Ηλιόλουστη και ταυτόχρονα σκοτεινιασμένη...
Άδεια, σα να μην την πάτησε ποτέ ανθρώπου πόδι...
Κατά μήκος της, ως και τα αυτοκίνητα λιγόστεψαν...
ΤΟ BLOG ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΦΛΕΡΥΣ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ, ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΤΕΠΕΣ ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΤΗ FATA MORGANA, ΤΟΥΣ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ MAYA DEREN, ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ WOODSTOCK, ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
4 σχόλια:
Έϊ Μπόσκο,τί ώρα θα είσαι αύριο στο σταθμό να περάσω; Θα περπατήσω και την Ερ(η)μού σου να διαπιστώσω αυτά που έγραψες στο καταπληκτικό σου ...εεμ....οδοιπορικό;;
trashman...
πέρνα κατά τις 8.30, θα' χω συνέντευξη με τα Μακρινά Ξαδέρφια! Χτυπάς κουδούνι κι ανεβαίνεις στο 2ο όροφο!
Όμορφες! Χαραχτηριστικές πολύ. Με ταξίδεψαν άμεσα. Μια θλίψη που βγάζει η μουντάδα... και τα γνωστά σκουπίδια που με μετέφεραν κανονικά. Τόσο ασυνήθιστες εικόνες για εδώ... τοσο οικείες σε μένα.
Φιλιά!
Υπέροχες εικόνες...
Δημοσίευση σχολίου