Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

ΓΙΑ ΤΟ "ΚΙΤΡΙΝΟ ΦΥΛΛΟ" ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ...


Φοβάσαι τους φτωχούς
τα σπίτια δίχως πόρτα
του μαρτυρίου τους τροχούς
και τα εκστατικά τα χόρτα
πριν βγούνε μανιακοί
οι άνθρωποι στους δρόμους
διάκοσμοι στη φυλακή
με μύθους, δόγματα και νόμους
κίτρινο φύλλο μαραμένο
πάνω μου ρίχνεις τη ματιά
κι εγώ ν' ανθίσεις περιμένω
στην άνυδρη σου ρεματιά
τη μέλισσα να σου στείλω
κίτρινο φύλλο
φοβάσαι τη χαρά, τη μουσική, τη μέθη
η εξουσία σου χωρά
μόνο σε ό,τι εκείνη γνέφει
παράλογος ιστός
κουβάρι του θανάτου
κι ο πόθος ένοχος Χριστός
ποτέ δεν θάβρει την Κανά του...
* ο πρώτος προσωπικός δίσκος ενός γνήσιου ποιητή των Εξαρχείων, ενός ναΐφ μουσικού, κάτι μεταξύ Νικόλα Άσιμου και Georges Brassens, διατίθεται ήδη στο εμπόριο σε περιορισμένα... στέκια. Νεότερα, προσεχώς!

Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


Θυμάμαι την πρώτη μου επίσκεψη στο διαμέρισμα του και το ποιητικό σκηνικό που κυριαρχούσε παντού: πορτρέτα γυναικών του μεσοπολέμου, πολλές παλιές ραπτομηχανές και στον τοίχο μια γραπτή αφιέρωση του Μάνου Χατζιδάκι: στον Λουδοβίκο των Ανωγείων και της καρδιάς μου, 1983! Ανέκαθεν με συγκινούσαν τα τραγούδια του, το Μεϊντάνι, η Πύλη της Άμμου, η Κουρασμένη Νεράιδα με τη Νένα Βενετσάνου, η Μήδεια με τη Μελίνα Κανά, ο κύκλος του Ερωτόκριτου με τη Λιζέτα Καλημέρη. Θυμάμαι σε μια συναυλία του μακριά απ' την Αθήνα να ερμηνεύει το συγκλονιστικό μοιρολόι του για τη Μάνα και έναν νεαρό να σηκώνει το βλέμμα του στον ουρανό με τα δάκρυα να τρέχουν απ' το πρόσωπο του. Είναι ο μόνος τραγουδοποιός που έχει υμνήσει τόσο πολύ τη Γυναίκα- Μάνα- Αγαπητικιά- Φίλη- Αδερφή, όπως και ο μόνος που τόλμησε επίσης να μελοποιήσει τα Πάθη από τον Έρωντα από την Ερωφίλη του Χορτάτζη, μετά τον Μάνο Χατζιδάκι και τη μούσα του, τη Φλέρυ Νταντωνάκη! Ποια πάθη από τον Έρωντα ονομάζεται η τελευταία δισκογραφική έκδοση του, που θα παρουσιάσουμε σήμερα στα Άσματα και Μιάσματα στο Κανάλι 1 του Πειραιά (90,4). Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων θα βρίσκεται στο στούντιο και για δύο ώρες (18.00- 20.00) θα έχουμε πολλά να πούμε εμείς και να ακούσετε εσείς! Συντονιστείτε!

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ 31o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ ΣΤΟ ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER!


Το Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ξεκινά για ακόμα μια χρονιά τα ταξίδια του …με πρώτο σταθμό την Αθήνα. Από τις 30 Οκτωμβρίου έως και τις 5 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ filmcenter (Κοδριγκτώνος 21-Πατησίων), θα προβληθεί το σύνολο των ελληνικών ταινιών που συμμετείχαν στο 31ο Φεστιβάλ Δράμας, οι βραβευμένες ταινίες του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ καθώς και το σύνολο των ελληνικών ψηφιακών ταινιών που διαγωνίστηκαν στο τμήμα digi2008. Επίσης θα παρουσιαστούν:
Κινηματογραφικά αριστουργήματα από το αρχείο της ΕΡΤ. (Παρασκευή 19-10 έως Τετάρτη 23-10 21:00- 21:10)
Όλοι Οι Άνθρωποι Γεννιούνται Ελεύθεροι Και Ίσοι. Αφιέρωμα με βραβευμένες ευρωπαϊκές ταινίες με θέμα το 1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε συνεργασία με το Goethe Institut Αθήνας & Θεσσαλονίκης.
Η πρώτη και η τελευταία ημέρα (Πέμπτη 30/10 &Τετάρτη 5/11) της εκδήλωσης είναι αφιερωμένη στα βραβεία και διακρίσεις της φετινής χρονιάς.
Για το πλήρες πρόγραμμα του φεστιβάλ πατήστε
εδώ!
Χώρος:
Τριανόν Filmcenter, Κοδριγκτώνος 21-Πατησίων,τηλ:210 8215469

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΕΚΚΑ & ΤΟΝ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ!


