκα. Μαζί δραπετεύουν από την πεζή αυτή πραγματικότητα που τους περιβάλλει, σ' έναν κόσμο παραμυθένιο που θα τους εξασφαλίσει τουλάχιστον μία αληθινή στιγμή ευτυχίας.
Και εξηγούμαι, σταχυολογώντας επί τη ευκαιρία τα πιο δυνατά σημεία της παράστασης, διότι - παρεμπιπτόντως - αδυναμία δε βρήκα καμία! Μπορεί οι γνωστότερες λευκές νύχτες να είναι αυτές της Αγίας Πετρούπολης, όπου είναι ορατές για έναν ολόκληρο μήνα, από τις 11 Ιουνίου έως τις 11 Ιουλίου, έχω την αίσθηση όμως ότι ο Δημήτρης Καταλειφός, η Λουκία Μιχαλοπούλου, ο Στάθης Μαντζώρος και βέβαια ο συγγραφέας Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι διά του μεταφραστή του, του ποιητή Άρη Αλεξάνδρου, έκαναν τα πάντα για να μετατοπίσουν τις ζωογόνες αχτίδες φωτός τους μέσα στην πιο μαύρη και απαισιόδοξη ελληνική άνοιξη των τελευταίων δεκαετιών. Πολιτική πράξη, θα μου επιτρέψετε, κι ας μην τη διέκρινε η δική μου φίλη ποιήτρια που κόλλησε με την καταδήλωση του περιεχομένου του έργου. Συνεχίζω, εμπνεόμενος πάντα από το κειμενάκι του Καταλειφού αναφορικά με ότι είδα: Τη Νάστενκα και τον Ονειροπόλο υποδύονται αντίστοιχα η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Στάθης Μαντζώρος. Με μία λέξη, εξαιρετικοί και οι δυο τους, αν σκεφτεί κανείς πως καταντάει τόλμη, μην πω πολιτική πράξη και πάλι, να ενσαρκώνουν δύο νέους ανθρώπους τελείως κόντρα ως προσωπικότητες με το άρπα-κόλλα και τον αχαλίνωτο σεξισμό της σημερινής αισθηματικής ηλικίας, που θά'λεγε κι ο ποιητής Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου. Πέραν βέβαια του αδιαμφισβήτητου ερμηνευτικού ταλέντου της Μιχαλοπούλου και του Μαντζώρου, υπάρχει από πίσω και το εντυπωσιακά μεστό και άκρως ψυχαναλυτικό κείμενο του Ντοστογιέφσκι. Σε μια φάση, η Νάστενκα λέει του Ονειροπόλου (αντιγράφω από το πρόγραμμα που περιέχει ατόφιο το θεατροποιημένο κείμενο): Γιατί να κρύβεις κάτι απ' τον άλλον και δεν του ανοίγεις την καρδιά σου; Γιατί να μην πεις τώρα, αμέσως, ανοιχτά αυτά που νιώθεις, αν ξέρεις πως κάποιος θα βρεθεί ν' ακούσει τα λόγια σου; Κι όμως ο καθένας μοιάζει σάμπως νά'ναι πιο σκληρός απ' ότι είναι πραγματικά κι όλοι λες και φοβούνται μήπως προσβάλλουν τα αισθήματα τους, αν τα φανερώσουν πολύ γρήγορα...Θα συμφωνήσω απόλυτα, λοιπόν, με τον Ντοστογιέφσκι και με την αλήθεια της ηρωίδας του, αφού αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει, ο φόβος δηλαδή να τρώει τα σωθικά των ανθρώπων και όχι απαραιτήτως μόνο στα ερωτικά τους. Πόσω μάλλον στα ερωτικά, όταν με την εξωτερίκευση τους διακυβεύονται καλές και στέρεες φιλίες. Σαν κι αυτήν ακριβώς του Ονειροπόλου με τη Νάστενκα, η οποία τελικά ενέδωσε στα αγνά του αισθήματα, μα μόλις επέστρεψε ο καλός της, τον παράτησε σύξυλο με μία δακρύβρεχτη επιστολή στα χέρια του.    
Την επιστολή αυτή δεν μας τη διάβασε ο Μαντζώρος-Ονειροπόλος, αλλά την ακούσαμε από την αποχωρήσασα Νάστενκα-Μιχαλοπούλου, κρυμμένη πίσω από το υδάτινο και κάπως εξπρεσιονιστικό ντεκόρ της Εύας Μανιδάκη με τους κατάλληλους φωτισμούς, καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, από τον Αλέκο Αναστασίου. Είχαν προηγηθεί τα ατμοσφαιρικά πιανιστικά θέματα του συνθέτη Σταύρου Γασπαράτου που μου θύμισαν τον αγαπημένο Erik Satie και έδωσαν ένα τόνο αρχοντιάς, δίχως ίχνος μεγαλοϊδεατισμού, στην εξέλιξη της σχέσης του αρσενικού με το θηλυκό. Η μουσική του Γασπαράτου, ακόμη κι αν επρόκειτο για μουσικές γέφυρες που βοηθούσαν στο πέρασμα από τη μία λευκή νύχτα στην άλλη, ήταν η καταλληλότερη υπόκρουση για να μη χαθεί η αξιοπρέπεια αυτών των δύο ανθρώπων, η ανάγκη των οποίων να αγαπηθούν και να αγαπήσουν τους εξώθησε σ' ένα ψυχικό ξεγύμνωμα. Ακούσαμε επίσης μία δεύτερη επιστολή από το ζευγάρι των πρωταγωνιστών του έργου αμέσως μετά το θερμό χειροκρότημα του κοινού - αναφέρομαι στο κείμενο του Αμερικανού ηθοποιού, σκηνοθέτη, παραγωγού και συγγραφέα John Malkovich που χθες βράδυ διαβάστηκε σε όλα τα θέατρα της χώρας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Παρ' όλα αυτά εγώ εμμένω στο κείμενο του Καταλειφού και κλείνω λέγοντας πως, πράγματι, μαζί με τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι κατορθώσαμε κι εμείς να δραπετεύσουμε, έστω και για μιάμιση ώρα, από την πεζή πραγματικότητα που μας περιβάλλει και που, όπως όλα δείχνουν, θα χειροτερέψει τους επόμενους μήνες. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, λοιπόν, στη Λουκία Μιχαλοπούλου, στον Στάθη Μαντζώρο και, όσο κι αν δεν το έχει καθόλου ανάγκη από μένα τουλάχιστον, στον Ντοστογιέφσκι για την ευσπλαχνία των ανθρώπων και για την αγάπη του ενός προς τον άλλο. 
* οι Λευκές Νύχτες ανεβαίνουν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στη Β΄ Σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας με ώρα έναρξης στις 21.00     

