Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ SAYED!

Εκστρατεία για να σωθεί από την εκτέλεση ο Αφγανός φοιτητής
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ: ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΕ 23ΧΡΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΗ
23χρονος φοιτητής καταδικάστηκε από το ισλαμικό δικαστήριο σε θάνατο. Ο κ. Sayed Pervez Kambaksh είναι 23χρονος φοιτητής δημοσιογραφίας στο Αφγανιστάν που καταδικάστηκε από το ισλαμικό δικαστήριο σε θάνατο. Ποιο ήταν το έγκλημα του; Κατέβασε από το διαδίκτυο ένα άρθρο για τα δικαιώματα των γυναικών! Το άρθρο, που προερχόταν από περσική ιστοσελίδα, υποστήριζε ότι οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές, που διατείνονται ότι το ίδιο το κοράνι κατοχυρώνει την καταπίεση των γυναικών στις ισλαμικές κοινωνίες, έχουν παρερμηνεύσει τα λόγια του Προφήτη Μωάμεθ... Ο 23χρονος μοίρασε το άρθρο σε συμφοιτητές και καθηγητές του με σκοπό, όπως ισχυρίστηκε, να γίνει δημόσια συζήτηση για το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν να συζητηθεί, να δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες - χωρίς παρουσία συνηγόρου όπως ισχυρίζονται οι γονείς και οι φίλοι του - και να καταδικαστεί σε θάνατο. Η βρετανική εφημερίδα Independent ξεκίνησε στις 31/1/2008 εκστρατεία για τη διάσωση του φοιτητή με βασικό αίτημα την αναστολή της εκτέλεσής του και την επανάληψη της δίκης με δικαιότερους όρους.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΟΝ PERVEZ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ: http://www.independent.co.uk/news/world/asia/article775954.ece

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

19.00- 20.30 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ TIM BUCKLEY 20.30- 22.00 Ο ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5


Αντικαθιστώντας εκτάκτως τον συνάδερφο παραγωγό Νίκο Πετρουλάκη, λέω να κάνω ένα αφιέρωμα στον αγαπημένο χίπη καλλιτέχνη Tim Buckley, που σαν σήμερα εγκατέλειψε τα εγκόσμια πριν από 33 χρόνια (βλέπε προηγούμενο post). Έτσι, θα σας παίξω επιλογές από τη δισκογραφία του, διασκευές τραγουδιών του απ' άλλους καλλιτέχνες, καθώς και σπάνιες ζωντανές ηχογραφήσεις του, πολλές από τις οποίες έχω φέρει από το εξωτερικό και δεν κυκλοφορούν επισήμως στη χώρα μας! Όλα αυτά από τις 19.00 και για μιάμισι ώρα, διότι στις 20.30 ακριβώς καλεσμένος μου θα είναι στο στούντιο ο νέος ερμηνευτής Βαγγέλης Ασημάκης. Θα παρουσιάσουμε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ένα συμπαθέστατο pop- rock άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες, με τραγούδια που τού έγραψαν ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Γιώργος Δημητριάδης, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Άγγελος Σφακιανάκης και άλλοι τραγουδοποιοί. Στο Κόκκινο 105,5 (www.left.gr) 19.00- 22.00 το βράδυ! Συντονιστείτε!

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ TIM BUCKLEY...


Σε θυμάμαι, Tim κι ας είμαι τόσων χρόνων, όσα και τα χρόνια της αναχώρησης σου...
Γιατί ήσουν τόσο απόκοσμος και τόσο ανθρώπινος ταυτόχρονα...
Γιατί το τραγούδι σου No man can find the war ήταν από τα πρώτα που διαμόρφωσαν την πολιτική μου συνείδηση, εκεί γύρω στα 15 -16 μου...
Γιατί σε άκουγα τότε μόνο εγώ και το χαιρόμουν, ενώ οι άλλοι χόρευαν στα κλαμπς με τους Doors...
Γιατί ακούγοντας τον Lorca σου από πειρατικό βουλγάρικο βινύλιο είπα ό,τι θέλω να γίνω ή καλλιτέχνης ή πρεζάκιας...
Γιατί η μπαλάντα σου, Phantasmagoria in two, είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών...
Γιατί με χαρά βλέπω ό,τι εσύ μπορεί να έζησες μόλις 28 χρόνια, όμως η μουσική σου θα ζει για πάντα! Όπως το Song to the Siren που έκαναν δικό τους ο Robert Plant, οι Cocteau Twins και πολλοί άλλοι ομότεχνοι σου...
Σε θυμάμαι, φίλε...

* Το πρωί της 29ης Ιουνίου του 1975 ο Tim Buckley βρέθηκε νεκρός από κοκτέιλ ηρωίνης, μορφίνης και εθανόλης. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε προηγηθεί ο θάνατος του Nick Drake από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών...

Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Για τον "Ενιαίο" Κύκλο του Γκρέγκορι Μαρκόπουλου...


Αυτή η είδηση κι αν θα περάσει στα ψιλά γράμματα...
Από χθες ξεκίνησαν στη Λυσσαρέα της Αρκαδίας οι υπαίθριες προβολές των ενοτήτων III, IV και V του κύκλου με τίτλο Ενιαίος του Ελληνοαμερικανού αντεργκράουντ κινηματογραφιστή Γκρέγκορι Μαρκόπουλου. Ο Μαρκόπουλος μαζί με τον Andy Warhol και τη Maya Deren θεωρούνται πρωτοπόροι του πειραματικού κινηματογράφου, των οποίων οι ταινίες επηρέασαν κατά πολύ την τέχνη του video- art στη σημερινή μορφή του. Δώδεκα χρόνια πριν από το θάνατο του, ο Μαρκόπουλος, πλήρως απομονωμένος από τον κόσμο, εγκαταστάθηκε το 1980 στη Λυσσαρέα, τη γενέτειρα του, όπου και παρουσίασε πρώτη φορά την εκδήλωση Τέμενος. Μέχρι και το 1986 η εκδήλωση γινόταν κανονικά, αν και η μηδαμινή ενημέρωση από τον Τύπο, καταδίκασε την προσπάθεια στην αφάνεια. Η έλλειψη επαφής του κοινού με το έργο του ήταν και η αιτία άλλωστε που ο Μαρκόπουλος απογοητευμένος απόσυρε τις ταινίες του από τις αμερικανικές ταινιοθήκες και τη διανομή. Σήμερα, χάρη στην πίστη του συντρόφου του, σκηνοθέτη Robert Beavers, το έργο του Μαρκόπουλου συνεχίζει να αναβιώνει. Είχαν προηγηθεί οι εκδηλώσεις Τέμενος το 2004, πάντα στη Λυσσαρέα, με τις προβολές που άρχιζαν με τη δύση του ήλιου και ολοκληρώνονταν τις πρώτες πρωινές ώρες. Το ίδιο συμβαίνει κι από χθες στον ίδιο τόπο με τη Νομαρχία να προσφέρει ειδικά ναυλωμένα λεωφορεία για τους σινεφίλ! Κάτι είναι κι αυτό! Έτσι, απόψε και αύριο θα προβληθούν άλλα τρία μέρη από τον κύκλο Ενιαίος του Γκρέγκορι Μαρκόπουλου, ο οποίος διαρκεί συνολικά 80 ώρες και περιλαμβάνει και τις εκατό ταινίες του! Αξίζει να ειπωθεί ό,τι τα αρνητικά όλων των ταινιών του Μαρκόπουλου βρίσκονται στην Ελβετία και ο Beavers πηγαινοέρχεται και τα επεξεργάζεται!

* Σαν όνειρο θυμάμαι ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ του ΄96 στο Λοτζ της Πολωνίας με κάποιους τρελαμένους σπουδαστές της Ακαδημίας Κιν/φου να προβάλλουν το The Illac Passion του Μαρκόπουλου μέσα σ' ένα παμπ. Ενόσω τα ασυνάρτητα και εμπνευσμένα απ' την αρχαιοελληνική μυθολογία πλάνα διαδέχονταν το ένα το άλλο, η Ανιέσκα χόρευε μπαλέτο αέρινα, ο Μάρτσιν χτυπιόταν τριπαρισμένος με rave μουσική, η Μαλγκόσια τραγουδούσε ένα αργόσυρτο μπλουζ και ο Γκρεγκ έπαιζε άναρχα σαξόφωνο. Τόσο διαφορετικές και τόσο όμοιες αντιδράσεις!