Ο χώρος ήταν η Favela στην Πέτρου Ράλλη, μια καινούργια μουσική σκηνή με όμορφη διακόσμηση πορτογαλικού στυλ. Μπαίνοντας στον ημιφωτεισμένο χώρο, βρήκα τον Βασίλη Λέκκα επί σκηνής να ερμηνεύει τον Παναγή της Κυριακής, κομμάτι από το Χωρίον ο Πόθος, από τα πιο ποιητικά έργα του Μάνου Χατζιδάκι. Με τους κιθαρίστες Μανώλη Ανδρουλιδάκη στα αριστερά του και Αριστείδη Χατζησταύρου στα δεξιά του, με τη συνοδεία ακόμη φλάουτου, αλλά και μπουζουκιού, ο Λέκκας ερμήνευσε σχεδόν ολόκληρο το συγκεκριμένο έργο του Χατζιδάκι, όπως και τα ανέκδοτα κινηματογραφικά του (Blue, Ο Χορός του Βαρτάν). Πολύ καλές επιλογές για έναν τραγουδιστή που εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ερμηνεύοντας μόνο Μάνο Χατζιδάκι. Ο κόσμος, βέβαια, φανερά υπήρξε πιο εκδηλωτικός στα γνωστότερα τραγούδια του συνθέτη (Ο Γιάννης ο φονιάς, Μην το ρωτάς τον ουρανό, Έλα σε μένα, Αγάπη που' γινες δίκοπο μαχαίρι κλπ.)


Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων στη συνέχεια εμφανίστηκε με την ίδια λιτή ορχήστρα, με την απαραίτητη προσθήκη της κρητικής λύρας, για να τραγουδήσει κομμάτια από την προσωπική του δισκογραφία, να αφηγηθεί τις ποιητικές ιστορίες του και να πει κάποια ομολογουμένως ξεκαρδιστικά ανέκδοτα! Περιέργως, δεν ακούστηκε κανένα τραγούδι από την τελευταία δισκογραφική εργασία του με τίτλο Ποια πάθη από τον έρωντα. Δεν τα είχαμε έτοιμα με τους μουσικούς ήταν η απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση μου.

Για το τέλος, Βασίλης Λέκκας και Λουδοβίκος των Ανωγείων μοιράστηκαν τη σκηνή για τρία τέταρτα της ώρας περίπου, ανταλλάσσοντας τραγούδια, κυπριακές ερωτικές μπαλάντες και κρητικές μαντινάδες για να κλείσει η βραδιά με το Χάρτινο το φεγγαράκι του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου.
Φεύγοντας από το μαγαζί και παρά το προχωρημένο της ώρας, είδα την Πέτρου Ράλλη μέχρι το ύψος του Ρέντη να' ναι γεμάτη από κοπάδια Ασιατών μεταναστών με χαρτιά στα χέρια τους. Σαν ένα ματς που είχε λήξει και οι εκατοντάδες οπαδοί άδειαζαν το στάδιο. Σαν μια συναυλία του Ravi Shankar στα πάτρια εδάφη του. Πολλές παραταγμένες κλούβες, όμως, παραπέρα μου θύμισαν πως ζούσα ακόμη ένα βράδυ στην Αθήνα των μεταναστών, του Μάνου Χατζιδάκι, της αστυνομοκρατίας και του πολιτισμού. Η αντίφαση στην κορύφωση της...
* στ' αλήθεια, δεν κατάλαβα ποια ακριβώς ήταν η σκηνοθετική παρέμβαση του κ. Γιάννη Σμαραγδή στο πρόγραμμα που έστησαν οι δύο καλλιτέχνες, τη στιγμή που το όνομα του στις αφίσες αναγράφεται με μεγαλύτερη γραμματοσειρά από το δικό τους...

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ- ΣΚΗΝΕΣ ΡΟΚ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ CINE- ΕΛΛΗ!

Όλους σας προσκαλώ σήμερα το απόγευμα στο cine- ΕΛΛΗ της Ακαδημίας, στις 19.00, όπου θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ μου Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές Ροκ, στο πλαίσιο του Πανοράματος Ελληνικού Ντοκιμαντέρ. Η πρόσκληση αυτή γίνεται κυρίως διότι η ταινία θα προβληθεί από την 35άρα κόπια της και όχι από dvd! Από τις λίγες φορές δηλαδή που εξασφαλίζονται οι ιδανικές συνθήκες προβολής σε ένα φιλμ, το οποίο έχει κάνει ήδη τον κύκλο του. Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη που είχα παραχωρήσει ακριβώς πριν ένα χρόνο στον Θεόφιλο Δουμάνη της LIFO με αφορμή την επαναλειτουργία του ΚΥΤΤΑΡΟ LIVE:
Θα χαρώ πολύ να σας δω απόψε στο cine- ΕΛΛΗ!