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

πρωταπριλιά-στο-ίδρυμα-μιχάλης-κακογιάννης-με-τη-μαρίζα-κωχ-και-τους-μικρούς-φίλους

Το Κέντρο Βιωματικής Μουσικής, Κίνησης & Λόγου – Μαρίζα Κωχ παρουσιάζει τη μουσική παράσταση Το Πάπλωμα με τα Χρυσά Κουδούνια για τους μικρούς φίλους στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την Κυριακή 1 Απριλίου Μαρτίου 2012, ώρα 12.00π.μ..
Η Μαρίζα Κωχ μαζί με δεξιοτέχνες μουσικούς παραδοσιακών οργάνων και ηθοποιούς καλούν τα παιδιά να ανακαλύψουν όλοι μαζί τα αγαπημένα τους παραδοσιακά τραγούδια που είναι κρυμμένα στους ήχους των κουδουνιών ενός πολύτιμου παπλώματος. Σε αυτό έχουν κρύψει οι μουσικοί του περασμένου αιώνα τα πιο γνωστά παραδοσιακά παιχνιδοτράγουδα.
Στο τέλος της εκδήλωσης τρεις τυχεροί θα κερδίσουν το βιβλίο!
Λίγα Λόγια για « ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ»
Η αγαπημένη μουσική παράσταση ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ δημιουργήθηκε για να γνωρίσουν τα παιδιά την ελληνική μουσική παράδοση μέσω της βιωματικής προσέγγισης. Το ταξίδι του Παπλώματος ξεκίνησε από το  Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης την άνοιξη του 2011. Φιλοξενήθηκε το ίδιο καλοκαίρι στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη για δύο παραστάσεις και το περασμένο φθινόπωρο παρουσιάστηκε στο Cine Τριανόν.
Ολοκληρώνοντας το πρώτο στάδιο των παραστάσεων του Το Πάπλωμα με τα Χρυσά Κουδούνια εκδόθηκε σε βιβλίο από της ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ. Το βιβλίο συνοδεύεται από cd με συλλογή παραδοσιακών τραγουδιών τραγουδισμένα από την Μαρίζα Κωχ και την Παιδική Χορωδία Παραδοσιακού Τραγουδιού του Κέντρου Βιωματικής Μουσικής και τη Ρίμα του Αη-Γιώργη που ερμηνεύει μοναδικά η Μαρίζα Κωχ.
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Τ/ 210 3418579
Γενική Είσοδος:€10
Εισιτήρια προπωλούνται: Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και το απόγευμα μία ώρα πριν την παράσταση.Σε όλα τα καταστήματα PUBLIC: Ωράριο λειτουργίας PUBLIC: Σάββατο, 09:00 – 20:00 Καθημερινές, 09:00 – 21:00. Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

R.I.P. ANTONIO TABUCCHI (1943 - 2012)

Σε νοσοκομείο της Λισαβόνας έσβησε χθες, νικημένος από τον καρκίνο κι αυτός, ο σημαντικός Ιταλός συγγραφέας, διηγηματογράφος και ακαδημαϊκός Antonio Tabucchi. Υπήρξε ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές της ποίησης του Fernando Pessoa, με την οποία πρωτοήρθε σε επαφή κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Σορβόνη των 60s και μάλιστα άρχισε να μελετάει την πορτογαλική γλώσσα προκειμένου να κατανοήσει σε βάθος το πνεύμα του ποιητή. Κατέληξε να διδάσκει την πορτογαλική γλώσσα και λογοτεχνία ως ακαδημαϊκός πλέον στο Πανεπιστήμιο της Siena στην Ιταλία. Η ''σχέση'' του με τον Fernando Pessoa συνεχίστηκε μέχρι το τέλος, αφού εργάστηκε ακάματα ως κριτικός, μεταφραστής και διαδότης του έργου του. Μαζί με τη γυναίκα του, Maria Jose de Lancastre, είχαν δημοσιεύσει ένα βιβλίο με διατριβές, όπως και συγγράψει μία κωμωδία, εμπνεόμενοι από την πολυδιάστατη προσωπικότητα του εθνικού ποιητή της Πορτογαλίας. Το πρώτο βιβλίο του Tabucchi κυκλοφόρησε το 1975 και το τελευταίο το 2011 - σύνολο: περισσότερες από τριάντα λογοτεχνικές εκδόσεις, οι οποίες έτυχαν διεθνούς κυκλοφορίας και μετάφρασης σε 18 χώρες, συμπεριλαμβανομένου του ασιατικού κόσμου. Ο Antonio Tabucchi ήταν 68 ετών.  

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

R.I.P. ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΠΕΠΠΑΣ (1949 - 2012)

Έχασε τη μάχη για τη ζωή σήμερα το πρωί ο ηθοποιός Σοφοκλής Πέππας σε ηλικία 63 ετών. Πριν καμιά δεκαριά χρόνια έτυχε να μπούμε στο ίδιο ασανσέρ, αμφότεροι με την παρέα μας. Δεν τον είχαμε αναγνωρίσει, μέχρι που κάτι είπε, κοιταχτήκαμε και θέλαμε να σκάσουμε στα γέλια - να το πω αλλιώς, ήταν τελείως αστείο να ακούς τον...Μπαρμπα-Στρουμφ να σου μιλάει μέσα σ' ένα ασανσέρ! Γιατί ο Πέππας επί σειρά ετών δάνειζε τη χαρακτηριστική φωνή του στον αρχηγό του στρουμφοχωριού, μόνο βέβαια και ευτυχώς για την καλλιτεχνική υστεροφημία του που είχε κάνει και πολλά άλλα, πολύ πιο σημαντικά, πράγματα: είχε ενσαρκώσει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα αρχαίου δράματος και κλασικού ρεπερτορίου με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο και αλλού (Πέρσες του Αισχύλου, Αντιγόνη του Σοφοκλή, Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν). Επίσης, από τη δεκαετία του 1970 μέχρι πρόσφατα εμφανιζόταν σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές (Λούνα-Παρκ, Λωξάντρα, Άφρικα), ενώ είχε συμμετάσχει και σε σημαντικές ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες (Ένα γελαστό απόγευμα του Ανδρέα Θωμόπουλου, Το τραγούδι της επιστροφής του Γιάννη Σμαραγδή, Η σκόνη που πέφτει του Τάσου Ψαρρά). Καλό του ταξίδι!    

