Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ Ι

PLAYGROUND NOISE
PLAYGROUND NOISE
INNER- EAR
Χαρακτηριστικό δείγμα ενδεχόμενου μιμητισμού, που δεν ενοχλεί καθόλου όμως, αφού συμβαίνει μέσα στο πλαίσιο της παγκοσμιότητας της rock μουσικής. Με λίγα λόγια, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου κι αν βρεθεί κανείς, θα συναντήσει δουλειές σαν κι αυτή, όπου πέντε νέοι άνθρωποι, εν προκειμένω από την Πάτρα, αποτίουν φόρο τιμής στα ινδάλματα τους από τον χώρο του πάλαι πότε new wave και του σύγχρονου post- rock. Έχω την αίσθηση πάντως πως οι αγγλικοί στίχοι των Playground Noise είναι ιδιαίτερα προσεγμένοι σε σχέση με των υπόλοιπων συμπατριωτών τους καλλιτεχνών, αγγίζοντας το επίπεδο της ποίησης, χρησιμοποιώντας απ' τη μια θρησκευτικές αλληγορίες και φτάνοντας απ' την άλλη μέχρι το μεδούλι των πιο πολύπλοκων ανθρώπινων σχέσεων. Το κομμάτι The divers είναι μια από τις πιο δυνατές στιγμές του cd!
ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ
ΒΟΛΤΑ
7
Τα δεκαέξι καινούργια τραγούδια του Μπάμπη Στόκα σε μουσική και στίχους δικούς του. Σε δύο κομμάτια μουσική έγραψε ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, σε ένα ο Κώστας Λειβαδάς και σε ακόμη ένα ο Γιάννης Κωνσταντινίδης. Στίχους επίσης έδωσαν στον τραγουδοποιό ο Μάνος Ελευθερίου, η Αγαθή Δημητρούκα, ο Ισαάκ Σούσης και ο Αλέξανδρος Στεφόπουλος, ενώ στο ομότιτλο του cd τραγούδι η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου απαγγέλλει ένα δικό της κείμενο. Δεν είναι μομφή να πούμε ότι ο Στόκας χωρίς να πρωτοτυπεί συνεχίζει να κάνει καλά αυτό που ξέρει εδώ και χρόνια: αξιοπρεπείς, σε όλα τα επίπεδα, rock μπαλάντες με τη σκιά των Πυξ Λαξ ευδιάκριτη έξω απ' το δωμάτιο του στούντιο και πάνω απ' την κονσόλα του ήχου. Αν σε κάτι ξεχωρίζει, βέβαια, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι για την πρόθεση του δημιουργού να μας φανερώσει ξανά την αγάπη του στο λαϊκό τραγούδι, κοινώς έτσι εξηγούνται το μπουζούκι, ο τζουράς και το κλαρίνο που συχνά παρεμβάλονται μέσα σε αμιγώς ηλεκτρικές συνθέσεις. Πολύ πετυχημένο το artwork με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Στόκα, λες κι έχουμε στα χέρια μας κάποια συλλεκτική έκδοση του...Roy Buchanan!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
STUDIO PAZL
Στη Θεσ/νίκη που βρέθηκα πρόσφατα μού μίλησαν με πολύ καλά λόγια για το ντεμπούτο άλμπουμ του Βαγγέλη Καζαντζή (απλή συνωνυμία με τον συνθέτη Γιώργο Καζαντζή). Ακούγοντας το, όμως, μοιραία μού γεννήθηκαν οι σκέψεις περί παρθενογένεσης στην τέχνη, μιμητισμού και επανάληψης. Εξυπακούεται πως ο νέος τραγουδοποιός διαθέτει και αισθητική και ταλέντο. Ως φαίνεται, όμως, έχει πολύ δρόμο ακόμα για ν' αποβάλλει- αν το επιθυμεί φυσικά- τις επιρροές του από τον Σωκράτη Μάλαμα και κυρίως τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, όχι μόνο στις μουσικές αρμονίες που χρησιμοποιεί