Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

του-ιούδα-ισκαριώτη

Τα κανελλόριζα χόρεψαν μόνα τους ενθυμούμενα τους τρύπιους κουμπαράδες των προγόνων τους και ο Σουλεμάν Ντεμιρέλ φόρεσε τα νεκρά παπουτσάκια κι αποκοιμήθηκε γλυκά κοιτώντας τον Ζαχαρία. Μέσα απ' τη χαλασμένη πετούγια που έτριξε τρεις φορές πριν έρθει το όνειρο καβάλα στην Ξάνθη και το Αργοστόλι. Μεταξύ μας, η απολυταρχική βδέλα στηρίζει τους νοσοκόμους και σφυρίζει σα νοσοκομειακό κραυγές από την Παλαιστίνη, ψίθυροι από τη Νεκρά Θάλασσα και κοκοβιοί από τη Σαλαμίνα. Εν τω μεταξύ, η κυρία Θαλπωμένη τρίζει ανάμεσα στους γιαουρτοκεφτέδες της, γιατί το τηγάνι της είναι άγνωστο. Ο μικρός Ζαχαρίας ξύπνησε τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και χόρεψαν μαζί στο ηλιοβασίλεμα το Βαλς των Χαμένων Ονείρων και το Βρέχει στην πλουσιογειτονιά. Η κορυφή του κορυδαλλού αν αντιστραφεί προκαλεί πονόδοντο και πως θα μασήσει πια την τηγανητή πέστροφα; Τέσσερα καβούρια τό 'σκασαν από τις φυλακές του Ναυπλίου και κατέφτασαν ψωροπερήφανα στα άδυτα του υποκόσμου. Αντιθέτως, η κρούστα του γιαουρτοπόταμου αν φαγωθεί αμέσως προκαλεί λαρυγγίτιδα. Φυσικά, το παγωτό προκαλεί περισσότερη, εκτός κι αν το σιγοβράσεις. Το δοκίμασα με χταπόδι Μολοσσών μια κρύα νύχτα στο Μπιλμπάο ασκεπής και παναθεματισμένος από τη σοφία Σολομώντος. Νυν και Αεί, είπε κι έχασε την αριστερή του παντόφλα στα νερά του ποταμού Νείλου, μα η ξανθιά ύπαρξη εξακολουθούσε να μένει μόνη, καθώς αρνιόταν να κρατήσει το τιμόνι εκείνο το απόγευμα στη Μασαχουσέτη. Η μασέλα του εισπράκτορα κύλησε μέσα στα ναρκωτικά, περνώντας πρώτα από τη γρανίτα των συνοικιακών GOODY'S, πρώην λουκουμάδικου του κυρ-Μπάμπ, π'ανάθεμαμ κι αν τήρησα τα λογιστικά βιβλία μου μετά την πτώχευση της NASA. Ω, τι χάλι, σκέφτηκε ο Γκαγκάριν και συνέχιζε να παίζει βιντεοπαιχνίδια ηλίθια. Αλήθεια; Ναι, ήμουν εκεί, μέσα στο βιντεοπαιχνίδι κι εγώ! Εγώ που ήμουν έξω, τι κατάλαβα; Κι όμως, η τρύπα της οικουμένης αντέδρασε και εξακολουθεί να αντιδρά στα μονοπάτια της φυγής. Οι ξετσίπωτοι τζογαδόροι τραγούδησαν την Άρια της Τόσκας, σκάζοντας απ' το κακό της τό 'σκασε και η κυρα-Ρήνη απ' τ' Αγρίνιο έσκισε την ποδιά της κι έφυγε τρέχοντας σα να την κυνηγούσαν. Κι όμως ποτέ κανείς δεν την κυνήγησε!
* by lena, by bosko, by elbam kai sas fagame!

4 σχόλια:

Αθανασία είπε...

Καλημέρα καλό μου...ε,ο Γκαγκάριν ο συγχωρεμένος..έπαιζε στην εποχή του ηλίθια βιντεοπαιχνίδια??..ποιός ξέρει?? μπορεί..χαααααααααααααααχααααααχαααχααααααααααααααχαααααααααχαχαααααααααχααααααααααχα!(ε,εμ έκανα τεράστια προσπάθεια γιανά συγκρατήσω το γέλιο μου αλλά ε,δε γίνεται τι να κάνω??)πολύ ωραίο πάντως μ άρεσε κ αυτό το ασυνάρτητο κείμενό σας...χαχαχαχα! καλημέρες καλό μου....

Lefteris είπε...

hahahaha
την έπαθα τώρα για τα καλά την ηλίαση..
να είστε καλά!!
καλό καλοκαίρι...

BOSKO είπε...

Αθανασία...
Ίσως μας αρέσουν τα φαινομενικά ασυνάρτητα, Αθανασία μου, γιατί είναι τα μόνα που λειτουργούν ως ασπίδες προστασίας έναντι της σκληρής πραγματικότητας.

BOSKO είπε...

Lefteris...
νά 'μαστε καλά να γράφουμε κι άλλα τέτοια, πολλά!