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

ψυχές-σε-slow-motion

Μπαίνω ''στην παλιά Σωκράτους'' πού'λεγε κι εκείνο το άσμα του Απόστολου Καλδάρα, αναζητώντας το πρακτορείο με τα αρχεία των εφημερίδων. Χτυπάω κουδούνι, δε βρίσκω κανέναν. Τηλεφωνώ στο τοιχοκολλημένο νούμερο, μα κάνω λάθος κι αντί για τον αριθμό 0 πατάω στο πληκτρολόγιο το 2. ''Ποιο πρακτορείο, καλέ'' μου λέει όλο νάζι μια ώριμη γυναικεία φωνή ''εμείς εδώ μπουρδελάκι είμαστε''. ''Α μάλιστα, μπουρδελάκι...'' απαντώ ''μάλλον λάθος θα έκανα''. Εύχομαι στη γυναίκα καλές δουλειές και ξαναμπαίνω στ' αυτοκίνητο. Διασχίζω σκονισμένα στενά με πακιστανικά κουρεία, βίντεο-κλαμπς αλλοτινών εποχών, ασιατικά ταχυφαγεία και μικρομάγαζα με λογιών-λογιών μπαχάρια. Βλέπω ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ενδεχομένως από το Κουρδιστάν (''τους Κούρδους τους ξεχωρίζεις από τις αετίσιες μύτες τους'' μού'χε πει κάποτε ο Νίκος Κούνδουρος), να μοιράζονται ένα μπουκάλι γάλα. Πρεζάκια επίσης με σαγιονάρες και μπανταρισμένα πόδια. Κάτω από ποιο σκοτεινό ολόμαυρο αστέρι γεννήθηκαν τούτοι οι άνθρωποι; Πως τη βγάζουν εδώ χάμω; Τι τρώνε; Ακούν άραγε τη μουσική και τα τραγούδια των πατρίδων τους; Ερωτεύονται; Κάνουν όνειρα; Τι λένε σαν βγαίνουν απ' τον ύπνο τους κάθε που ξημερώνει; ''Σήμερα έχω να πάω εκεί, να κάνω αυτό, να μιλήσω με εκείνον, με εκείνη'' ή δε λένε τίποτα, σα να ξέχασαν την ίδια τους τη γλώσσα, ακόμη και τον Θεό που πιστεύουν, μια κι είναι σίγουροι πως Αυτός τους ξέχασε οριστικά και τους εγκατέλειψε σε όποιο μέρος βρήκε πιο εύκαιρο; Ωστόσο, από το cd-player του αυτοκινήτου ακουγόταν το Κονσέρτο Νο 22 για Πιάνο & Ορχήστρα του Mozart, κάτι που με έκανε να δω εν ριπή οφθαλμού τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων να λάμπουν από μία απίστευτη γαλήνη. Θα ορκιζόμουν, για την ακρίβεια, πως ότι κι αν έκαναν, το έκαναν σε slow motion. Αυτό είναι το ιδανικό soundtrack των ψυχών σε slow motion! Όλα τα άλλα αποτελούν εθνοπατριωτικές υστερίες και φτηνή ειδησεογραφική εκτόνωση.   

R.I.P. TONINO GUERRA (1920 - 2012)

Πάει και ο Tonino Guerra, άλλη μία εμβληματική προσωπικότητα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου! Πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών, με την υγεία του επιβαρυμένη το τελευταίο διάστημα. Υπήρξε ''μαθητής'' του Cesare Zavvatini, του ανθρώπου που συνέταξε το μανιφέστο του Ιταλικού Νεορεαλισμού, αναβαθμίζοντας τον κινηματογράφο σε αυθεντική τέχνη με τον Άνθρωπο στο επίκεντρο της και απαλλάσσοντας τον από τις επιταγές των studios και της βιομηχανίας του θεάματος. Ο Tonino Guerra υπήρξε πολύ σημαντικός: συνσεναριογράφος στις ταινίες σκηνοθετών όπως ο Michelangelo Antonioni, ο Federico Fellini, οι αδερφοί Taviani, ο Andrei Tarkovsky και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Κόκκινη Έρημος, Blow Up, Zabriskie Point, Amarcord, Νοσταλγία, Η νύχτα του San Lorenzo, Ταξίδι στα Κύθηρα, Τοπίο στην ομίχλη, Μια αιωνιότητα και μια μέρα κ.α.) Στον Guerra πιστώνεται και το σεναριακό εύρημα του επαναστάτη ποιητή που αγόραζε λέξεις στην, βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα, Μία αιωνιότητα και μια μέρα του Αγγελόπουλου. Είχε εκδώσει ποιητικές συλλογές και τιμηθεί με πολλά βραβεία για την προσφορά του στον κινηματογράφο - πιο πρόσφατη ήταν η βράβευση του με το Βραβείο Jean Renoir από την Ένωση Αμερικανών Συγγραφέων το 2011. Δε μπορούμε να φανταστούμε την εξέλιξη της κινηματογραφικής τέχνης του 20ου αι. δίχως την παρουσία αυτού του ανθρώπου. Το συνταξίδεμα του με τόσο διαφορετικούς σκηνοθέτες σε αισθητικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, μα με τόσο υψηλού επιπέδου αποτελέσματα, φανερώνει πως πάνω απ' όλα ήταν ένας αυθεντικός εκπρόσωπος και θιασώτης της Ποίησης, της Μητέρας των Τεχνών που διαχέεται σε όλες τις άλλες μορφές τέχνης. Ακόμη μία μεγάλη απώλεια πραγματικά...  