ΟΤΑΝ Η ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗ!


Κάποιος φίλος με ειδοποίησε ό,τι το χθεσινό μου post θα είναι ημιτελές, αν δεν προσθέσω μιαν ακόμη μικρή ιστορία, την οποία είχα ξεχάσει τελείως.
Στο επεισόδιο αυτό, λοιπόν, για τον Φλωρινιώτη εκτός από τον ίδιο θέλαμε να μιλήσουν και μερικοί άλλοι για το άτομο του, φίλοι του, συνεργάτες κλπ. Λογικό ήταν τον καιρό εκείνο να θέλουμε και τη μαρτυρία μιας γκλάμουρ περσόνας, που ξέραμε ότι είχε ξεκινήσει την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της ως χορεύτρια στο μπαλέτο του. Εννοώ, βέβαια, την Καίτη Γαρμπή, η οποία τότε που γυριζόταν η σειρά ήταν το ΤΟΠ στη λαϊκοπόπ διασκέδαση! Της τηλεφωνήσαμε ή για την ακρίβεια της αφήσαμε μήνυμα στον τηλεφωνητή ό,τι κάνουμε ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα στον Φλωρινιώτη και θα επιθυμούσαμε να μας έλεγε δυο λόγια! Την ψάχναμε για δυο εβδομάδες πριν από το γύρισμα! Δεν απάντησε ποτέ! Σιγά η τότε βασίλισσα της νύχτας να μην ήθελε να μάθει όλη η χώρα ό,τι ξεκίνησε ως...γλάστρα του Φλωρινιώτη! Μου είχε κακοφανεί πολύ η απαξίωση του παρελθόντος της, ειδικά όταν αυτό το όποιο παρελθόν εκφραζόταν στο πρόσωπο ενός άλλου ανθρώπου. Και δε θα ξεχάσω το βλέμμα του Φλωρινιώτη που σκοτείνιασε όταν, στο όλο λαχτάρα ερώτημα του Τι κάνει η Καιτούλα; Τι είπε για μένα;, αρκεστήκαμε στην αλήθεια, δηλαδή στο ό,τι στάθηκε αδύνατο να επικοινωνήσουμε μαζί της. Εγώ όμως, ως γνωστό αντιδραστικό καθίκι, τής το φύλαξα της αοιδούς! Κι έτσι, όταν τελείωσε το επεισόδιο του Φλωρινιώτη, της τηλεφωνούσα για κάνα δίμηνο, αφήνοντας μηνύματα στον τηλεφωνή της του στυλ Γειά σας, κυρία Γαρμπή, κάνουμε ένα γύρισμα για τον Σουγκλάκο και θα θέλαμε τη μαρτυρία σας ή για τον Άντονι Αθανασίου, ξέρω γω. Δεν απάντησε ποτέ- αυτό κι αν θα ήταν έκπληξη!- μόνο κάποια στιγμή μας ενημέρωσαν από την παραγωγή ό,τι τηλεφώνησε έξαλλη η γυναίκα, λέγοντας Πείτε σ' αυτόν τον ηλίθιο να μη με ξαναενοχλήσει! Σίγουρα τα χίλια δίκια είχε! Κι εμείς όμως δίκιο είχαμε που είδαμε έναν συμπαθή άνθρωπο να πικραίνεται έστω και πρόσκαιρα από τη συμπεριφορά της! Περασμένα- ξεχασμένα στο παζάρι των media, πριν από λίγα χρόνια που η Καίτη Γαρμπή εκθρονίστηκε, εθεάθη σε άλλη τηλεοπτική εκπομπή να τα λέει αγκαλιασμένη με τον Γιάννη Φλωρινιώτη...

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

ΟΤΑΝ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ!

Με αφορμή ένα σχόλιο του αγαπητού giousouroum για τον Φλωρινιώτη και τον Χατζιδάκι, αρπάζω κι εγώ την ευκαιρία για ένα δικό μου post- αφιέρωμα στον αυθεντικό cult αυτόν καλλιτέχνη...

Δεν πρόκειται να αναφερθώ στο ό,τι ο Χατζιδάκις κάποτε έβαλε τον Φλωρινιώτη σε στούντιο του Τρίτου Προγράμματος να τραγουδήσει Διώξε τη λύπη, παλικάρι/ πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, συνοδεία τσέμπαλου! Πολλές ιστορίες έχουν κυκλοφορήσει μέσα στα χρόνια για το συγκεκριμένο παράδοξο πάντρεμα, δεν υπάρχει λόγος να ανακυκλώνονται. Εγώ έχω να καταθέσω τη μοναδική εμπειρία που είχα από ένα τηλεοπτικό γύρισμα με τον Γιάννη Φλωρινιώτη προ 15 ετίας σχεδόν για τον αλησμόνητο SEVEN X! Επρόκειτο για μια σειρά που παρουσίαζε τα πιο cult πρόσωπα της Αθήνας, από τον Φλωρινιώτη και τον αστρολόγο Άντονι Αθανασίου μέχρι τον μακαρίτη τον Σουγκλάκο και τον Μεγαρίτη. Μιλάμε για πολύ cult, περισσότερο δε γινότανε! Κι επειδή ο σκηνοθέτης της σειράς, ο Αντρέας Ταρνανάς, ήταν καθηγητής μου στη σχολή κινηματογράφου (ένας θαυμάσιος θεωρητικός που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τον Αιγόκερω η μονογραφία του για τον Παζολίνι!), είχε μερικές ανατρεπτικές ιδέες, όπως το να βάλει, ας πούμε, τον Σουγκλάκο να παλεύει με τον αντίπαλο του εκφωνώντας ολόκληρα ποιήματα του Ανδρέα Κάλβου! Το πορτραίτο, λοιπόν, του Γιάννη Φλωρινιώτη συγκριτικά ήταν πολύ πιο ήπιο από μερικά άλλα- ίσως επανέλθω αργότερα με ιστορίες από τα γυρίσματα της απίστευτης αυτής σειράς!
Συμπαθέστατη περίπτωση ο Φλωρινιώτης! Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν ένας από τους πιο καλοπληρωμένους σταρ των νυχτερινών κέντρων, γράφοντας πραγματική ιστορία στην αθηναϊκή νύχτα. Ήταν τότε που καθιερωνόταν με τα κιτσάτα λαμέ κοστούμια του, που έσκιζε με το διαχρονικό κιτς σουξέ Πειράζει που' μαι και μεγάλη φίρμα; και που μεταξύ των κοριτσιών του μπαλέτου του θα έβρισκες τις νεαρότατες αδερφές Γαρμπή! Το φαινόμενο Φλωρινιώτης εξέφρασε στην εντέλεια το αντίστοιχο φαινόμενο της υποκουλτούρας και της σκυλάδικης λαίλαπας που ευαγγελίστηκε το ΠΑΣΟΚ με τον ερχομό του και την παγίωση του καθ' όλη τη δεκαετία του ΄80. Διόλου τυχαίο που από το 1984- 85 και μετά, όταν το άστρο του άρχισε να δύει, ο δαιμόνιος Φλωρινιώτης ξανοίχτηκε στις βιντεοκασέτες που τότε έκαναν πάταγο! Και τι βιντεοκασέτες! Στην ποντιακή διάλεκτο! Κυριολεκτικά έκανε παιχνίδι μόνος του και έβγαλε πολλά εκατομμύρια από εκείνη την, ανέγγιχτη απ' την πλειοψηφία των τυχάρπαστων παραγωγών, παρακαλλιτεχνική πιάτσα! Έγραφε μάλιστα ο ίδιος τα σενάρια των περισσοτέρων ταινιών του, με ενδεικτικούς τίτλους Ο Τσοπάνον, Το Κρίμαν, Ο Δέσκαλον, Η Ξενητεία κλπ. κλπ.
Μέσα σε όλες αυτές τις αφηγήσεις του, θυμάμαι τον Φλωρινιώτη (ακόμη δεν είχε παραμορφωθεί τόσο απ' το λίφτινγκ...) να μας δείχνει με καμάρι και πίκρα ένα δίσκο βινυλίου! Με καμάρι, διότι ο δίσκος αυτός περιείχε τραγούδια σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Κώστα Ουράνη και Λάμπρου Πορφύρα, μεταξύ άλλων, που είχε μελοποιήσει για τη φωνή του ο Γιώργος Γεωργιάδης! Τίτλος του δίσκου, Ποίηση & Μελωδία, ενώ περιείχε ακόμη απαγγελία από τον Γιάννη Θεοχάρη! Ο δίσκος αυτός δεν είχε πουλήσει ούτε...πενήντα κομμάτια, εξ ου και η προαναφερθείσα πίκρα εκ μέρους του αοιδού! Τι είχε συμβεί κατά την ταπεινή μου άποψη; Αμέσως μετά την ιστορία με τον Χατζιδάκι, προσέγγισαν τον μάλλον αφελή στην προκειμένη περίπτωση Φλωρινιώτη ορισμένοι αρπακολλατζήδες μουσικοσυνθέτες. Χατζιδάκις απ' τη μια, σου λέει, Φλωρινιώτης απ' την άλλη, ανακατώνουμε και λίγους ποιητές και τα ΄κονομάμε χοντρά! Αμ, δε! Ποιος θα αγόραζε έναν τέτοιο δίσκο; Δεν υπήρχε περίπτωση οι κουλτουριάρηδες να εναποθέτανε τις ελπίδες τους στον βασιλιά του κιτς για την τέλεια απόδοση του λόγου των ποιητών. Ο Χατζιδάκις κι ο Θεοδωράκης ήταν ακμαιότατοι ακόμη! Ούτε βέβαια και τα σκυλιά της νύχτας θα εκτιμούσαν ιδιαιτέρως την ποιοτική στροφή του ινδάλματος τους. Μετά από αρκετά χρόνια, πάντως, τότε δηλαδή που γυρίζαμε το επεισόδιο, ο Φλωρινιώτης απορούσε ακόμη γιατί δεν είχε περπατήσει ο καλύτερος δίσκος του!