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΤΟ CINE- ΕΛΛΗ!


Από τις 23 Οκτωβρίου έχουν ξεκινήσει στο Cine- ΕΛΛΗ της Ακαδημίας οι προβολές του Πανοράματος Ελληνικού Ντοκιμαντέρ με 20 ταινίες μεγάλου μήκους Ελλήνων δημιουργών, εμού συμπεριλαμβανομένου. Μια αξιόλογη πρωτοβουλία του Δίκτυου Ελληνικού Ντοκιμαντέρ σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, που αποσκοπεί στην ενίσχυση των σχέσεων του θεατή με την ταινία τεκμηρίωσης! Δε μπόρεσα να περάσω τις προηγούμενες μέρες, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αν και τις έχω δει τις ταινίες των άλλων συναδέλφων. Θα είμαι όμως αύριο, μια και η ταινία μου Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές Ροκ θα ανοίξει το πρόγραμμα της Τρίτης 28 Οκτωβρίου και, εννοείται, είστε όλοι προσκεκλημένοι μου! Αναλυτικά, το πρόγραμμα για το τελευταίο τριήμερο του Πανοράματος Ελληνικού Ντοκιμαντέρ έχει ως εξής:
ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
19.00 Ιδαίου Μύθοι 75΄(Λευτέρης Χαρωνίτης)
20.30 Όταν ο Σαγκάλ άξιζε λιγότερο από ένα σακί πατάτες 70΄(Ζέρβας- Παπακων/νου)
21.45 Aenigma est 72΄(Δημήτρης Μαυρίκιος)
ΤΡΙΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
19.00 Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές Ροκ 63΄(Αντώνης Μποσκοΐτης)
20.25 Περάσματα από τον Παράδεισο 70΄(Γιάννης Λάμπρου)
21.45 Αγέλαστος Πέτρα 88΄(Φίλιππος Κουτσάφτης)
ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
19.00 Μακεδονικός Γάμος (Τάκης Κανελλόπουλος)
19.40 Θηραϊκός Όρθρος (Σταύρος Τορνές- Κώστας Σφήκας)
20.10 Γράμματα από το Σαρλερουά (Λάμπρος Λιαρόπουλος)
20.40 100 Ώρες του Μάη (Δήμος Θέος)
21.10 Κάλυμνος (Βασίλης Μάρος)
21.45 Βράβευση των σκηνοθετών Δήμου Θέου (θα είμαι εκεί, δάσκαλε!) και Κώστα Σφήκα, καθώς και εκπροσώπων των οικογενειών των Τάκη Κανελλόπουλου, Σταύρου Τορνέ, Βασίλη Μάρου και Λάμπρου Λιαρόπουλου.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Ο ΣΩΣΙΑΣ ΤΟΥ BOSKO ΣΕ ΜΠΑΝΤΑ HEAVY METAL!

Που να το φανταζόμουν ό,τι θα με έβλεπα μια μέρα μέλος σε αμερικανικό heavy- metal συγκρότημα! Φίλος δημοσιογράφος, στον οποίο στέλνεται το μηνιαίο περιοδικό του είδους, Metal Hammer, με ειδοποίησε ό,τι ειν' ένας τύπος φωτογραφημένος μέσα, με τον οποίο μοιάζουμε σα δυο σταγόνες νερό! Δε μπόρεσα ν' ανακαλύψω το όνομα του...σωσία μου, ξέρω μόνο ό,τι η μπάντα του λέγεται Symphony X και μόλις βγάλανε καινούργιο άλμπουμ με τίτλο Paradise Lost! Μπράβο στα παιδιά και καλή τύχη να' χουνε στο μουσικό στερέωμα, αλλά εγώ- αν και μέλος τους- δεν θα πάρω! Ας πάω να παίξω λίγο ηλεκτρική κιθάρα τώρα, παρ' όλο που θα μου πήγαιναν περισσότερο τα τύμπανα!

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ CANDYBLUE!


Κρύβει το πρόσωπο της με τα χέρια της, όχι βέβαια διότι έχει να κρύψει κάτι, αλλά από συστολή της στιγμής...Το πρόσωπο της άλλωστε υπάρχει μόνιμα αναρτημένο παραπλεύρως του δημοφιλούς ιστολόγιου της...Και η Άννα γενικώς δεν το κρύβει το πρόσωπο της, το χαρίζει σε όποιον της χαρίζεται με τη σειρά του...