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

η-πιο...-alternative-πρόταση-των-επερχόμενων-εκλογών


Μετά από εξαντλητικές ιδεολογικές διαβουλεύσεις 15 ημερών και παρουσίας της επιτροπής εκλογικού αγώνα του κόμματος των οικολόγων του Δημοσθένη Βεργή επετεύχθη η ιστορικής πολιτικής σημασίας συνεργασία με την αγωνίστρια σταρ Τζούλια Αλεξανδράτου που συμμετέχει στα ψηφοδέλτια του κόμματος στη Β περιφέρεια Αθηνών και δέσμευση του προέδρου να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού.
Συμφωνήσαν σε κοινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
1.       Η Τζούλια Αλεξανδράτου αναλαμβάνει την διαγραφή του χρέους της Ελλάδος μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το  Στρος Καν
2.       Ολική ακύρωση των μνημονιακών συμβάσεων
3.       Οι ερωτικές συνευρέσεις των ζευγαριών στα ξενοδοχεία θα επιδοτούνται από το ελληνικό δημόσιο
4.       Όλα τα φάρμακα που αφορούν την ανδρική στύση θα παραχωρούνται δωρεάν από το υπουργείο υγείας
5.       Όχι στον κοινωνικό και σεξουαλικό ρατσισμό (συμμετοχή ειδικών ομάδων στα ψηφοδέλτια)
6.       Τα δάση ανήκουν στα δέντρα και στα άγρια ζώα
7.       Άδεια παραμονής και εργασίας σε όλους τους μετανάστες
8.       Όχι στα συσσίτια και στην ελεημοσύνη, καταργούν την υπερηφάνεια και την ιστορία του  λαού μας.
9.       Να χαριστεί η ανεκμετάλλευτη γη σε ακτήμονες
10.   Αποποινικοποίηση των ναρκωτικών
11.   Να χαριστούν όλα τα χρέη των ανέργων από τις τράπεζες, την εφορία και το ΙΚΑ
12.   Δωρεάν ρεύμα, νερό και  συγκοινωνίες
13.   Δωρεάν παιδεία και υγεία
14.   Αξιοκρατία και δουλειά για όλους τους νέους
15.   Δικαίωμα και συμμετοχή στον πολιτισμό όλων των κοινωνικών ομάδων με πρωταγωνιστή το ταλέντο τους και όχι το πολιτικό και σεξουαλικό μέσον
16.   Λευτεριά στους αγωνιστές που βρίσκονται στις φυλακές


Οικολόγοι Ελλάδος - Μαυρομιχάλη 116 ΑΘΗΝΑ 114 72
Επικοινωνία τηλ 2103627740  - 6974790046

2010-2012:μνήμη-αντρέα-παγουλάτου


Σήμερα κλείνουν δύο χρόνια από τον θάνατο του ποιητή Αντρέα Παγουλάτου. Ήταν τέτοιες μέρες, το 2010, που συμμετείχα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και κατέβηκα εσπευσμένα, καθώς ειδοποιήθηκα για το οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο που τον βρήκε. Την επόμενη της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, αυτός, ένας original ποιητής, έμελλε να περάσει στην Αθανασία. Στη μνήμη του προβλήθηκε στο 33ο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας ένα μικρό ''συμπυκνωμένο'' αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο Alessandro Spiliotopulos - μέσα στο συγκεκριμένο αφιέρωμα περιέχονται και αποσπάσματα από δύο δικά μου ντοκιμαντέρ, στα οποία συμμετείχε ο Παγουλάτος: το ''Damo Suzuki - Αυτοσχεδιασμοί για μία φωνή, ένα ποίημα και μια τηγανιά μπάμιες'' (2008), όπου ο ποιητής συνυπήρξε με τον Ιάπωνα Kenji Damo Suzuki, τον τραγουδιστή των θρυλικών CAN, και το ''Οδύσσειες σωμάτων - Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο'' (2010) με τον Παγουλάτο να μιλάει για το ''Vortex'' του Κούνδουρου και ουσιαστικά να απαθανατίζεται για τελευταία φορά από τον κιν/φικό φακό. Το καθιερωμένο ραντεβού με όλους τους φίλους για ένα λουλούδι στην τελευταία κατοικία του μετατοπίστηκε για τις επόμενες μέρες. Άλλωστε ήδη ετοιμάζουμε μία εκδήλωση μνήμης μεσ' στον ερχόμενο μήνα. Τίτλος της, ''Ένα τραγούδι για τον Αντρέα'' και χώρος το ''Nosotros SocialCentre'' των Εξαρχείων. Καλή σου ώρα, Αντρέα μας, όπου κι αν είσαι. Ο ερχομός της άνοιξης κάθε χρόνο τέτοια μέρα σα να απαλύνει τη σκληρότητα της απουσίας σου! 

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

τρία-ποιήματα-της-γώγου-της-βλαχογιάννη-και-του-δημητριάδη-συνοδεία-των-hawkwind

14
Καλημέρα γιατρέ μου.
Μη.
Μη σηκώνεστε. Άλλωστε δεν έχω τίποτα σοβαρό. Τα γνωστά.
Γράψτε βάλιουμ μαντράξ στεντόν τριπτιζόλ - ξέρετε τώρα εσείς -
Κάντε με κοινωνικό πρόσωπο
βολέψτε με τέλος πάντων με τους ομοίους σας
περάστε με στους χαφιέδες σας
πηδήξτε με αν θέτε
ωραίες οι γκραβούρες στους τοίχους σας.
Τσάκω τώρα στα σβέλτα το χιλιάρικο
και φέρ' τη συνταγή
γιατί τέρμα η υπομονή μου παλιόπουστε
κι όπου νά'ναι θα εκραγεί.
Μη. Μη σηκώνεστε γιατρέ μου. Δεν είναι σοβαρό.
Ευχαριστώ.
Καλημέρα σας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΩΓΟΥ (Τρία κλικ αριστερά, 1978)