Τον Φλωρινιώτη τον ξανασυνάντησα με την κόρη του τον Σεπτέμβριο του 2001 στην κηδεία του Στέλιου Καζαντζίδη, όπου είχα πάει μαζί με τη Μαρίζα Κωχ. Έχω να θυμάμαι ακόμη ένα ευτράπελο από εκείνο το μεσημέρι στο νεκροταφείο της Ελευσίνας! Όπως στεκόμασταν όλοι σχετικά κοντά, πιάνει τ' αυτί μου την κόρη του να τον ρωτάει, κοιτώντας μας πρώτα για λίγη ώρα: Μπαμπά, η Φαραντούρη δεν ειν' αυτή; Κι αυτός δίπλα της δεν είναι ο Χρήστος Δάντης; Άκου, Χρήστος Δάντης! Καλά να περάσεις την Κωχ για Φαραντούρη, τρώγεται κάπως, αλλά εγώ να μοιάζω με τον Δάντη, ούτε με σφαίρες...Αφού δεν πέσαμε από το γέλιο με τη Μαρίζα μέσα στο λάκκο που είχε σκαφτεί για τον συχωρεμένο τον Καζαντζίδη, πάλι καλά!

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008

...ΠΩΣ ΤΟΥ' ΡΘΕ;...


Σήμερα στις οχτώ το πρωί στο κέντρο της Αθήνας...
Με σταματάει ένας περίεργος τύπος γύρω στα 60...
Με συγχωρείτε, μου λέει, ξέρετε που είναι η οδός Νοσφεράτου;

(θα εννοούσε μάλλον τη Μομφεράτου)...
Παράλληλη της Φρανκενστάιν, του απαντώ...

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

ΟΙ MOTORHEAD, Η ΔΑΝΑΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΛΙΚΗ...

Περίεργη νύχτα! Δεν κοιμήθηκα καθόλου, ακούγοντας ξανά και ξανά τη σπηλαιώδη φωνή του Lemy των Motorhead! Πόσα χρόνια είχα ν' ακούσω heavy metal; Τουλάχιστον δεκαπέντε...Κι ενώ οι ηλεκτρικές κιθάρες στρίγκλιζαν από το cd- player, εγώ εκεί, ταβανοθεραπεία και τσιγάρα το ένα πίσω απ' τ' άλλο! Μήπως είμαι λίγο παρανοηκός; Σηκώθηκα στις πεντέμισι, ένας καφές στα γρήγορα και έξω για να πάρω πρώτος- πρώτος το Βήμα. Το περιμένω πως και πως! Για όποιον δεν έχει πάρει χαμπάρι, κάθε μέρα το Βήμα προσφέρει ένα cd με αυθεντικές ηχογραφήσεις από το ελαφρό ελληνικό τραγούδι πενήντα χρόνων (1920- 1970)- την εβδομάδα αυτή φτάσαμε αισίως στη δεκαετία του 1950! Μια είδηση στα ψιλά γράμματα της εφημερίδας με συγκίνησε και με συγκλόνισε μεσ' στα χαράματα: στις 11 το πρωί η κηδεία της Αλίκης Τέλλογλου, δωρήτριας του Τελλόγλειου Ιδρύματος Θεσσαλονίκης...Πόσο αθόρυβα η κυρία Αλίκη passed away, όπως γράφουν χαρακτηριστικά οι ξένες ανταποκρίσεις που βλέπω στο διαδίκτυο. Ποιος γνωρίζει άραγε τη μεγάλη πολιτιστική προσφορά της σ' αυτόν τον τόπο; Θα πουν για το θάνατο της τα δελτία ειδήσεων ή θα εξακολουθούν να πουλάνε το κουφάρι του Σεργιανόπουλου χωρίς μία είδηση της προκοπής ανάμεσα;
Την είχα γνωρίσει την Αλίκη Τέλλογλου, προ δεκαετίας στο γραφείο της σε μια κουβέντα σχετικά με την ιστορία του Κινηματογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Δε θα ξεχάσω εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα της που συνήθως η ενασχόληση με την τέχνη κάνει ηλικιωμένους πνευματικούς ανθρώπους να μοιάζουν ακμαίοι και ολοζώντανοι. Και η κυρία Αλίκη αγάπησε ουσιωδώς την τέχνη, δεν την έβαλε ποτέ στο ίδιο τσουβάλι με μεγαλομικροαστικές αγαθοεργίες, άχρηστο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα και αντιπαθητικό γιαπιλίκι.
Της εύχομαι καλό της ταξίδι, την ίδια ακριβώς στιγμή που η Δανάη Στρατηγοπούλου μού τραγουδάει Ποτέ δε θα ξεχάσω τέτοια μάτια, συνταιριάζοντας πολύ επιτυχημένα την ερωτική απώλεια με αυτήν ενός διακριτικού θανάτου...Είπαμε, για λίγους και εκλεκτούς! Το γνήσιο συναίσθημα της απώλειας ευτυχώς ακόμη δεν έχει γίνει βορά κανενός μέσου μαζικής ενημέρωσης.

ΕΙΝΑΙ ROCK!


Rock είναι επειδή τα παράτησε όλα το 1989 και πήγε να ζήσει στη Ζιμπάμπουε σε μια καλύβα από καλάμια...
Rock είναι επειδή αρνήθηκε στον Μίκη Θεοδωράκη να ηχογραφήσει τον Διόνυσο του σε δεύτερη εκτέλεση, προτιμώντας τους νέους συνθέτες...
Rock είναι επειδή τραγουδάει μοναδικά το Έρωτα εσύ από τον Μεγάλο Ερωτικό, που ούτως ή άλλως είναι rock...
Rock είναι επειδή υπάρχουν πολλές ανέκδοτες ηχογραφήσεις του Νικόλα Άσιμου με τη φωνή της ντουέτο με τη δική του...

Rock είναι επειδή δεν έχει κρατήσει το παραμικρό ενθύμιο από βραβεύσεις, κριτικές, επαίνους, μια φωτογραφία έστω, από μια καριέρα 25 χρόνων...
Rock είναι έτσι ακριβώς όπως ερμηνεύει την Προύσσα ή το Ηρωίνη και μαυράκι, ενσωματωμένη απόλυτα μέσα σε μια jazz- rock μπάντα...

* Rock ήταν και θα είναι η Σωτηρία Λεονάρδου, με την οποία ψήνουμε κάτι καλό καινούργιο!

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!