και στον τρόπο που ερμηνεύει, αλλά και στη στιχουργία του, η οποία είναι μεν ποιητική, εξαντλείται δε σε μια γνώριμη μυθολογία αρχαϊκού- βουκολικού τύπου (Στου Κάλχα τα καλέσματα..., Στου Ήφαιστου τ' αμόνι..., Στου Ελικώνα τις κορφές... κλπ.) Σε όλα τα τραγούδια στίχους έγραψε ο Γιώργος Γκώνιας. Συμμετέχουν ο Ψαραντώνης, ο Απόστολος Ρίζος και η Μαρίνα Δακανάλη. Εξαιρετικό το ένθετο με τις ζωγραφιές της Δήμητρας Ψυχογυιού.
ΠΑΝΙΒΑΡ NON - STOP
29 ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΓΙΑ ΛΑΪΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
LEGEND
Αφόρητο! Θέλετε τίτλους; Να' χαν οι καρδιές αμπάρες, Το τσιφτετέλι του Μπουρνέλη, Τα ραδίκια, Έλα στον παππού, καταλάβατε νομίζω...Θέλετε και καλλιτέχνες; Από τον cult Σπύρο Ζαγοραίο και τη μεγάλη Πόλυ Πάνου μέχρι τον Βασίλη Τερλέγκα και τον Τάσο Μπουγά. Το τραγούδι Η μπαρόβια που κλείνει την ανεκδιήγητη αυτή σκυλο- λαϊκο- pop σαλάτα είναι όλα τα λεφτά, με την ερμηνεύτρια Τάνια Ελληναίου να μονολογεί δραματικά: Αν είμαι κάθε βράδυ μεσ' στα μπαρ/ το παρελθόν με καταδίκασε ισόβια/ σταμπάρισαν την κάρτα μου γι' αυτό/ και την ταυτότητα που γράφει Η μπαρόβια...
NORMA THE BAND
ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ
RAMA RECORDS
Δέκα τραγούδια που υπογράφουν μουσικά οι Norma ως κουιντέτο και στιχουργικά ο Θοδωρής Τσιρώνης, κιθαρίστας του γκρουπ. Παρωχημένοι στίχοι κι ακόμη περισσότερο παρωχημένες rock συνθέσεις με πομπώδεις εισαγωγές που οδηγούν σ' ένα ανελέητο βαράτε βιολιτζήδες, συγκεκριμένα κιθαρίστες, μπασίστες και ντραμίστες! Δυστυχώς, νομίζω πως τούτοι οι νέοι έχουν φανερό πρόβλημα με την αισθητική τους κατεύθυνση.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω ακούσει τίποτα από αυτά τα CD. Ανυπομονώ να ακούσω το καινούργιο του ΠΑΜΠΗ ΣΤΟΚΑ μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του. Φίλε ένα σου λεω αν θες να ακούσεις κάτι καινούργιο σε παραπέμπω να ακούσεις το καινούργιο CD της ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ σε μουσική ΘΕΜΗ ΚΑΡΑΜΟΥΡΑΤΙΔΗ και στους πλέων ώριμους στίχους του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΕΤΟΥ με τίτλο ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΔΙΠΛΑ με ταξίδεψε μπράβο τους που τολμούν να γράψουν κάτι ωραίο στη χώρα της συρτά- ρούμπας . Ένας άλλος καινούργιος δίσκος που αγόρασα είναι αυτός της ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ την βρίσκω ποιο προσγειωμένοι από το προηγούμενο που με έκανε να τα βάλω μέσα στο black list. Υπάρχει 1-2 τραγούδια που δεν μου έκατσαν στο άκουσμα τους. Αλλά τα 5 από τα 12 τραγούδια του CD τα έχει γράψει η αγαπημένη μου στιχουργός ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ. Και τη ζωντανή ηχογράφηση της ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ -ΑΠΑΙΧΤΗ- μου αρέσει όλο αυτό το πόνημα που έχει γράψει. Αυτή η γυναίκα πετάει ποιο γρήγορα και από αεροπλάνο....