ΠΟΙΑ ΜΕΡΑ
Αγαπώ τα νεκροταφεία αυτοκινήτων εκεί που
αναπαύονται τα ταξίδια, πόσες ζωές τούτη η ζωή.
Στα όνειρα όλα έχουν εξήγηση ύστερα το πρώτο τσιγάρο
κι ένα τραγούδι που χρόνια σέρνεται πίσω μου σαν ίσκιος.
Ποια μέρα δεν έζησα κι έχω τόση έρημο;
ΣΤΕΛΛΑΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ (Η θλίψη του σώματος, 2003)

ΤΟ FACEBOOK
Τον έπιασε με άλλη
κάνα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς.
Χώρισαν επιτόπου.
Όπως αυτή ισχυρίζεται,
της άφησε πληγή ανεπανόρθωτη.
Αυτός μάλλον δεν το κατάλαβε
πέντε χρόνια μετά
της έκανε request στο Facebook.
06.10.08
Π. Ε. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ (Ξεκαθάρισμα λογαριασμών, 2011)

τρία-ποιήματα-του-πούλιου-του-χιόνη-και-του-μότση-συνοδεία-των-your-hand-in-mine

ΛΕΗΛΑΤΗΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Ο πόλεμος της Τροίας τελείωσε προσφέροντας στους τρώες
ο πολύτροπος το δούρειο τζουκ-μποξ.
Βαδίζω έξω από κέντρα που παίζει δυνατά το μπουζούκι
ενώ υψώνονται γύρω μου τα καταστήματα καταποντισμένων
ανθρώπων.
Δίπλα στο πρακτορείο του προ-πο και το σουβλατζίδικο
το κομμωτήριο ένας βυθός με γυναίκες ασάλευτες.
Εργάτες αυτή τη στιγμή στήνουν χορό πάνω σε κρανία
τρώων πολεμιστών
και μια ανήλικη πόρνη γνέφοντας κι ακτινοβολώντας
με μωβ φουστάνι πέτσινες μπότες λιγνά δάχτυλα
φουντωμένα μαλλιά και σέξι φωνή
να λικνίζεται στις 45 στροφές του δίσκου
και τα μάτια της έχοντας τη λάμψη των ματιών
της Κίρκης.
Ραψωδοί σε φωτισμένα σανίδια στο απέναντι
καμπαρέ όπου στριπτιζέζ της πεντάρας
και μισοφάλακροι νεόπλουτοι
διασκεδάζουν με την ορχήστρα 
ωραίων νεκρών. 
ΛΕΦΤΕΡΗ ΠΟΥΛΙΟΥ (Το αλληγορικό σχολείο, 1978)

ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ (απόσπασμα)
Τι πάθος παράλογο κι ο θάνατος...
Τι πάθος αλήθεια παράλογο...
Τυφλοί παραδέρνουμε μέσα του, σπαρταράμε σα νυχτερίδες χτυπημένες
ξαφνικά από τον ήλιο του καταμεσήμερου, σα μύγες πιασμένες στον ιστό
της αράχνης, ηδονικά σπαρταράμε, ερωτικά, πιασμένοι στο δίχτυ του.
Μα επιτέλους, κανείς εδώ κάτω δεν πλάστηκε για την αθανασία;
ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ (Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη, 1986)

ΜΕΣ' ΑΠ' ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ
Μεσ' απ' τους χρωματιστούς καπνούς
και τη σκόρπια στάχτη
της υπόστασης σας
στέλνω τις πρώτες συλλαβές
που αυτοσχεδίασα
για τα τραγούδια των αυριανών
παιδιών μας.
Στέλνω
μεσ' απ' τον ρόγχο
της ερειπωμένης ύπαρξης σας
σα χαριστική βολή στο θάνατο σας
μια παπαρούνα ολάνοιχτη
κι έναν προς έναν
τους όρκους των θυμάτων σας.
Σας στέλνω 
κι ένα καλοακονισμένο μαχαίρι
για να σώσετε τουλάχιστον
την ιστορία σας.
ΦΩΤΗ ΜΟΤΣΗ (Απολογία των δρόμων, 1983)

για-τη-μιλάγρος-που-πετάει-πια-στον-ουρανό

Χθες αργά το βράδυ έφυγε η Μιλάγρος, η γάτα της Ι. 
Ήταν 13 ετών.
Από έμφραγμα - ναι, παθαίνουν και οι γάτες έμφραγμα - που της παρέλυσε τα πίσω πόδια και την οδήγησε αναπόφευκτα στο θάνατο. 
Το ζωάκι ξεκουράστηκε και τώρα πετάει απαλλαγμένο από την ύλη που του έδωσε φριχτούς πόνους, ευτυχώς για λίγες μόνο ώρες.
Ξέρω πολύ καλά πως νιώθει η Ι. τούτη τη στιγμή και το κλάμα της που ''κρυφάκουσα'' από τηλεφώνου, μισή ώρα πριν το μοιραίο, μου έσκισε την καρδιά. 
Της λέω λοιπόν από δω ότι δεν είναι μόνη της στο θρήνο και ότι δικαιούται να κλάψει με την ψυχή της ένα πλάσμα που φρόντιζε και αγαπούσε για 13 ολόκληρα χρόνια. 
Να σκέφτεται όμως και ότι η Μιλάγρος έζησε σαν πριγκίπισσα, έκλεισε τον κύκλο της με στέγη, τροφή, χάδια και ζεστασιά.
Στατιστικές λένε πως οι αδέσποτες γάτες δεν ζουν πάνω από 4 χρόνια - υπό την έννοια αυτή, η Μιλάγρος και κάθε ζώο που δέχεται την ανθρώπινη φροντίδα ήταν και είναι πολύ τυχερά. 
Ξημερώνει η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Στη μνήμη της Μιλάγρος αφιερώνεται το ευαίσθητο ποίημα του Νίκου Καββαδία Οι γάτες των ναυτικών, έτσι όπως το μελοποίησαν και το τραγούδησαν μια φορά κι ένα καιρό οι Ξέμπαρκοι από το Ναύπλιο. 