Monday: Nothing,
Tuesday: Nothing,
Wednesday and Thursday: Nothing.
Friday, for a change: A little more nothing,
Saturday: Once more nothing.
Sunday: Nothing,
Monday: Nothing,
Tuesday and Wednesday: Nothing.
Thursday, for a change: A little more nothing,
Friday: Once more nothing.
January: Nothing,
February: Nothing,
March and April: Nothing.
May and June: A lot more nothing,
Ju-uly: Nothing.
'29: Nothing,
'32: Nothing,

'39-'45: Nothing.
1965: A whole lot of nothing,
1966: Nothing.
Reading: Nothing,
Writing: Nothing,
Even arithmetic: Nothing.
Geography, philosophy, history: Nothing,
Social anthropology (hakalakala): Nothing.
Oh, "Village Voice": Nothing,
"New Yorker": Nothing,
"Sing Out" and "Folkways": Nothing.
Harry Smith and Allen Ginsberg:Nothing, nothing, nothing.
Poetry: Nothing,
Music: Nothing,
Painting and Dancing: Nothing.
The world's great books: A great set of nothing,
Audy and Foudy: Nothing.

Fucking: Nothing,
Sucking: Nothing,
Flesh and sex: Nothing.
Church and Times Square: A lot of Nothing, Nothing, Nothing, nothing.
Stevenson: Nothing,
Humphry: Nothing,
Averell Harriman: Nothing.
John Stuart Mill: Nihil,
nil.Franklin Delano Nothing.
Karlos Marx: Nothing,
Engels: Nothing,
Bukunin and Krapotkin: Nyothing.
Leon-a Trotsky: Lots of nothing,
Stalin: Less than nothing.
Nothing! Nothing! etc.
(Lots & lots of nothing)
Nothing! Nothing! etc.(Lots of it)
* NOTHING by THE FUGS

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

1948- 2008: ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΝΥΛΙΟ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5



Σαν χθες, 21 Ιουνίου, στις ΗΠΑ του 1948 καθιερώθηκαν επίσημα οι δίσκοι βινυλίου ως το απόλυτο μέσο διάδοσης της μουσικής τέχνης. Στην αποψινή εκπομπή μου Στο Κόκκινο 105,5 (www.left.gr) 20.30- 22.00 το βράδυ γιορτάζουμε τα εξηντάχρονα του βινυλίου, παίζοντας δίσκους που έγραψαν ιστορία και ανατρέχοντας σ' αυτήν! Από το La vie en rose της Edith Piaf και την παράλληλη ελληνική βερσιόν του (Θάλασσα- Θάλασσα με τη Μαίρη Λω) μέχρι το fado της Amalia Rodrigues, το blues του Muddy Waters, το μεταπολεμικό ρεμπέτικο της Στέλλας Χασκίλ και το tango του Astor Piazzolla! Συντονιστείτε!

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ...

Πριν από λίγη ώρα χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν ο κ. Άρης Παυλής του συγκροτήματος ΝΑΜΑ. Μου είπε ότι σκοπεύει να κινηθεί δικαστικά εναντίον μου, διότι στην κριτική που έκανα για το δίσκο του στο τελευταίο δίφωνο, προσβάλλω τον ίδιο και τη μουσική του. Επίσης, με ρώτησε που μένω για να' ρθει να με συναντήσει (για να με...δείρει άραγε;) κι ότι σκοπεύει να με καλέσει σε δική του εκπομπή (ραδιοφωνική ή τηλεοπτική;) ώστε να με κάνει φίρμα, ξεσκεπάζοντας την κενότητα των μουσικοκριτικών. Συν τοις άλλοις αμφισβήτησε και τις σπουδές μου και τις περαιτέρω γνώσεις μου στο χώρο της μουσικής. Προτιμώ να μη γράψω τίποτα άλλο από δω. Σας παραθέτω την κριτική που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό και, δε βαριέσαι, ας τα πούμε στο δικαστήριο με τους κυρίους Άρη και Ιφιγένεια Παυλή. Διαβάστε τη, τα συμπεράσματα δικά σας και περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα σχόλια σας!
ΝΑΜΑ- ΤΟ ΦΩΣ & Η ΑΡΧΗ- LYRA
Η Ιφιγένεια και ο Αριστείδης Παυλής, οι ΝΑΜΑ δηλαδή, ζευγάρι στη ζωή και το τραγούδι, είναι ομολογουμένως από τις πιο συμπαθείς περιπτώσεις στην υπόθεση που λέγεται ταλαιπωρημένη ελληνική pop σκηνή. Ο Οδυσσέας τους, πολλά χρόνια πίσω, ήταν ένα τραγούδι που αισθητικά διέφερε αρκετά από τα άλλα της κατηγορίας του. Με το καινούργιο άλμπουμ τους, δεν κομίζουν βέβαια καμιά πρωτοπορία, ούτε παρεκκλίνουν στο ελάχιστο από το γνώριμο ύφος τους: ευχάριστα pop – rock τραγουδάκια με groovy ηχητικό περίβλημα, κατάλληλα για μια εξόρμηση με τ’ αυτοκίνητο σε κάποια παραλία, τώρα που καλοκαιριάζει κιόλας. Όπως ακριβώς το λένε κι οι ίδιοι στο κομμάτι Κύματα, την πιο jazzy στιγμή του cd τους με το σαξόφωνο του Δημήτρη Γιαννόπουλου. Το αγγλόφωνο Without you με τα σωστά αγγλικά της Ιφιγένειας αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη του δίσκου στο σύνολο του! Πολύ χαίρομαι, πάντως, που μεταξύ των μουσικών συνεργατών τους τα τελευταία χρόνια βλέπω το όνομα του Δήμη Παπαχρήστου, ενός από τους κορυφαίους Έλληνες rock κιθαρίστες από τη δεκαετία του 1970.
Α. Μ.


* Το εξώφυλλο του cd δεν παρατίθεται. Όχι άλλη διαφήμιση!

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ (ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ, ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ)!


Σήμερα το απόγευμα, κατηφορίζοντας από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά προς τον σταθμό του Ηλεκτρικού, έπεσα πάνω στον καλό μου φίλο τον Ανδρέα. Αν δεν ήξερα ό,τι εδώ και τρία χρόνια έχει κόψει μαχαίρι το αλκοόλ, θα ορκιζόμουν πως η εξερεύνηση νέων καφενείων- έτσι ονόμαζε πάντα τη ρέμπελη περιπλάνηση του στους δρόμους- τον έβγαλε για μιαν ακόμη φορά στα δικά μου μέρη. Χαιρετηθήκαμε εγκάρδια και με την κουβέντα φτάσαμε έξω απ' την Αγία Τριάδα! Τότε συνέβη το θαύμα: χωρίς να πούμε λέξη, μας έπιασε μια διάθεση αγιοσύνης! Αργά- αργά ανεβήκαμε τα μεγάλα σκαλιά και μπήκαμε κι οι δυο στην εκκλησία. Σταυροκοπηθήκαμε, φιλήσαμε ευλαβικά από μία εικόνα που μου ειν' αδύνατο να θυμηθώ σε ποιον Όσιο ανήκε, ενώ στο τέλος ανάψαμε κι από ένα κεράκι, δίχως ν' αφήσουμε φράγκο στο παγκάρι! Όλα αυτά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς! Βγήκαμε από τον ναό, κατεβήκαμε τα σκαλιά μεσ' στη σιωπή. Σα να παίζαμε στο δικό μας θέατρο δρόμου, σηκώσαμε ταυτόχρονα το βλέμμα προς τον ουρανό. Γυρίζει ο Ανδρέας και μου λέει:
δε μου λες, ρε συ, καμιά άλλη μαλακία θα κάνουμε σήμερα;
Φύγανε τσάντα, κινητό και τσιγάρα απ' το γέλιο...

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

GOOD LUCK!

Ντοκιμαντέρ, έτοιμο!
Υποβλήθηκε ήδη στο φεστιβάλ
ταινιών μικρού μήκους της Δράμας!

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

ΣΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ...


Ένα πορτραίτο. Η βαθιά ελληνική παρουσία ενός αιώνιου κοριτσιού. Μια αυτοπροσωπογραφία. Αν κοιτάξεις λίγο αριστερά από την κορνίζα, το βλέμμα σου βγαίνει στο μπαλκόνι και αντικρίζει φυτεμένες μηλιές και αχλαδιές που ορθώνονται από γλάστρες!