Της είχα πει ό,τι οι αναρτήσεις της είναι μια φαινομενική παγοκολώνα...Κείμενα, στα οποία η τοποθέτηση του όμορφου και πλούσιου λεξιλόγιου της δείχνει μια ζοφερή όψη του κόσμου αυτού...Τι αντίστοιξη! Κι ακόμη, αναγνώσματα που θα μπορούσαν να' ναι σανίδες σωτηρίας για πραγματικά ναυάγια της ζωής ή έστω για...παιχνιδιάρηδες του διαδικτύου...Όποιος τη γνωρίσει από κοντά αντιλαμβάνεται πως η Άννα χρησιμοποιεί τα κείμενα ακριβώς αυτά ως ασπίδες προστασίας ή, για να γίνω και πιο ρεαλιστής, ως προπομπούς μεγαλύτερων λογοτεχνικών εργασιών που αδημονούν για την έκδοση τους...

Αγόρασα το άνωθεν εργάκι της, που με εντυπωσίασε για το τρισυπόστατο του ήρωα από το χιτσκοκικό αγαπημένο North by Northwest...Η Άννα αγαπάει εξίσου τον Χίτσκοκ και τον Γκοντάρ, τη Λένα Πλάτωνος και τα αιλουροειδή, τους φίλους της και τους πονεμένους συνανθρώπους της...

Ένα πέρασμα από τον Σταύλο του Θησείου και μια θέαση επί τόπου των κολάζ που φτιάχνει, με βοήθησε να τα δω με άλλη όψη, στις πραγματικές διαστάσεις τους...Όχι αυτή που έβλεπα εδώ και καιρό στο blog και τις αναρτήσεις της...Εάν σκοπός της pop- art ήταν να καυτηριάσει τον υπέρμετρο καταναλωτισμό, η Άννα είναι η πρώτη ίσως που μέσα στα καταναλωτικά σύμβολα (στα οποία όλοι λίγο- πολύ είμαστε εθισμένοι) μπλέκει την Αγάπη, είτε αυτή εκφράζεται μέσω ενός πορτρέτου, είτε ακόμη μέσω μιας λέξης μόνο...

Τα κολάζ της Άννας θυμίζουν τεράστιους αναγεννησιακούς χάρτες...Σου' ρχεται να πάρεις έναν μεγάλο διαβήτη, να τον βάλεις στο κέντρο τους και ν' αρχίσεις να μετράς, να υπολογίζεις...Θυμίζουν ακόμη παλιούς θησαυρούς, εφημερίδες και περιοδικά, που φυλάσσονται παραταγμένα στο αρχείο της Βουλής των Ελλήνων στο εργοστάσιο της Λένορμαν...

Είναι η Άννα Δημητρίου, η candyblue, η θλιμμένη μινιόν καραμέλα, η μελαγχολική γλυκιά, που όποτε δεν επιμελείται τα trailers από σήριαλ του ALPHA, φτιάχνει κολάζ και βιντεοποιήματα, τα εκθέτει και πίνει ποτά με τους φίλους της...Ένα μικρό κεράσι στον πάτο ενός άδειου ποτηριού αρκεί για να κρύψει ακόμη μια φορά το πρόσωπο της, παρ' όλο που ξέρω πως πληγώνεται από όλους όσους κρύβονται, όχι πίσω από ένα αθώο κερασάκι, μα από το δαιδαλώδες ιντερνετικό σύμπαν...

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


Χρήστος Θηβαίος- Γιάννης Τριάντης λίγο πριν ξεκινήσει η εκπομπή!
Ο Μάνος Ελευθερίου, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Βάσω Δημητρίου, αλλά και οι απόντες Νίκος Καρούζος, Περικλής Γιαννόπουλος, Παύλος Σιδηρόπουλος και Jeff Buckley έδωσαν τη μαγιά στον τραγουδοποιό Χρήστο Θηβαίο για τους πρόσφατους Πέτρινους Κήπους του! Το cd αυτό θα παρουσιάσουμε σήμερα το απόγευμα στο Κανάλι 1 του Πειραιά (90,4) με τον ίδιο, καλεσμένο μου στο στούντιο! Θα ακουστούν ακόμη κομμάτια του Nicola Piovani, του Fabrizio de Andre και του Demetrio Stratos που αρέσουν στον ιταλοθρεμμένο Έλληνα τροβαδούρο!
Συντονιστείτε στο Κανάλι 1 18.00- 20.00!

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΑΜΗ...