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

snooze-loop-τεφλόν-live-six-d.o.g.s.-18.3.12-review

Το χθεσινό live των Τεφλόν και των Snooze Loop στέφθηκε από επιτυχία, αν υπολογίσει κανείς το γεγονός πως το six d.o.g.s. ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Πρώτοι βγήκαν οι Snooze Loop σε απαρτία, θα λέγαμε, με τη συμβολή επίσης δύο μελών των Τεφλόν στο τελευταίο κομμάτι του set και συγκεκριμένα στη διασκευή του Reckoner των Radiohead.  
Προηγουμένως, βέβαια, παρουσίασαν συνθέσεις από το πρώτο τους 7'' βινύλιο που είχε κυκλοφορήσει το 2010 και που ακόμη δεν έχω κατεβάσει, συνεπώς ότι έπαιξαν τα παιδιά εγώ το εισέπραξα με το αυτί ενός παρθένου ακροατή της μουσικής τους.  
Μου άρεσαν οι Snooze Loop και αναφέρομαι περισσότερο στον ήχο τους, εφόσον η ακουστική της γωνίας που είχα καταλάβει δεν έκανε εύληπτους τους στίχους σε ένα - δύο τραγούδια τους. Ούτως ή άλλως πρόκειται για ένα κατά βάση ορχηστρικό συγκρότημα με στοιχεία rock και cinematic: κιθάρα, μπάσο, ντραμς απ' τη μια, μεταλλόφωνο και μελόντικα απ' την άλλη, σα ν' ακούς Yann Tiersen στο πιο ψυχεδελικό ή έστω στο πιο underground, ένα πράγμα. 
Με τη μουσική των Τεφλόν που ακολούθησαν έχω μεγαλύτερη σχέση, χωρίς ωστόσο να μπορώ να δηλώσω γνώστης. Έτσι, ότι άκουσα κι απ' αυτούς χθες καταγράφεται ως πρώτη εντύπωση. Καλή εντύπωση σίγουρα συν κάποιες ενστάσεις, τις οποίες θα διατυπώσω ευθύς αμέσως. 
Κατ' αρχάς το δυνατό σημείο των Τεφλόν είναι το πρωτογενές υλικό τους, δηλαδή οι συνθέσεις τους. Πλούσιες, ολοκληρωμένες και καλοδουλεμένες - χωρίς να γνωρίζω τίτλους, μου εντυπώθηκε το δεύτερο κομμάτι που έπαιξαν, έντονα ρυθμικό και ραδιοφωνικό μπορώ να πω, έτσι που θα χαρακτηριζόταν έως και pop. 
Επίσης κλασικό rock σχήμα (κιθάρες, μπάσο, ντραμς) που σε συνδυασμό με τα πιο εναλλακτικά όργανα (rhodes, μελόντικα κ.α.) από τον Κων/νο Τσιώλη, τον άνθρωπο - ορχήστρα, τους έκανε να μοιάζουν φυσική συνέχεια των Snooze Loop, οι οποίοι άνοιξαν το live. 
Αυτό σε ότι αφορά τον ήχο, διότι οι Τεφλόν ασχολούνται με τη δημιουργία τραγουδιών, την ερμηνεία των οποίων παίρνει αποκλειστικά πάνω του ο, κατά τη γνώμη μου, άνισος τραγουδιστής τους. 
Και εξηγούμαι: τα τραγούδια των Τεφλόν συστήνουν ένα κλίμα και μία ατμόσφαιρα underground μουσικής...δωματίου, αν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο, με την spoken word προσέγγιση του τραγουδιστή να παραπέμπει στον Γιάννη Αγγελάκα με τις Τρύπες ή και στον James Chance με τους Contortions - οι τελευταίοι, παρ' όλη την απουσία των πνευστών. Θεωρώ όμως ότι η επιτηδευμένη rock ερμηνεία του είναι ελαφρώς αταίριαστη με τη φύση των τραγουδιών που καλείται να υπηρετήσει. Κι εδώ δε μιλάμε για συμβατικά rock τραγουδάκια με κουπλέ-ρεφρέν, αλλά για απλωμένες συνθέσεις, που μπορεί να ξεκινούν ως μπαλάντες blues αισθήματος και να καταλήγουν σε ένα ηχητικό punk όργιο ή και την απόλυτη industrial κατάσταση. Κοινώς, ο άνθρωπος δε στερείται καθόλου φωνής και κυρίως ψυχής την ώρα που τραγουδάει, τα λέει, μόνο που το θέμα είναι πως ακριβώς τα λέει. Κι εδώ νομίζω χρειάζεται λίγη δουλειά ακόμη, ώστε να δέσει το πράγμα και οι Τεφλόν να παρουσιάσουν προς τα έξω το υλικό τους με πιο άρτιο τρόπο.    

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

οι-γάτες-εδώ-&-οι-γάτες-αλλού-του-λευτέρη-ξανθόπουλου

Ο ταξιτζής που με μεταφέρει από τα Ιλίσια στο Παγκράτι - πέντε λεπτά δρόμος - δεν είναι Έλληνας. Το καταλαβαίνω από τα προκλητικά σπαστά ελληνικά του, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ακούει ΕΡΑ 3, Τρίτο Πρόγραμμα δηλαδή, όπως αναγράφεται στο ψηφιακό καντράν του ραδιοφώνου του. Μία πολύ επιβλητική όπερα αγνώστων στοιχείων. Δες τι έφτιαξαν οι Ρώσοι, μου λέει όλο θαυμασμό, δίνοντας μου έτσι πληροφορίες για την εθνική καταγωγή του ακροάματος. Ρώσος είσαι; τον ρωτάω. Όχι, απ' τα Τίρανα είμαι, απαντάει. Παίρνω θάρρος απ' τη σύντομη κουβέντα και ρίχνω μια ματιά στην κασετίνα με τις Συμφωνίες του Beethoven, τέσσερα cd, που τα έδωσε όλα μαζί η Ημερησία του Σαββάτου. Για δες τι κάνει η κρίση, σκέφτομαι, πριν ένα χρόνο θα μας είχαν ένα cd κάθε εβδομάδα ώσπου να συμπληρωθεί η κασετίνα! Ο ταξιτζής συνεχίζει δικαίως τη φιλορωσική του προπαγάνδα: Αυτή είναι μουσική να σηκωθούν τα κόκαλα των πεθαμένων απ' το χώμα! Χαμογελάω, τύφλα νά'χει ο Θεοδωράκης! Η παραγωγός του Τρίτου μας ενημερώνει πως ήταν ζωντανή μετάδοση από την Όπερα Metropolitan της Νέας Υόρκης - αδύνατο να συγκρατήσω τον τίτλο του έργου και το όνομα του συνθέτη, πολύ δε περισσότερο τα ονόματα των ερμηνευτών. Για δες τι ομορφιά βγαίνει απ' το νεοϋρκέζικο Metropolitan, εκεί που από το δικό μας, το ιδιωτικό νοσοκομείο του Φαλήρου, μόνο ιστορίες θανάτου και θλίψης έχω να θυμάμαι. Γυρίζω σπίτι, ψάχνω στο διαδίκτυο και πληροφορούμαι πως η όπερα που άκουγα στο ταξί ήταν η Χοβάνστσινα του Μόντεστ Μουσόργκσκι. Βάζω κι ακούω μια κι έξω την 3η του Beethoven, την Eroica, με τη Φιλαρμονική της Βιέννης. Ένα δυσοίωνο συναίσθημα με περιτριγυρίζει, περιέχοντας τα κόκαλα των πεθαμένων που ανέφερε ο φιλόμουσος Αλβανός ταξιτζής. Φοβάμαι να βγω στην αυλή μεσ' στο σκοτάδι μην πατήσω το άψυχο σώμα ακόμη ενός γατιού.