Τα εξώφυλλα της εργογραφίας της παραταγμένα, θυμίζοντας πάντα τη συνεργασία με τον Ποιητή της Εικόνας Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Από Το μετέωρο βήμα του πελαργού και Το λιβάδι που δακρύζει μέχρι τη Σκόνη του χρόνου που έρχεται. Και ενδιάμεσα, το τηλεοπτικό 10 που πούλησε 10.000 αντίτυπα μέσα σε δύο μήνες και η Ελεγεία του Ξεριζωμού, η συναυλία με την Καμεράτα και τη Φαραντούρη από το Μέγαρο.

Εξίσου τακτοποιημένα και τα βινύλια, από συλλογές δημοτικών τραγουδιών του Σίμωνα Καρρά και της Δόμνας Σαμίου μέχρι Frank Zappa και προκλασικούς συνθέτες. Από πάνω τα CDs με ολόκληρη την ιστορία της ECM, στην οποία ανήκει τα τελευταία χρόνια.

Και η βιβλιοθήκη. Ποίηση, πεζογραφία, προγράμματα συναυλιών, παρτιτούρες. Παραδίπλα, φωτογραφίες με τους αγαπημένους της άντρες, τον Αντώνη Αντύπα, τον γιο της και τα δυο πανέμορφα εγγονάκια της. Πόσο χαίρεται να μιλάει γι' αυτά! Περισσότερο ακόμη κι απ' την τέχνη της.

* Πώς μια απογευματινή συνάντηση με την Ελένη Καραΐνδρου δύναται να σου αλλάξει ολόκληρο το εσωτερικό τοπίο!

ΔΕΙΠΝΟ ΜΕ ΤΗ ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΙΣΕΓΚΟ...


Το χθεσινοβραδινό δείπνο είχε κανονιστεί εδώ και πολλές εβδομάδες. Ξέραμε ότι ο πιανίστας- συνθέτης Αντώνης Ανισέγκος θα ερχόταν στις 17 του μήνα από το Βερολίνο, όπου ζει και εργάζεται μόνιμα, γι' αυτό και η συνεργάτιδα του, Νένα Βενετσάνου, άνοιξε τον όμορφο κήπο της στο Ψυχικό και μας μαγείρεψε με τα χεράκια της! Καλά μού το' λεγε η Μαρίζα Κωχ σου' χει μαγειρέψει ποτέ η Βενετσάνου; Ποίηση σκέτη! Από το αεροδρόμιο, λοιπόν, κατ' ευθείαν στο σπίτι της Νένας ο Αντώνης παρέα με τον άλλο Αντώνη, τον γράφοντα.

Μουσικάρα ο Ανισέγκος! Το 1991, σε ηλικία 21 ετών, ο Μάνος Χατζιδάκις παρουσίασε έργο του, διευθύνοντας το ο ίδιος με την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Έχοντας πολύ μικρή σχέση με το λεγόμενο έντεχνο, ακόμη και με τη μουσική του Χατζιδάκι, ο Ανισέγκος ασχολήθηκε με την κλασικές φόρμες, τη jazz και τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Πρόσφατα, συμμετείχε ως πιανίστας στη μπάντα του κινηματογραφικού συνθέτη Μάικλ Νόιμαν, παίζοντας για βιοποριστικούς λόγους, απ' ότι μας είπε. Ας ήταν κάνας Ελληναράς κομπλεξικός μουσικός και θα την είχε κάνει σημαία του τη συγκεκριμένη, έστω και για το βιοπορισμό του, δραστηριότητα. Εκτιμώ το γεγονός πως η Βενετσάνου πάντα ψάχνεται με τους μουσικούς της! Από τον Τάσο Καρακατσάνη και τον Σαράντη Κασσάρα μέχρι τη συνθέτρια Καλλιόπη Τσουπάκη που τη συνόδευσε στο πιάνο στο cd Το πρόσωπο της αγάπης και τώρα τον Ανισέγκο στους Προσανατολισμούς του Ελύτη και του Ανδριόπουλου.
Ο Ανισέγκος οφείλει στη Βενετσάνου τη γνωριμία και την ενασχόληση του με το έντεχνο- όπως ακριβώς πρέπει να είναι το έντεχνο- και η Βενετσάνου στον Ανισέγκο, την απελευθέρωση της ως ερμηνεύτρια μέσα σε πιο αυτοσχεδιαστικές μουσικές καταστάσεις. Η χημεία τους αποτυπώνεται τέλεια στην επανεκτέλεση των Προσανατολισμών, κάνοντας το έργο ν' ακούγεται με κατάνυξη και, το σημαντικότερο, εκφράζοντας 100% τους δημιουργούς του! Κάπου μεσ' στην κουβέντα, η Νένα θυμήθηκε και τη μοναδική τυχαία συνεύρεση της με την Άντζελα Δημητρίου εν έτει 1986 και τα δυνατά γέλια μας προκάλεσαν τα γαυγίσματα των αδέσποτων της περιοχής...
* Η κοινή συνέντευξη της Νένας Βενετσάνου και του Αντώνη Ανισέγκου θα δημοσιευθεί στο επόμενο δίφωνο.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

ΣΣΣσσσσσσΣΣΣ!...


Η ΠΟΛΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ


μα εγώ ξαγρυπνώ


πίσω απ' τα τζάμια σας τον ύπνο σας κοιτάζω


τις κλειδωμένες πόρτες σας ν' ανοίξω προσπαθώ


κι ένα σταυρό στο κέντρο τους χαράζω


κι όταν ξυπνήστε και θα δείτε το σταυρό


να θυμηθείτε τις εικόνες στις κηδείες


κι ό,τι κι εσείς σαν πρόβατα με θάνατο αργό


βαδίζετε σε αδιάβαστες πορείες


Η ΠΟΛΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ


μα εγώ ξενυχτώ


πίσω απ' τις πόρτες σας αλήτικα φωνάζω


τις κλειδωμένες νύχτες σας ν' ανοίξω προσπαθώ


για να μπορώ καθρέφτες να μοιράζω


για να κοιτάτε τον εαυτό σας στα κρυφά


να γεμίζει ένα κουστούμι


με ησυχία, ψυχραιμία και λεφτά


και γλυκερή ζωή σαν το λουκούμι


* του ποιητή Μιχάλη Μαρματάκη! Τι τραγουδάρα!

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Η ΓΑΛΗΝΗ ΩΣ ΑΚΡΟΑΜΑ!


ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ- ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ (ΗΛΙΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ – ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ)- LYRA
Ηχογράφηση μια κι έξω (σε 15 ώρες, όπως μας πληροφορεί η ερμηνεύτρια στο ένθετο της έκδοσης) των Προσανατολισμών του Οδυσσέα Ελύτη στη μελοποίηση του Ηλία Ανδριόπουλου. Δύσκολο έργο ως άκουσμα, το οποίο μουσικά τουλάχιστον όμως οριοθετεί το έντεχνο στην πραγματική του διάσταση. Για τον συνθέτη Ανδριόπουλο, οφείλουμε να πούμε ότι το πόνημα του ευτύχησε κατά τη συγκεκριμένη απόδοση, τόσο από μέρους της Νένας Βενετσάνου, όσο και του πιανίστα – εκτελεστή Αντώνη Ανισέγκου. Δεν ξέρω εάν άλλοι συντελεστές θα κατάφερναν να απεμπλακούν από τον υπερβολικά λόγιο χαρακτήρα της μελοποιίας, πάνω στην προσπάθεια τους να επιβάλλουν το δικό τους ερμηνευτικό και εκτελεστικό ύφος. Εν προκειμένω, η Βενετσάνου είναι η κατ’ εξοχήν ερμηνεύτρια πρωτίστως του ακριβού ποιητικού λόγου και των αυθεντικών εντέχνων δημιουργών – όποτε δηλαδή δε γράφει η ίδια τη μουσική στα τραγούδια της. Η επιβλητική και στέρεα φωνή της κυματίζει κανονικά σα σημαία δεμένη σε κατάρτι πλοίου που διασχίζει το Αιγαίο! Αφρισμένη απόκριση στ’ αυτιά των κοχυλιών, όπως το ήθελε ακριβώς ο Ελύτης στο ποίημα Φλοίσβος φιλί και όπως τελικά τραγουδάει Το σταφύλι αυτό και τα Πουλιά στα χίλια χρώματα. Όσο για τον Ανισέγκο, η εκλεπτυσμένη jazzy παιδεία του τον βοήθησε απ’ το να αποφύγει μιαν αποστειρωμένη μουσειακού ύφους πιανιστική εκτέλεση. Πράγματι, θα συμφωνήσω με τον Ανδριόπουλο εκεί που λέει πως οι νότες του πέφτουν σαν ανοιξιάτικες δροσοσταγόνες, ενεργοποιώντας και αποφορτίζοντας τον πλούτο των λέξεων. Και θα πρόσθετα ότι η καθαρά μινιμαλιστική συνοδεία του Ανισέγκου σε συνδυασμό με τη χρήση των σοφών παύσεων μοιάζει να ενσωματώνεται απόλυτα στον ηχητικό διάκοσμο που δημιουργεί η Βενετσάνου με την τεράστιας έκτασης φωνή της.