Δεν πάνε πολλά χρόνια που έφτασε στη θυρίδα μου στο περιοδικό, ένα cd προς κριτική, που συνόδευε ένα βιβλίο και που περιείχε μελοποιημένα ποιήματα Ελλήνων ποιητών του μεσοπολέμου.
Μέσα σε μια περίοδο που οι μεγάλοι συνθέτες περασμένων δεκαετιών είχαν προ πολλού καθίσει στον πάγκο, που λέμε, ενώ στα ραδιόφωνα μεσουρανούσαν οι τραγουδοποιοί – αυτοί που η κιθάρα μοιάζει προέκταση των χεριών τους – έκανε την εμφάνιση του ένας νέος συνθέτης, συνθέτης όμως με την κανονική σημασία του όρου, έτσι όπως τον μάθαμε από τον Μάνο Χατζιδάκι του Ματωμένου Γάμου, τον Μίκη Θεοδωράκη του Romancero Gitano, τον Χρήστο Λεοντή του Αχ, έρωτα και των υπολοίπων.
Ήμουν ο πρώτος τότε που χαρακτήρισα από τις σελίδες του διφώνου, χατζιδακικό συνθέτη τον Μαραμή, χωρίς να είναι όμως υδροκέφαλο του Χατζιδάκι. Αλίμονο πια εάν ο οποιοσδήποτε συνθέτης με καλαισθησία, αισθαντικότητα και ερωτισμό ή, να το πούμε αλλιώς, ευαισθησία, πρέπει σώνει και καλά να χαρακτηρίζεται χατζιδακικός και όχι απλά αυθεντικός καλλιτέχνης.
Νομίζω πως ο Δημήτρης με… εκδικήθηκε λίγο για την ταμπέλα του χατζιδακικού που του φόρεσα, γι’ αυτό και σήμερα με την τέταρτη και πιο ώριμη δισκογραφική εργασία του, δοκιμάζει τις δυνάμεις του και στο πεδίο της ροκ σκηνής, του ηλεκτρικού τραγουδιού.
Ήταν μια προσωπική έκπληξη για μένα ν’ ακούσω σε κατ’ ιδίαν ακρόαση, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, τραγούδια του Μαραμή, που εκτός του πιάνου και της κλασικής κιθάρας, περιείχαν ακόμη ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο και ντραμς, ακόμη κι ένα καθαρόαιμο μπλουζ σε ποίηση Pavese που ερχόταν κατ’ ευθείαν από κάποιο σκοτεινό καταγώγιο του Τορίνο.
Αυτό όμως που διατηρείται αναλλοίωτο ως χαρακτηριστικό του καινούργιου υλικού του είναι και πάλι η ευαισθησία, που λέγαμε πριν. Δεν ξέρω αν σ’ αυτό οφείλεται και η χημεία του με τον ποιητή – στιχουργό Σωτήρη Τριβιζά, μια χημεία που έχει δώσει και στο κοντινό παρελθόν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ο Τριβιζάς δεν είναι ποιητής με τη στενή έννοια, ούτε όμως και ένας απλοϊκός, έστω καλός, στιχουργός. Παρ’ ότι έχει εκδώσει ίσαμε τώρα ποιητικές συλλογές, φροντίζει να κρατάει για τη δισκογραφία στίχους που προορίζονται να γίνουν τραγούδι και άρα να καταναλωθούν ευρέως, χωρίς όμως να χάνουν τον ποιητικοφανή πυρήνα τους. Τηρουμένων των αναλογιών, μόνο ο Νίκος Γκάτσος νομίζω ότι είχε πετύχει κάτι παρεμφερές στον 20ο αιώνα.
Κι ενώ είχε προηγηθεί ο Σκοτεινός Έρωτας σε ποίηση Lorca, στην απόδοση πάλι του Σωτήρη Τριβιζά, με έναν Μάριο Φραγκούλη, ασυνήθιστα χαμηλόφωνο ερμηνευτή στο πόστο του, σήμερα ο Μαραμής δουλεύει με τον αποκλειστικό συνεργάτη του, Κωνσταντίνο Κληρονόμο. Ένας τραγουδιστής με σπάνιο μέταλλο και λυρικές σπουδές, που κατάφερε σ’ αυτόν το δίσκο να είναι επαρκέστατος και στα πιο ηλεκτρικά και άρα κάπως ξένα προς αυτόν, τραγούδια του Μαραμή.
Ο τίτλος Σκηνές από βουβή ταινία δεν είναι καθόλου τυχαίος. Γνώριζα ότι επρόκειτο να ονομαστεί ο δίσκος με την πιο καταδηλωτική λέξη Μπαλάντες. Όταν όμως πληροφορήθηκα ότι πίσω από την παραγωγή του βρίσκεται η Seven Group ή Seven Film Gallery- όπως την ξέρουμε εμείς οι bloggers!- μια εταιρεία διανομής κινηματογραφικών ταινιών από τη Θεσσαλονίκη, μπήκα αμέσως στο πνεύμα. Και έτσι, όπως η Seven Film διανέμει ταινίες που απευθύνονται σε ένα πιο μυημένο και απαιτητικό κοινό, άπαξ και μπήκε και στο χώρο της δισκογραφίας, το ίδιο θα έκανε κι εκεί. Ούτως ή άλλως, το ταλέντο του Δημήτρη Μαραμή στη σύνθεση μουσικής για θέατρο, αλλά και κλασικά σύνολα, είναι αποδεδειγμένο και εγκαθιδρυμένο πλέον για τα καλά στην αγαπημένη μας συμπρωτεύουσα.
Δημήτρη Μαραμή, είσαι πολύ τυχερός! Και γιατί εξαιτίας σου, μια εταιρεία διανομής ποιοτικού κινηματογράφου έγινε και χορηγός της μουσικής τέχνης και γιατί, μετά τα περάσματα σου από μικρότερες και μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες, καταλήγεις τώρα να βγάζεις το νέο σου έργο από την Οδό Πανός. Την ιστορική πια Οδό Πανός του Πειραιώτη ποιητή Γιώργου Χρονά, που ξανοίχτηκε από εκδοτικός οίκος σε ανεξάρτητη δισκογραφική, τιμώντας τη Σόνια Θεοδωρίδου, ξαναφέρνοντας πανηγυρικά στο προσκήνιο τη μεγάλη Λένα Πλάτωνος και ετοιμάζοντας ήδη την επανεμφάνιση στα μουσικά δρώμενα του σημαντικού Γιάννη Παλαμίδα.
Και κάτι ακόμα: οι Σκηνές από βουβή ταινία έχουν το χάρισμα της ραδιοφωνικής επικοινωνίας, του air play, που λέμε, δίχως να γίνονται ούτε στιγμή mainstream ή να χαϊδεύουν τα αυτιά του ακροατή. Προτιμούν να του ξυπνούν μνήμες από την ίδια του την πόλη, από έναν περιθωριακό τύπο που έμενε παραδίπλα και έφυγε μόνος σα σκυλί, από δύο ανθρώπινα σώματα που ποτέ δεν αγγίχτηκαν και οι κραυγές απελπισίας τους πέρασαν στο χαρτί και τις νότες, από δυο μάτια που δε διστάζουν, ούτε ντρέπονται να δακρύσουν μπροστά σε άλλα.
Γιώργο Χρονά, Τέλλο Φίλλη, Σωτήρη Τριβιζά & Δημήτρη Μαραμή, ένα μεγάλο και θερμό ευχαριστώ γι’ αυτόν το δίσκο!
* οι φωτογραφίες του post είναι της γητεύτριας. Δείτε και τη σχετική δική της ανάρτηση: http://ghteytria.blogspot.com/2008/10/cd_25.html