Γιατί σαν ξημερώσει ξέρω πως η μικρή η θηλυκιά, αυτή με το γκρίζο, το ποντικί χρώμα, θα κείτεται νεκρή και θα τη βρω και θα την οδηγήσω στον σκουπιδοτενεκέ πάλι με κλάματα. Όχι από δηλητήριο κακούργων τούτη τη φορά, αλλά από την πληγή στην ουρά της που κακοφόρμισε. Την έσκισαν κυριολεκτικά οι αρσενικοί της γειτονιάς την περασμένη εβδομάδα, την πλήγιασαν με μανία και τώρα δεν επιδέχεται θεραπεία, μια και δεν είναι καθόλου κοινωνική. Αν γλιτώσει, καλώς, δεν το βλέπω πάντως...Άσε που ο μέγας Beethoven με προετοιμάζει για το μοιραίο, καμία σχέση με την επαναστατικότητα του Μουσόργκσκι και τα κατορθώματα των ηρώων του στην τσαρική Ρωσία! Απ' την άλλη, θυμάμαι αυτό που μού'χε πει ο Μιχάλης Τρανουδάκης τις προάλλες: Μη στενοχωριέσαι, οι γάτες είναι ζώα αναλώσιμα! Άκου αναλώσιμα, χαρτο-tape είναι, σαν κι αυτό που χρησιμοποιούμε στο σινεμά; Απ' το να τρέχεις βέβαια για κάναν δικό σου άνθρωπο, καλύτερα να τρέχεις για τις γάτες, οι οποίες ούτως ή άλλως αναπαράγονται αφειδώς και δεν πρόκειται να εκλείψουν. Μοιραία ανατρέχω στη συλλογή διηγημάτων του Λευτέρη Ξανθόπουλου Γάτες αλλού (εκδόσεις Γαβριηλίδης). 
 
Είναι τρελός αυτός ο Ξανθόπουλος, γι' αυτό και τον πάω! Η σουρεαλιστική ιστορία του με τίτλο Η Σύσκεψη, που τη διαβάζαμε ένα βράδυ με τον Παντελή Θεοχαρίδη και πολύ γελάσαμε, σίγουρα θα έκανε ευτυχισμένους τον Νταλί, τον Μπουκόφσκι και τον κοινό μας φίλο τον Παγουλάτο! Περιγράφει μια μέρα από τη ζωή ενός γιάπη, όχι σαν όλες τις άλλες, αφού την ώρα που παίρνει το πρωινό μπάνιο του συνειδητοποιεί πως χωρίς καμία αιτία και κανέναν πόνο αποκολλήθηκε ένα κομμάτι από το...καυλί του. Κι ενώ τρελαίνεται, θέλει να συμβουλευθεί γιατρό και φίλους, δίχως να ξέρει πως να περιγράψει την παράδοξη αυτή κατάσταση, θυμάται πως δεν μπορεί για κανένα λόγο να λείψει από τη σύσκεψη στελεχών της εταιρείας του. Παίρνει, λοιπόν, το κομμάτι του γεννητικού μορίου του, το κλείνει μέσα σε μια θήκη γυαλιών Porche Carrera και το βάζει στο...ψυγείο, μονολογώντας τα εξής: Μπορεί να περιμένει ακόμα λίγο το καυλί μου, θα αντιμετωπίσω την περίπτωση του αργότερα...Μεσ' στο βιβλίο του Ξανθόπουλου υπάρχουν κι άλλες, πολλές ιστορίες, όχι απαραιτήτως χιουμοριστικές, καθώς και ποιήματα Κινέζων ποιητών που δε γεννήθηκαν ποτέ και φυσικά δε θα πεθάνουν και ποτέ! Ωστόσο, αυτές που εγώ χαίρομαι να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω είναι η Σύσκεψη, το Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και ο Άγιος Φανούριος, δηλαδή οι πιο αστείες, οι πιο αναρχικές και ως εκ τούτου οι πιο πνευματώδεις! Σίγουρα θα αναρτήσω το Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή τον Άγιο Φανούριο για να τις διαβάσουν κι άλλοι, μια και αφενός ήδη αποκάλυψα το περιεχόμενο της Σύσκεψης και αφετέρου ήμουν απ' τους πρώτους που προδημοσίευσα εδώ μέσα μιαν άλλη ιστορία απ' το βιβλίο, τη Στάση σκαλάκια. Οι Γάτες αλλού και άλλες ιστορίες - εικοσιπέντε για την ακρίβεια - του Λευτέρη Ξανθόπουλου κοστίζουν 12 ευρώ και πραγματικά σε ταξιδεύουν σαν το μαγικό χαλί του παραμυθιού, σε πτήση λοξή ενίοτε, προσφέροντας θαλπωρή, παρηγοριά και περιπέτεια. Μία απόλαυση!
* τα σχέδια του post είναι της Εύας Στεφανή από την έκδοση του βιβλίου 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

οι-τεφλόν-και-οι-snooze-loop-κυριακή-βράδυ-στο-six-d.o.g.s.