* Τώρα που καλοκαιριάζει, ακούστε το cd αυτό μπροστά σε μια παραλία ακριβώς την ώρα που η νύχτα διαδέχεται τη μέρα και ο ουρανός παίρνει το μπλέ χρώμα του...φωτιστικού οινοπνεύματος! Θα με θυμηθείτε!

Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

ΤΡΙΩΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ -Η ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5



Σας συνιστώ να μην τη χάσετε τη σημερινή εκπομπή, όσοι διαβάσετε εγκαίρως το post αυτό και αγαπάτε τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Παρ' ότι ο ίδιος απεχθανόταν τις ημερομηνίες θανάτου σε αντίθεση μ' αυτές της γέννησης ενός ανθρώπου, Στο Κόκκινο 105,5 συντονίζομαι κι εγώ με τη θλιβερή επέτειο των 14 ετών από τη δική του απώλεια και σας προσκαλώ σε ένα μεγάλο αφιέρωμα που θα ξεκινήσει στις 19.00 το απόγευμα και θα τελειώσει στις 22.00 το βράδυ. Στις 20.30 θα βρίσκεται μαζί μου στο στούντιο και η Νένα Βενετσάνου, η οποία θα θυμηθεί τον δικό της Μάνο Χατζιδάκι και αμέσως μετά θα παρουσιάσουμε την ολοκαίνουργια δισκογραφική εργασία της πάνω στους Προσανατολισμούς του Οδυσσέα Ελύτη και του Ηλία Ανδριόπουλου. Πρωτύτερα, όμως, θα έχουν ακουστεί σπάνιες ηχογραφήσεις του Χατζιδάκι από το θέατρο (Αντιγόνη, Βάκχες, Καπετάν- Μιχάλης, Λεωφορείον ο Πόθος), τον κινηματογράφο (The 300 Spartans, Blue, Faccia di Spia, Χαμένα Όνειρα) και βέβαια την επίσημη δισκογραφία του! Σήμερα Στο Κόκκινο 105,5 (www.left.gr) 19.00- 22.00 το βράδυ! Συντονιστείτε!

* videos: 1. Η Νένα Βενετσάνου τραγουδάει ένα απόσπασμα από την Τρελή του φεγγαριού (Στου Διγενή τα κάστρα) του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, με τη συνοδεία του Δαυίδ Ναχμία στο πιάνο. Το τραγούδι γράφτηκε για τη φωνή του Ευτύχιου Χατζηττοφή σε ένα πρόγραμμα με τίτλο Τρεις μπαλάντες για τον Ευτύχιο, ενταγμένο στις παραστάσεις του έργου Ο Οδοιπόρος, ο Αλκιβιάδης και το Μεθυσμένο Κορίτσι το 1972 στο Πολύτροπον. Αργότερα, ηχογραφήθηκε και με τη φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη για τον κύκλο Οι γειτονιές του φεγγαριού.
2. Από τις παραστάσεις του Σείριου στο ZOOM της Πλάκας, τη σαιζόν 1987- 88, η Δήμητρα Γαλάνη ερμηνεύει σε α΄ εκτέλεση την Προσωπογραφία της μητέρας μου από το Χαμόγελο της Τζοκόντας με στίχους του Μάνου Χατζιδάκι. Ήταν ένα από τα δύο κομμάτια του οργανικού αυτού έργου (το άλλο ήταν ο Χορός με την σκιά μου) που ο Χατζιδάκις έβαλε στίχους και τα παρουσίασε τότε στον Σείριο. Η συγκεκριμένη εκτέλεση παραμένει αδισκογράφητη.
3. Η Σαβίνα Γιαννάτου τραγουδάει Τα λόγια που περίμενα από το έργο Οι μύθοι μιας γυναίκας του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, έτσι όπως παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με την Ορχήστρα των Χρωμάτων.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ...


Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, επισκέφτηκε τον Μάνο Χατζιδάκι στο σπίτι του ο διευθυντής αυτοπροσώπως μεγάλης δισκογραφικής εταιρείας. Ήθελε να του μεταφέρει πρόταση συνεργασίας από πασίγνωστο Έλληνα ερωτικό τραγουδιστή που μόλις είχε κυκλοφορήσει τότε έναν απ' τους πιο εμπορικούς δίσκους στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Σας ακούω! του είπε ο Χατζιδάκις, καθισμένος απέναντι του. Ο κ. τάδε, του εξήγησε ο εταιρειάρχης, επιθυμεί να κάνετε δύο δίσκους: ο ένας να περιέχει άριες, διασκευασμένες από εσάς, για τη φωνή του και ο άλλος πρωτότυπα τραγούδια σας σε ποίηση Νίκου Γκάτσου! Ποιες είναι οι οικονομικές απαιτήσεις σας, κ. Χατζιδάκι; Αφήστε με να το σκεφτώ απάντησε ο συνθέτης και ξαναπεράστε αύριο! Όπως και έγινε! Την επόμενη, λοιπόν, αντιπρότεινε ο Χατζιδάκις: θέλω 300.000.000 δραχμές για το δίσκο με τις άριες και 500.000.000 δραχμές για το δίσκο με τα καινούργια τραγούδια! Κάγκελο ο εταιρειάρχης...Μα, γιατί τόσο πολλά, κ. Χατζιδάκι; Μπορώ να σας έχω 200.000.000 δραχμές και για τους δυο δίσκους! Και απαντά πάλι ο Χατζιδάκις: Ακούστε, αγαπητέ, αν είναι να ξεφτιλιστώ απέναντι στους δασκάλους μου, το κοστολογώ 300.000.000! Αν είναι, όμως, να ξεφτιλιστώ απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό, το κοστολογώ 500.000.000 δραχμές! Όπως ήταν φυσικό, κανένας από τους δύο δίσκους δεν έγινε και ο πιο ερωτικός Έλληνας τραγουδιστής έμεινε μέχρι σήμερα δίχως Χατζιδάκι στο ρεπερτόριο του...

* Αυτό το...ιστορικό ανέκδοτο μου αφηγήθηκε ο γιος του Μάνου Χατζιδάκι, Γιώργος. Όταν το μετέφερα κι εγώ με τη σειρά μου σε μερικούς καλούς τραγουδιστές και φίλους, το συμπέρασμα ήταν ένα: Να, λοιπόν, γιατί σήμερα ειδικά η παρουσία του Μάνου Χατζιδάκι θα ήταν πιο απαραίτητη από ποτέ!

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ...