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ CD ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΑΜΗ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ!

Ο Δημήτρης Μαραμής στο πιάνο παίζει το εισαγωγικό οργανικό θέμα της βραδιάς. Μιας βραδιάς, της οποίας μέτοχος υπήρξε σίγουρα ο Μάνος Χατζιδάκις χθες, από μιαν άλλη διάσταση.
Ο Κωνσταντίνος Κληρονόμος ερμηνεύει με άνεση και αυτοπεποίθηση τα τραγούδια, που τα δούλευε για περισσότερα από πέντε χρόνια με τον συνθέτη τους.

Μια ζεστή αγκαλιά από τη γλυκιά Μαρίζα Κωχ στον οικοδεσπότη της βραδιάς, ποιητή Γιώργο Χρονά.

Ο Γιώργος Χρονάς μεταδίδει ζωντανά το πρόγραμμα για το Κανάλι 1 του Πειραιά. Λέει μάλιστα και τις χρονικές διάρκειες των τραγουδιών, όπως τα παίζει στο πιάνο ο Μαραμής, με την ίδια σειρά του cd. Δίπλα μου ο Τέλλος Φίλης της Seven Group απορεί με μένα που φόρεσα το σακάκι απ' το ριγέ μαύρο κοστούμι μου!

Οι Στέλιος & Βασίλης, το κορυφαίο κιθαριστικό ντουέτο συμπράττει με τη μαεστρία του σε μερικά κομμάτια και ο Νίκος Κούνδουρος σκύβει και μου λέει στ' αυτί Ετούτοι οι δύο είναι χάρμα!

Κωνσταντίνος Κληρονόμος και Βικτωρία Ταγκούλη τραγουδούν μαζί και κερδίζουν το πιο θερμό χειροκρότημα!

Ο Δημήτρης Μαραμής σχεδόν εκστασιασμένος σαν...περιστρεφόμενος δερβίσης της Δύσης αποδίδει στο πιάνο τους Τίτλους τέλους!
Δημήτρης Μαραμής- Κων/νος Κληρονόμος- Βικτωρία Ταγκούλη, ο συνθέτης με τους δύο ερμηνευτές του χαιρετούν ένα καταμαγεμένο, χωρίς ίχνος υπερβολής, κοινό!

Φίλοι αγαπημένοι του Μαραμή έδωσαν το παρόν: εδώ ο συνθέτης και σολίστ του ακορντεόν, Ηρακλής Βαβάτσικας, που παίζει και στο cd, με τον τραγουδιστή Βασίλη Γισδάκη!