Υ.Γ Φίλε είχα και εγώ κάποτε ένα κοτοπουλάκι που το αγόρασα κάποιο Απρίλη ανήμερα εορτών. Το αγόρασα, το μεγάλωσα... έγινες ένας ωραίος πετεινός που κυβερνούσε μόνος του δίχως κότες. Μας ξύπναγε πρωί με την άγριο φωνάρα του. Οι γείτονες μας έκαναν παράπονα και μας ζητούσαν να τον φύγουμε. Μια μέρα, κακήν ημέρα ο πατέρας μου τον σφάζει με ένα μαχαίρι μπροστά στα μάτια εμένα και της δίδυμης αδερφής μου. Μετά είχαν το θράσος οι γονείς μας να μας βάλουνε να φαμε και εμείς [ αλά δεν φάγαμε τίποτα]. Τον κλάψαμε πολύ... άνθρωπο κανέναν δεν έχω κλάψει μέχρι στιγμής τόσο.. και ο ΠΙΠΗΣ έχει φύγει εδώ και 10 χρόνια στη χώρα του στομαχιού

Πέτρος

BOSKO είπε...

Πέτρος...
το άκουσα το cd της Μποφίλιου, αλλά επιφανειακά και δε θέλω να το αδικήσω. Θα το ξανακούσω δυο- τρεις φορές και θα κάνω σχετικό post. Με την Πρωτοψάλτη και τις δουλειές της τα τελευταία χρόνια δεν τα πάω καθόλου καλά ομολογουμένως. Έχω μείνει στο "Ηφαίστειο" του ΄97, που τ' άκουγα όταν ήμουν κι εγώ φαντάρος και μου' χαν αρέσει οι σουρεαλιστικοί στίχοι της Νικολακοπούλου. Κάτι "Θωμά είσαι σπίτι" και κάτι "Πες μου θάλασσα" με απομάκρυναν τελείως από τη σύγχρονη δισκογραφία της. Όσο για το λάιβ cd της Πλάτωνος απ' το Παλλάς, αν δεις μέσα, θα βρεις ολόκληρο κείμενο μου με συνέντευξη που μου έδωσε η συνθέτρια. Δε μπορώ να' μαι αντικειμενικός με τέτοιες εκδόσεις, όπως καταλαβαίνεις, αλλά ούτε και χρειάζεται, όταν οι δημιουργοί τους δικαίως κάθονται στο θρόνο τους τόσα χρόνια τώρα.
κρίμα ο Πίπης και δυστυχώς είχε συνηθισμένο, για κόκορα, τέλος. Αυτό το "στη χώρα του στομαχιού", πολύ μού άρεσε!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ για την Πρωτοψάλτη έχει αχρηστευτεί Απίθανος και ο δίσκος της ΣΑ ΝΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑ αλλά το καλύτερο είναι άλλο ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΡΓΑ. BOSKO σου το είπα ότι για πρώτη φόρα κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή ο πρώτος δίσκος της ΑΡΛΕΤΑ; Αν θες να σου πρωτινό για ένα ωραίο post να ανεβάσεις είναι για τους πολύ αγαπημένους μου DEAD CAN DANCE ανακάλυψε τους αν δεν τους γνωρίζει ήδη – δεν έχουν λάθος – και θα ήθελα να μου πεις και τη γνώμη σου .!

Υ.Γ εγώ παντός όταν αρχίζω να κάνω τσάρκα στα δισκοπωλεία αγοράζω παλιά δισκάκια και πολύ σπάνια καινούργια .
Υ.Γ μου αρέσει που βλέπεις τόσο γρήγορα τα comments και απαντάς σε ταχύτητα sms


Πέτρος

BOSKO είπε...

Πέτρος...
no more Άλκηστις!
έχω ενημερωθεί για το πρώτο άλμπουμ της Αρλέτας, που τόσον καιρό λέγαμε γιατί δεν είχε επανεκδοθεί αυτό μόνο, και το περιμένω πως και πως!
καλοί οι Dead Can Dance, τους άκουγα πολύ για ένα φεγγάρι, σήμερα πια δεν κόβω και φλέβα!
έτσι ειν' ο bosko, σέβεται τους συνομιλητάς του!