Ήτανε ένα καλοκαιρινό βράδυ του 1979 στον Μαγεμένο Αυλό στο Παγκράτι. Ο Μάνος Χατζιδάκις έτρωγε με την παρέα του, μουσικούς, τραγουδιστές, τον παραγωγό Γιώργο Μητρόπουλο κ.α. Σε διπλανό τραπέζι ο Διονύσης Σαββόπουλος με τη δική του παρέα, που τότε δε μιλιόταν με τον Χατζιδάκι λόγω μουσικο-σωματειακών διαφορών. Ο Γιάννης Bach Σπυρόπουλος από το τραπέζι του Σαββόπουλου, τραγουδούσε δυνατά κάποιο κομμάτι από τη Ρεζέρβα του μέντορα του, που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Από το απέναντι πεζοδρόμιο εμφανίστηκαν δύο νεαροί Ιταλοί, τύφλα στο μεθύσι, οι οποίοι άρχισαν να φωνάζουν και να γελάνε. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ξεπρόβαλλε από το μπαλκόνι πολυκατοικίας και τους παρακάλεσε να σταματήσουν ή να πάνε πιο πέρα, εφόσον ο σύζυγος της ανάρρωνε από εγχείρηση και χρειαζόταν ησυχία. Άντε γαμήσου! της απάντησε στα ιταλικά ο ένας από τους δύο, μην έχοντας καταλάβει βέβαια ούτε λέξη απ' το αίτημα της γηραιάς κυρίας. Ο Χατζιδάκις που παρακολουθούσε τη σκηνή έγινε έξαλλος! Σηκώθηκε πάνω, πετώντας σχεδόν το τραπέζι! Πηγαίνετε στο διάολο, παλιοαλήτες και έτσι να μιλάτε στη χώρα σας! τους φώναξε,


πηγαίνοντας προς το μέρος τους. Δημιουργήθηκε μεγάλη ένταση που κομμάτιασε κυριολεκτικά τη γαλήνη των πρώτων πρωινών ωρών σε μια ήρεμη γειτονιά. Και τότε συνέβη το εξής σουρεαλιστικό: από μιαν άλλη πολυκατοικία άνοιξε γρήγορα το παντζούρι ενός χαμηλού μπαλκονιού του πρώτου ορόφου. Ένας ημίγυμνος νεαρός πηδώντας από το μπαλκόνι αυτό στο δρόμο, μπήκε στον καυγά και έπιασε στα χέρια του τους δύο θερμόαιμους Ιταλούς. Τόσο ο Χατζιδάκις, όσο και οι υπόλοιποι στον Μαγεμένο Αυλό είχαν κοκκαλώσει! Σα σκηνή παλιάς φαρσοκωμωδίας, ο άγνωστος νεαρός δίχως να πει κουβέντα έριξε από μία μπουνιά στα μούτρα των Ιταλών! Αμέσως μετά ξαναπήδηξε από το δρόμο στο μπαλκόνι του, χώθηκε στο διαμέρισμα του, έκλεισε πάλι το παντζούρι και ούτε γάτα, ούτε ζημιά! Στο μεταξύ, είχε καταφτάσει περιπολικό της αστυνομίας. Σε λίγη ώρα οδηγούνταν σιδηροδέσμιοι στο τμήμα ο Χατζιδάκις με τον Μητρόπουλο και τους δύο αλλοδαπούς ταραξίες. Μην αποκαλύψεις στους αστυνομικούς την ταυτότητα μου! έκανε ο συνθέτης στον Μητρόπουλο, καταδιασκεδάζοντας την όλη κατάσταση! Και όχι μόνο την καταδιασκέδαζε, αλλά μέχρι να πάνε στο τμήμα, αποκατέστησε πλήρως τη σχέση του με τους δύο Ιταλούς, κερνώντας τους μάλιστα και τσιγάρο! Η παρεούλα και η κουβέντα με γέλια πλέον συνεχίστηκε μέχρι το ξημέρωμα στο κρατητήριο. Όταν το πρωί ήρθε ο νέος αξιωματικός υπηρεσίας και αναγνώρισε τον Χατζιδάκι, έγινε θηρίο με τους μπάτσους: Τι κάνατε, ανόητοι; Είναι ο καλύτερος φίλος του Καραμανλή! και άλλα τέτοια του πανικού! Αφήστε τους, οι άνθρωποι απλά έκαναν τη δουλειά τους του είπε ο Χατζιδάκις, ηρεμώντας τον και διαλύοντας την αγωνία του μήπως βρεθεί σε κάνα Νευροκόπι...Έφυγαν όλοι μαζί από το τμήμα κατά τις 10 το πρωί. Ο Χατζιδάκις χαιρετήθηκε εγκάρδια με τους δύο Ιταλούς και τράβηξαν ο καθένας το δρόμο του.

* την ιστορία αυτή μού αφηγήθηκε ένα απόγευμα στον Μαγεμένο Αυλό ο Γιώργος Μητρόπουλος. Ήταν ακόμη μία επέτειος από το θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, σαν και τη μεθαυριανή, που συμπληρώνονται 14 χρόνια από το μεγάλο ταξίδι του. Μάρτυρας του Μητρόπουλου υπήρξε και ο κοινός μας φίλος, Γιάννης Bach Σπυρόπουλος, ο οποίος ποτέ δεν ανήκε στον κύκλο του Χατζιδάκι, αλλά τον θαύμαζε μια ζωή σαν κάτι άπιαστο, εξαϋλωμένο. Αυτός ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις! Ο δεξιός, ο προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που την ίδια ακριβώς περίοδο στελέχωνε το Τρίτο Πρόγραμμα του με ποιητές, επαναστάτες, αναρχικούς και φρικιά. Που διηύθυνε μεγάλες ορχήστρες με σμόκιν και παπιγιόν και συγχρόνως τραβολογιόταν στο τμήμα σαν κοινό κακοποιό στοιχείο.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ!


Από αριστερά η Μαρία Λαμπράκη. Κρατάει εδώ και πολλά χρόνια την ατζέντα με όλα τα τηλέφωνα του διφώνου. Δίπλα της η Μενίνα Φουρτούνη, επίσης για χρόνια, διορθώτρια κειμένων. Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω γιατί το φέτος μού το κάνει πάντα εφέτος. Καθιστή η νέα διευθύντρια Μαριάνθη Πελεβάνη, με την οποία πέφτει το γέλιο της αρκούδας όποτε πάμε σε καμιά συναυλία ή όποτε συναντιόμαστε αραιά και πού στο γραφείο. Δεύτερη φορά που η Μαριάνθη γίνεται διευθύντρια του διφώνου στη δημοσιογραφική καριέρα της.


Κι εδώ, ο bosko, ο καινούργιος αρχισυντάκτης Μιχάλης Γελασάκης και ο συνάφελφος συντάκτης Κωνσταντίνος Δημόπουλος. Έτσι, πέρασα σήμερα να παραλάβω CDs προς κριτική κι είπα να τους ξεμπροστιάσω όλους λίγο! Με τη θέληση τους, βέβαια!

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

ΑΠΟ ΓΥΡΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ...

Σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα γυρίσματος για τη σειρά- Μπεν Χουρ με την ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Ξεκινήσαμε πέρσι τον Μάρτιο και με σπαστά- πιο σπαστά, δε γινόταν- γυρίσματα, τραβήξαμε τους πάντες: από τον Σπύρο Ζαγοραίο και τη Γιώτα Λύδια μέχρι τον Χρήστο Λεοντή και τον Μίκη Θεοδωράκη. Επομένως, ποιος είναι ο καλλιτέχνης εκείνος που χωρίς την παρουσία του σίγουρα θα ήταν ημιτελή τα οκτώ ωριαία επεισόδια; Ο Γιώργος Νταλάρας βέβαια!

Το γύρισμα έλαβε χώρα στο στούντιο Odeon και για κάμποσες ώρες κλειστήκαμε σε μια μικρή αίθουσα με έναν ευδιάθετο και λαλίστατο Νταλάρα και τον δημοσιογράφο- ερευνητή του λαϊκού τραγουδιού Κώστα Μπαλαχούτη, που έθετε τις ερωτήσεις του στον ερμηνευτή (τους βλέπετε μαζί εδώ).

Κι εδώ βλέπετε τη μακιγιέζ Ιωάννα Λυγίζου, αδερφή του σκηνοθέτη φίλου μου, του Έκτορα. Την πήραμε σηκωτή την Ιωάννα σήμερα από το πόστο της πλάι στην Αργυρώ Κουρουπού στη νέα ταινία των Ρέππα- Παπαθανασίου. Φτυστή ο Έκτορας είναι! Αν της κοτσάρεις ένα μούσι, δε θα' χουν καμία διαφορά!

Ο Φάνης Καραγιώργος είναι ο ηχολήπτης μου τα τελευταία χρόνια για τις low- budget παραγωγές (βλέπε Damo Suzuki κλπ.) Εξαιρετικό παιδί και συνεργάτης, αλλά έχει ένα ελάττωμα: κάνει δεκαπέντε δουλειές μαζί και μάλλον δεν του βγαίνει σε καλό...Όπως σήμερα, που για να μην αφήσει στη μέση το γύρισμα με τον Νταλάρα, τον σουτάρανε από μια θεατρική παράσταση κάπου στο Μοσχάτο.