Δε θα μπορούσε να λείπει ο Σωτήρης Τριβιζάς, ο ποιητής του δίσκου, σταθερός συνεργάτης του Μαραμή και μια από τις πιο κινηματογραφικές φάτσες που έχω δει στη ζωή μου!
* Από τις ωραιότερες βραδιές του έτους που οδεύει σιγά- σιγά προς το τέλος του! Κρατάω το τραγούδι του Μαραμή γυμνό, όπως παρουσιάστηκε με ένα πιάνο και δύο κιθάρες και με δύο εξαιρετικές νεανικές φωνές! Τη συγκίνηση μας με τον Τέλλο- μέχρι δακρύων σχεδόν- την ώρα που ο Χρονάς μιλούσε για τον Μάνο Χατζιδάκι, που σαν χθες γεννήθηκε! Την τιμή που μου έκανε ο φίλος μου ο συνθέτης να με συμπεριλάβει στους ομιλητές για το νέο του έργο! Και το φωναχτό σχόλιο της Μαρίζας Κωχ την ώρα που ο Ιανός σειόταν από τα χειροκροτήματα Επιτέλους, επίπεδο και πάλι!

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

ΑΝ Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ...

σήμερα θα γινόταν 83 ετών...
όμως, δεν υπάρχει δυστυχώς...
έφυγε, παίρνοντας μαζί την πολύχρωμη απελπισία του καιρού του και όλες τις δυσκολίες του θεού...
κανείς δεν υπάρχει πλέον να στείλει μια επιστολή στον Τύπο και να ταράξει τα νερά του κοινωνικού καθωσπρεπισμού...
όλα ήσυχα και λαπαδιασμένα...
ευτυχώς φροντίζουν κάτι γενναίοι επίγονοι του να κρατούν ζωντανό το πνεύμα της μουσικής του...
φτάνει αυτό;
ίσως ναι, ίσως όχι...
διότι ο Μάνος Χατζιδάκις δεν ήταν ένας μουσικοσυνθέτης, ούτε ένας ποιητής- όπως ήθελε να λέγεται...
υπήρξε ο πιο πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης που σφράγισε τον ελληνικό πολιτισμό του περασμένου αιώνα με την, κάθε άλλο παρά λαϊκίστικη, έννοια του όρου...
και εφόσον απεχθανόταν τα μνημόσυνα, όπως επίσης τα μουσεία και τα ωδεία, δοθείσης ευκαιρίας του ευχόμαστε όλοι Χρόνια Πολλά...
τόσα Πολλά, που ούτε ο ίδιος δε θα το φανταζόταν...

ΑΠΟΨΕ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ CD ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΑΜΗ!


Πέμπτη 23 Οκτωβρίου ώρα 21:00
στον ΙΑΝΟ
Σταδίου 24

Η Οδός Πανός
και
η Seven Group
παρουσιάζουν το νέο CD των
Δημήτρη Μαραμή & Σωτήρη Τριβιζά
Σκηνές από βουβή ταινία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Οδός Πανός και η Seven Group παρουσιάζουν το νέο CD του Δημήτρη Μαραμή Σκηνές από βουβή ταινία στις 23 Οκτωβρίου ώρα 21:00 στον ΙΑΝΟ.

Για το CD θα μιλήσουν
ο Γιώργος Χρονάς από την Οδό Πανός,
ο Αντώνης Μποσκοΐτης από το δίφωνο
& ο Τέλλος Φίλης από την Seven Group.

Θα ακολουθήσει συναυλία με τους ερμηνευτές
Κωνσταντίνο Κληρονόμο & Βικτωρία Ταγκούλη.

Ο δίσκος Σκηνές από βουβή ταινία αποτελεί την τέταρτη ολοκληρωμένη συνθετική δουλειά του Δημήτρη Μαραμή, σε στίχους του Σωτήρη Τριβιζά και με βασικό ερμηνευτή τον Κωνσταντίνο Κληρονόμο.

Συμμετέχουν στο δίσκο ο Μάριος Φραγκούλης, η Βικτωρία Ταγκούλη και οι ξεχωριστοί μουσικοί Γιώργος Φακανάς με το jazz τρίο του, οι κλασσικοί κιθαρίστες Στέλιος Γκόλγκαρης και Βασίλης Μαστοράκης, ο ηλεκτρικός κιθαρίστας από το συγκρότημα Illegal Operation Στάθης Ιωάννου, ο σολίστ του ακορντεόν Ηρακλής Βαβάτσικας κ.α.


ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

R.I.P. FRANCOIS TRUFFAUT (06/02/1932- 21/10/1984)...


Σαν σήμερα και πριν από 24 χρόνια ο Γάλλος Francois Truffaut εγκατέλειψε αρκετά νωρίς τον μάταιο τούτο κόσμο. Δε θα μιλήσω εγώ για την τεράστια συμβολή του στην εξέλιξη της κινηματογραφικής θεωρίας και πράξης. Θα αρκεστώ να θυμηθώ και να θυμίσω ταυτόχρονα λίγες ασπρόμαυρες νοσταλγικές στιγμές από τα 400 Χτυπήματα του, στην απαρχή ενός σαρωτικού καλλιτεχνικού ρεύματος που θα τελείωνε ένδοξα ύστερα από μια 15ετία με μια Μαμά και μια Πουτάνα!Τότε που το ασπρόμαυρο ήταν πολύ πιο ζωογόνο και οπτιμιστικό από πολλά σημερινά παρδαλά εγχειρήματα παντός είδους και ύφους...

