Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ - ΠΡΟΦΙΛ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ...


ΟΛΓΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ (ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΙΠΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙ)
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η Χρυσόθεμις είναι έτοιμη να πέσει για ύπνο, μόλις οι δικοί της φεύγουν σηκώνεται να παίξει με τα παιχνίδια της, μετά τη βοηθάει ο πατέρας της στα μαθήματα, λίγο αργότερα νιώθει κρυφό έρωτα για τον δάσκαλο της κι όταν αυτός δεν της δίνει σημασία το ρίχνει στο φαΐ και τα τσιγάρα! Κατά συνέπεια, αποκτά συνείδηση του κορμιού της και για να μην σκανδαλιστεί κάνει και μια προσευχή που μιλάει για αγάπη. Εν συνεχεία, δέχεται το φλερτ ενός νεαρού στον ηλεκτρικό, μπλέκεται με διαδηλωτές σε πορεία, όπου εκεί γνωρίζει έναν άλλο νεαρό, με τον οποίο πάνε βόλτα στο Μοναστηράκι και καψουρεύονται άγρια! Έλα όμως που ο νεαρός παθαίνει ατύχημα με το μηχανάκι και του συμπαραστέκεται μια άλλη κοπέλα, με την οποία ως σώφρον άνθρωπος τα φτιάχνει, αφήνοντας σύξυλη την προδομένη Χρυσοθέμιδα! Κι αυτή για να τον ξεπεράσει πιάνει δουλειά σε συμβολαιογραφείο, λίγο προτού φύγει ξαφνικά από τη ζωή ο πατέρας της και καταλάβει ότι η μοίρα τη χτύπησε βαριά! Όχι, δεν πρόκειται για τη σεναριακή σύνοψη της ταινίας Τσακισμένη από την ορφάνια του Κώστα Καραγιάννη, αλλά για το στιχουργικό concept του δίσκου της 58χρονης συνθέτριας – στιχουργού Όλγας Εμμανουήλ, η οποία – απ’ ότι διαβάζουμε στο ένθετο της χειροποίητης έκδοσης – πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί σύντομα από το Κολλέγιο Deree και να αφοσιωθεί στη μουσική και τη συγγραφή. Με όλο το σεβασμό, θα τη συμβούλευα να μην κάνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αν κρίνω από το cd που άκουσα, οι ιστορίες της δεν αφορούν πλέον κανένα εν έτει 2009. Οι δε μουσικές της, μια από τα ίδια, όταν μπλέκουν τις εισαγωγές από το House of the Rising Sun και τη Νύχτα Μαγικιά του Θεοδωράκη με ρετρό κομπιουτερίστικες μελωδίες και hip hop εν είδη εξοργιστικού χαβαλέ. Σε ένα τραγούδι στίχους έγραψε ο Κώστας Τουρνάς, ενώ τραγουδούν οι, κατά τα άλλα αξιόλογοι, κλασικοί ερμηνευτές Ρόζα Πουλημένου, Βαγγέλης Μανιάτης, Σοφία Καπετανάκου, Βαγγέλης Αγγελάκης και η μικρή Μυρτώ Μπέρη. Στο τελευταίο τραγούδι, μετά την προσευχή της στο θεό, η Χρυσόθεμις παίρνει κουράγιο να συνεχίσει πιο δυναμικά τη ζωή της! Άχου και δε με νοιάζει, που’ λεγε κι ο Νίκος Σταυρίδης στα Κίτρινα γάντια!
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
ΠΡΟΦΙΛ
PYXIDA RECORDS (ΔΙΑΝΟΜΗ: ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ)
Συγνώμη, εγώ είμαι τώρα ο παράξενος ή το συγκεκριμένο cd με το που ξεκινάει σε προετοιμάζει για πενήντα ένα ολόκληρα λεπτά κακογουστιάς; Και εξηγούμαι: να ακούς το Γιαρέμ – Γιαρέμ του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Νίκου Γκάτσου σε ηλεκτρική χορευτική βερσιόν, όπου διάφορες γκόμενες κάνουν να – να – να στην εισαγωγή του, ως τι άλλο μπορεί να εκληφθεί πέραν κακογουστιάς; Επίσης, ποίηση έγραψε ο Νίκος Γκάτσος μόνο με την Αμοργό του, άντε και με ορισμένα τραγούδια του Χατζιδάκι και του Ξαρχάκου, σίγουρα όχι όμως με το Γιαρέμ – Γιαρέμ που έκανε μεγάλη επιτυχία μια φορά κι ένα καιρό η Νάνα Μούσχουρη. Κατά τα άλλα και αφού παρακάμψω την πλαστικοποιημένη ενορχήστρωση του μεγαλύτερου μέρους του υλικού, θα σταθώ στις πραγματικά ενδιαφέρουσες φωνητικές ικανότητες του Σωκράτη Παπαϊωάννου και σε κάποιες εξίσου ενδιαφέρουσες συνθέσεις σαν το Αληθινά στο λέω του Κώστα Φαλκώνη, μακράν το ωραιότερο κομμάτι του δίσκου, το Όλο συντρίμμια του Μπάμπη Χαλκίδη, παραγωγού του cd, την Αλεξάνδρεια που υπογράφει ο ερμηνευτής και το Άκουσε τα…τα τραγούδια του Κωστή Βελλιάδη και του Χρήστου Χαρατσάρη. Εμείς να τα ακούσουμε με κάθε καλή διάθεση, αλλά κι εσείς, παιδιά, καταλάβετε ότι τα τραγούδια δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση.
* δύο δισκοκριτικές που δε μπήκαν στο τρέχον δίφωνο, καθώς με πρόλαβαν άλλοι συνάδελφοι.

2 σχόλια:

Θράσος είπε...

Mέλι βρε...μέλι!!!
Μεταξύ μας ξέρω εγώ και καμια δεκαριά ακόμα έντεχνους και άτεχνους που χρειάζονται την κριτική σου.
Παρεπιμπτόντως, είσαι πιο κομψός από εμένα για να πεις ότι κάτι είναι πατάτα.
Τέλος...ΠΩΣ ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΕΤΣΙ;Συγχαρητήρια και χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου. Να ζήσεις

BOSKO είπε...

Θράσος...
σ' ευχαριστώ και σένα για τις ευχές σου που ήρθαν ως σχόλιο στο...θαψιματικό μου post. Έχω χάσει ακριβώς είκοσι κιλά και νιώθω φανταστικά! Τσάκισα τα παντελόνια του ZARA που για χρόνια τα λιμπιζόμουν κι αναγκαζόμουν να κυκλοφορώ με κάτι κρητικές...βράκες. Και το κυριότερο, μάλλον άλλαξε ο μεταβολισμός μου και χορταίνω με πολύ μικρές ποσότητες φαγητού. Όπως μου είπαν χαρακτηριστικά οι διαιτολόγοι, το καίω το λίπος σα μοτεράκι! Gilli Diet και ξερό ψωμί (κυριολεκτικά)! Λες να βγω σε καμιά διαφήμιση του στυλ "πως ήταν και πως έγινε";