Ο Γιώργος Νταλάρας μακιγιάρεται από την Ιωάννα Λυγίζου λίγο πριν κάτσει στην αναπαυτική καρέκλα του κι αρχίσει να μιλάει με ένα λόγο που θα ήμουν ψεύτης αν δε δήλωνα εντυπωσιασμένος από τη ροή του. Έχω περάσει πλέον τις 100 συνεντεύξεις με καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής και ο Νταλάρας είναι ο μόνος, στον οποίο δεν κοπιάζεις κατά την απομαγνητοφώνηση μιας συζήτησης μαζί του! Φοβερή εμπειρία πραγματικά, λες κι έχει μπροστά του τις απαντήσεις των εκάστοτε ερωτήσεων και απλά τις διαβάζει! Η σειρά προβλέπεται να κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα του τρέχοντος έτους. Προορίζεται για την αγορά του DVD και θα περιλαμβάνει μια οκτάτομη εγκυκλοπαίδεια με όλη την ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που γράφει εδώ και αρκετούς μήνες ο Μπαλαχούτης συν οκτώ αντίστοιχα ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους που σκηνοθετεί ο γράφοντας.

DEAD- LINE 15. 6. 08





Μέχρι την Παρασκευή αυτή, λοιπόν, πρέπει να κατατεθεί στο φεστιβάλ Δράμας το ντοκιμαντεράκι που φτιάξαμε για τον Ιάπωνα Damo Suzuki των Can! Εξ ου και δουλεύουμε πλακωμένοι στο μοντάζ μεσ' στη μαύρη νύχτα, προκειμένου να προλάβουμε. Αστεία- αστεία μια χαρά βγαίνει η ταινία και ομολογώ δεν το περίμενα! Ίσως είναι η χρήση του ψηφιακού βίντεο για πρώτη φορά ή το ό,τι όλα έγιναν μέσα σε ένα τρίωρο με ένα ευκίνητο μίνι κινηματογραφικό συνεργείο! Η σκηνή που ο ποιητής Αντρέας Παγουλάτος απαγγέλλει και ο Suzuki κάνει από πάνω χρήση των απίστευτων βοκαλισμών του είναι όλα τα λεφτά! Ας παρουσιάσω τώρα τους συνεργάτες μου:
Μακιγιάζ- Εύη Ζαφειροπούλου
Κοστούμια- Μιράντα Θεοδωρίδου
Μετάφραση από τα γερμανικά- maira del mar
Βοηθός σκηνοθέτης- Έκτορας Λυγίζος
Ήχος- Φάνης Καραγιώργος
Μουσική- Νίκος Χαλβατζής/ The Stationary Machinery feat. Damo Suzuki & Savina Yiannatou
Μοντάζ- Αλέξανδρος Σεϊταρίδης
Φωτογραφία- Δημήτρης Θεοδωρόπουλος
Παραγωγή/ Σενάριο/ Έρευνα/ Σκηνοθεσία- Αντώνης Μποσκοΐτης
Εμφανίζονται- Damo Suzuki, Αντρέας Παγουλάτος, Σαβίνα Γιαννάτου, Ρόζα Προδρόμου, Θανάσης Αρχανιώτης, Μαρία Λαγγουρέλη
Προβλεπόμενη διάρκεια- 25 λεπτά
* Προσεχώς στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, 14- 20 Σεπτεμβρίου 2008 (αν δεν αναρτήσω ολόκληρη την ταινία από δω)!

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ, ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΙΚΙΩΝ...


Χθες ξεθάψανε τον Κώστα Ταχτσή. Όχι γιατί έπρεπε τα κόκκαλα του να ριχτούν σε κάποιο χωνευτήρι, ακριβώς δυο δεκαετίες μετά τη δολοφονία του, αλλά για να τα ξερογλύψουν οι ύαινες της χειρότερης τηλεόρασης που υπάρχει ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και η συγκεκριμένη κοκκινότριχη ύαινα θέλει επειγόντως εκτέλεση, αφού όλοι κατά βάθος γνωρίζουν πόσο βλαβερή είναι για τη χλωρίδα και πανίδα αυτού του τόπου.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν έκανε παρέα με γκλαμουράτους καναλάρχες, ηθοποιούς και σεναριογράφους. Εχθρευόταν τη λαϊκή επιδοκιμασία σαν τον φίλο του, τον Μάνο Χατζιδάκι, όταν του έγραφε κι εκείνο το συγκλονιστικό σημείωμα- ένθετο στον δισκογραφημένο Σκληρό Απρίλη του ΄45.
Ο Κώστας Ταχτσής αγαπούσε το σινεμά και τους σουρεαλιστές. Δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτης στο Παιδί και το δελφίνι του Ζαν Νεγκουλέσκο, ενώ μαζί με τον Νάνο Βαλαωρίτη, τον Δημήτρη Πουλικάκο και τη Μαντώ Αραβαντινού συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού Πάλι.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν έπινε κόκα. Που να τα βρει τα φράγκα ο ταλαίπωρος ο συγγραφέας; Προτιμούσε το παλιό καλό κρασί και τη μέθη.
Δεν έτρωγε σε κολονακιώτικα εστιατόρια. Συνήθως μαγείρευε στο σπίτι του, για φίλους, τους ωραιότερους κεφτέδες του Κολωνού.
Ο Κώστας Ταχτσής δεν καυγάδιζε με μεγαλοδικηγόρους, ούτε οι έριδες του θα μπορούσαν ποτέ να τραβήξουν τα φλας. Που και που μάλωνε με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου, ο οποίος όποτε τον έβλεπε τού φώναζε φύγε, πούστη! και του πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του!
Ο Κώστας Ταχτσής ντυνόταν γυναίκα και ξεχυνόταν στις πιάτσες της νύχτας. Παρ' όλα αυτά, η εμφάνιση του στην πρεμιέρα του έργου του Γκρίφφι Πρόσωπα φυσικά κι αλλόκοτα με σκηνοθέτη τον Γιάννη Διαμαντόπουλο, συσπείρωσε εναντίον του τις τραβεστί που απειλούσαν ό,τι έως και θα τον λιντσάρουν.
Ο Κώστας Ταχτσής αγαπούσε τη νεότητα. Στα πρόσωπα των εραστών του, της ανιψιάς του και των νέων ταλαντούχων ποιητών. Θα έρθω σπίτι σου, αλλά κοντά τα χεράκια σου! του είχε πει κάποτε ποιητής, ετεροφυλόφιλος σε ό,τι αφορούσε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Σκάσε, μαλακισμένο, το μόνο που θα κάνεις θα είναι να φας τους κεφτέδες μου! απαντούσε εκείνος, χειριζόμενος το προσωπικό του ιδιαίτερο χιούμορ.
Ο Κώστας Ταχτσής λάτρευε το πέος και είχε το βίτσιο να φωτογραφίζει το γεννητικό μόριο των εκάστοτε εραστών του. Υπάρχουν δύο μεγάλα ντοσιέ με γαλάζιο ντύμα μέσα στα οποία τοποθετούσε δεκάδες διαφορετικά φωτογραφημένα πέη χωρισμένα κατά μέγεθος. Σωστό έργο τέχνης! μού εκμυστηρεύθηκε φίλος ποιητής, επίσης ετεροφυλόφιλος, που είχε την τύχη να του δείξει τα ντοσιέ αυτά ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Η αγαπημένη του αδερφή, Ελπίδα Αρτέμη, αρνείται μέχρι σήμερα- καλώς ή κακώς- να τα εκδώσει.
Ο Κώστας Ταχτσής έγραψε το Τρίτο Στεφάνι, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της νεότερης Ελλάδας. Γι' αυτό και μόνο, ας το βουλώσουν τα ξεφτιλισμένα όντα που τολμούν να τον ταυτίζουν με τον Σεργιανόπουλο, εξισώνοντας τη διανόηση με το life- style, το πιο απλοϊκό γαμήσι με την πιο οδυνηρή περιπέτεια της ανθρώπινης ύπαρξης, τη μίνι φούστα με το καράτε και το αδυσώπητο μοιραίο τέλος με το αναβράζον στιγμιαίο πάθος.
Ο Κώστας Ταχτσής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, έζησε σε πολλούς άλλους τόπους, εγκαταστάθηκε και βρήκε έναν άδοξο θάνατο στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα μιας χώρας, όπου η ηθική, το καθήκον και τα καθίκια, τα τρία κακά, συγγενικά από ηχητικής άποψης, φτάνουν και περισσεύουν.