Αύριο βράδυ στο six d.o.g.s. θα παίξουν τα συγκροτήματα Τεφλόν και Snooze Loop. Τους Τεφλόν αποτελούν οι φίλοι Κωνσταντίνος Τσιώλης (synthesizers, rhodes, toy piano, μελόντικα, μεταλλόφωνο), Δημήτρης Γρηγοριάδης (τύμπανα, κρουστά), Δημήτρης Πάλλης (μπάσο, μεταλλόφωνο) και οι Κώστας Γρούντας (φωνή, κιθάρα, μεταλλόφωνο), Θανάσης Δημακόπουλος (κιθάρα). Επί της παρούσης λέω να μη γράψω τίποτα για το ύφος της μουσικής που υπηρετούν. Προτιμώ να επανέλθω μετά το live τους, στο οποίο δε θα μπορούσα να μην πάω άλλωστε εφόσον έχω αναθέσει στον Τσιώλη τη σύνθεση του soundtrack του ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου
Απ' αυτόν έχω ακούσει τα καλύτερα και για τους Snooze Loop που υπάρχουν από το 2007, αρχικά ως ντουέτο, έπειτα ως τρίο, με τη δημιουργική συμμετοχή κι άλλων μουσικών εννοείται, ενώ σε ένα κομμάτι του πρώτου τους EP τραγουδούσε και η Marietta Fafouti. Οι Τεφλόν, λοιπόν, με τους Snooze Loop Κυριακή βράδυ στο six d.o.g.s. στο Μοναστηράκι με είσοδο μόνο 6 ευρώ και με ώρα έναρξης στις 21.30

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

άσματα-και-μιάσματα-στον-clipartradio-εκπομπή-XI


Οι Johannes Brahms, Walkabouts, Bread Love and Dreams, Tim Buckley, Joy Division, Bauhaus, Klaus Nomi, Archive, Radiohead, Woven Hand, 16 Horsepower, Nick Cave, Tindersticks, Espers, Portishead, Tango With Lions, Electric Litany, Red Hot Chili Peppers, Δημήτρης Πουλικάκος, Τρύπες, Διάφανα Κρίνα, Φλέρυ Νταντωνάκη, Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω, Κόρε.Ύδρο., ο Κ. Βήτα που τραγουδάει Λένα Πλάτωνος, η Κρίστη Στασινοπούλου και ο Παύλος Παυλίδης που τραγουδούν Μάνο Χατζιδάκι κ.α. θα ακουστούν στα αποψινά Άσματα και Μιάσματα από τον www.clipartradio.gr στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα. Συντονιστείτε για 120 λεπτά, μέχρι τις 2 τα ξημερώματα! 

ο-λαουτιέρης-χρήστος-ζώτος-απόψε-στο-κέντρο-βιωματικής-μουσικής-της-μαρίζας-κωχ

Ένα Ταξίδι στην Μουσική Παράδοση
με το Λαούτο του Χρήστου Ζωτου

Μια βραδιά με τον μεγάλο δάσκαλο του λαούτου Χρήστο Ζώτο διοργανώνει το Κέντρο Βιωματικής Μουσικής την Παρασκευή 16 Μαρτίου στις 8.30μ.μ. στην αίθουσα του Εργαστήριου της οδού Προπυλαίων.
Ο σημαντικός σολίστας του λαούτου θα μας παρουσιάσει το ξεχωριστό αυτό μουσικό όργανο, που ξεκίνησε από την Μεσοποταμία την 3η χιλιετία π.Χ. και κατέκτησε όλη την Ευρώπη. Το λαούτο, ένα όργανο κατά κανόνα συνοδευτικό, μετατρέπεται στα χέρια του μοναδικού Χρήστου Ζώτου σε όργανο σολιστικό χαρίζοντας μας μοναδικά δείγματα από το ρεπερτόριο της Στεριανής Ελλάδα.
Στη βραδιά θα συμπράξουν φωνητικά η Μαρίζα Κωχ και κλαρίνο θα παίξει ο Θωμάς Δρόσος.

Θα ακολουθήσει κέρασμα Σαντορινιού κρασιού προσφορά της Ένωσης Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων.

Κέντρο Βιωματικής Μουσικής
Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία
Προπυλαίων 31, Ακρόπολη 11742 (Μετρό: Στάση Ακρόπολη)
Είσοδος: 8,00/ Ελεύθερη είσοδος για τα παιδιά
Κρατήσεις θέσεων: 210-9227687


Σύντομο Βιογραφικό του Χρήστου Ζωτου

Ο Χρήστος Ζώτος γεννήθηκε στην Κανδήλα Αιτωλιακαρνανίας. Κατάγεται από οικογένεια μουσικών. Σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησε βιολί. Δύο χρόνια μετά τον κέρδισε το λαούτο. Μαθήτευσε κοντά στον Γεράσιμο Λάλο. Στην εφηβική του ηλικία έπαιζε και τραγουδούσε επαγγελματικά μαζί με τον μεγάλο παραδοσιακό τραγουδιστή Τάκη Καρναβά. Παίζοντας επί σειρά ετών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και σε χώρες της Μεσογείου εξελίσσει την τεχνική μου με τρόπο μοναδικό μετατρέποντας το λαούτο από συνοδευτικό όργανο σε σολιστικό. Σταθμοί στην πορεία του αποτελούν οι συνεργασίες με τον περίφημο Ιρακινό ουτίστα Μουνίρ Μπασίρ και τον σολίστα του βιολιού Βασίλη Σαλέα.
Από το 1982 διατηρεί τη δική του σχολή λαούτου και λαϊκής μουσικής στην Αθήνα, ενώ παράλληλα διδάσκει στο Ωδείο Σίμωνα Καρρά Τρίπολης. Έχει διδάξει επί δέκα χρόνια στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, καθώς και στο Ωδείο Αθηνών. Για την προσφορά του στην διάδοση της ελληνικής μουσικής έχει λάβει περισσότερες από 15 τιμητικές διακρίσεις σε Ελλάδα και Εξωτερικό.