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ!


Το ραντεβού είχε κλειστεί από το δίφωνο για χθες, μεσημέρι Κυριακής, στο λιμανάκι του Κερατσινίου με το τεράστιο επιβλητικό φουγάρο της ΔΕΗ, ένα τσιγάρο δρόμος απ' το σπίτι μου.

Εκεί μας συνάντησε με τον Βασίλη Γισδάκη ο φωτογράφος Xavier Hallauer, ο οποίος έχει φωτογραφήσει τους πάντες από το ελληνικό τραγούδι! Και μια και ο δίσκος του Γισδάκη με την Ορχήστρα των Χρωμάτων έχει θέμα και τίτλο Τραγούδια του Αιγαίου, είπαμε η φωτογράφηση της συνέντευξης του για το επόμενο τεύχος του διφώνου να περιέχει οπωσδήποτε το θαλασσινό στοιχείο!


Ο τραγουδιστής ποζάρει και ο φωτογράφος τραβάει! Ο Xavier επί το έργον, που λένε!

Τι φωτογράφηση να σκηνοθετούσα εγώ, που μου ζητήθηκε, όταν ο Xavier είχε την ιδέα να βάλει το θέμα του- τον Γισδάκη δηλαδή- να συνομιλεί με το είδωλο του στο νερό;

Πάλι καλά, πάντως, που δεν γυρίσανε τούμπα οι βάρκες, διότι θα βλέπαμε τραγουδιστή και φωτογράφο στο νοσοκομείο με...εγκαύματα!
Για να δούμε! Τι λένε οι φωτογραφίες;

Άψογος για μιαν ακόμη φορά ο έμπειρος Xavier, ευχαριστημένος και με το παραπάνω ο Βασίλης!

Είχα πάνω από είκοσι χρόνια να πάω στο φουγάρο κι ας απέχει, όπως λέω, μόνο ένα τσιγάρο δρόμο απ' το σπίτι μου. Θυμάμαι όταν παρακολουθούσα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου στα εφτά μου χρόνια και μας αραδιάζανε όλα τα πιτσιρίκια στο λιμανάκι να ζωγραφίσουμε το φουγάρο, τις δεξαμενές και τα ψαροκάικα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αργότερα αυτό το σκηνικό από τη μικρή μου πόλη ταυτίστηκε μέσα μου με το εξώφυλλο των Pink Floyd από το LP Animals! Είπαμε, ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει...

Κάπου εκεί βρισκόμουν κι εγώ χθες, επιβλέποντας- υποτίθεται- τη φωτογράφηση και με έπιασε ένα περίεργο μελαγχολικό συναίσθημα σα να συνειδητοποίησα πόσο ριζωμένος είμαι με το Κερατσίνι! Δεν είναι και λίγο να είσαι 34 ετών, να' χεις γυρίσει όλη την Ευρώπη, να σκορπίζεσαι εδώ κι εκεί όλες τις μέρες και ξαφνικά να διαπιστώνεις ό,τι όπου και να πας, το Κερατσίνι θα σε ακολουθεί παντού...

Δεν είχα χρόνο για άλλες σκέψεις! Έπρεπε να βρεθώ στο Κανάλι 1 για την κυριακάτικη εκπομπή με πρώτους μου καλεσμένους στο στούντιο τη Σωτηρία Λεονάρδου και τον Πάνο Φορτούνα! Παρουσιάσαμε ξανά το κοινό άλμπουμ τους με τίτλο Παράξενος Cosmos και βέβαια δώσαμε προσκλήσεις για τις επόμενες δύο παραστάσεις τους τις Πέμπτες στο Κύτταρο.
Αν καταλάβατε, ανακυκλώνω τους καλεσμένους μου από το προηγούμενο ραδιόφωνο που εργαζόμουν, αν και προχθές βράδυ πήρα την υπόσχεση του Λουδοβίκου των Ανωγείων για μια ζωντανή εκπομπή στο Κανάλι 1 του Πειραιά!

La vie en rose τραγούδησε η Edith Piaf, με το Strange fruit την ακολούθησε η Billie Holiday και με το Καίγομαι- Καίγομαι έκλεισε η Σωτηρία Λεονάρδου! Την ώρα της εκπομπής, η οθόνη πάνω από τα κεφάλια μας μετέδιδε ματς με τον Ολυμπιακό και μιαν ερημιά τη νιώσαμε όλοι, η αλήθεια είναι.
Ήταν η κατάληξη άλλης μιας Κυριακής μου, αυτό και τίποτα περισσότερο.